صبر

این مدخل از زیرشاخه‌های بحث فضیلت و مرتبط با مدخل صفات امام است. "صبر" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

صبر در قرآن | صبر در حدیث | صبر در نهج البلاغه | صبر در معارف دعا و زیارات | صبر در اخلاق اسلامی | صبر معصوم| صبر در سیره پیامبر خاتم

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل صبر (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

واژه‌شناسی لغوی

• صبر نقیض جزع = "بی‌تابی" و در لغت به سه معنا آمده است:

1. حبس و نگهداری.
2. قسمت بالای یک چیز.
3. نوعی از سنگ سخت.

• به عبارت دیگر: صبر عبارت است از امساک در تنگناها و خویشتن داری به مقتضای عقل و شرع یا حبس نفس از چیزی که عقل و شرع حبس نفس از آن را اقتضا کند.

مقدمه

• "صبر"، نام یک داروی تلخ و به معنای خویشتن‌داری در سختی و تنگی است. صبر، در اصطلاح، یعنی شکیبایی و خودداری نفس از آنچه عقل و شرع حکم می‌کند و آن را می‌طلبد، یا آن‌چه را که عقل و شرع، خودداری نفس از آن را اقتضا می‌کند.

مسائلی که باعث آرامش قلب می‌شوند

• خداوند در قرآن، پس از سفارش پیامبر خویش به شکیبایی، مسائلی را به ایشان گوشزد می‌کند تا بر صبر ایشان بیفزاید؛ مانند موارد زیر:

1. تبیین عاقبت ظالمان و تکذیب کنندگان از امت‌های پیشین و بیان سنت الهی در این باره برای پیامبر(ص)؛
2. دستور دادن به ایشان برای خواندن نماز و انجام تسبیح خداوند، هنگام ناراحتی؛
3. بیان وضعیت مشابهی که پیامبران پیشین نیز با آن دست به گریبان بودند برای رسول اکرم(ص)؛ زیرا آنها هم پیش‌تر در چنین شرایطی قرار گرفته بودند؛ ‌
4. نام بردن از پیامبرانی که به سختی‌هایی مشابه مشکلات آن حضرت دچار شدند و در برابر آنها صبر کردند، که خداوند در قرآن نام نه نفر از انبیای گرامی خود را آورده است.

پیامبر(ص) و شکیبایی

• صبر پیامبر(ص) را می‌توان در چهار محور بررسی کرد:

دستور الهی‌

• خداوند بارها در قرآن، پیامبرش را به صبر توصیه می‌کند و بیشتر این موارد در سختی‌هایی بود که به خاطر دعوت پیامبر(ص) و لجاجت کافران و کسانی که موقعیت خود را با این دین جدید در خطر می‌دیدند، پدید می‌آمد و مشکلات فراوانی را برای آن حضرت ایجاد می‌کرد؛ به ویژه زمانی که تهمت‌ها و گفتارهای ناسزای کفار و غیر آنها روان آن بزرگوار را سخت آزرده می‌ساخت. و خداوند در این باره به رسول گرامی اش می‌فرماید: ﴿اصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ﴾.
• خداوند سبحان در آیات پیش و پس از این آیه شریفه نیز پیامبر(ص) خود را به صبر امر می‌کند. آیات دعوت به شکیبایی در سه مرحله نازل شده است:

1. زمانی که مسائل ناروایی به آن حضرت نسبت داده، باعث ناخرسندی ایشان می‌شدند؛ مانند اینکه ایشان را ساحر و کذاب، مجنون، ریاست خواه و ریاست طلب می‌نامیدند؛‌
2. هنگامی که برخی از مردم، آن حضرت را تکذیب می‌کردند؛‌
3. وقتی که کفار بی‌ادبی را از حد گذرانده، به خداوند جسارت می‌کردند؛ پیامبر(ص) فرموده‌اند: "من در برابر ناملایمات نسبت به خود و خانواده و حیثیتم صبر می‌کنم؛ ولی در برابر بدگویی به پروردگارم شکیبایی ندارم". خداوند عزوجل نیز این آیات را نازل فرمود: ﴿وَلَقَدْ خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ وَمَا مَسَّنَا مِنْ لُغُوبٍ * فَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ﴾.

شکیبایی در سیره پیامبر(ص)

• یکی از اصحاب روایت کرده است: "پیامبر اکرم(ص) در جنگ حنین، بعضی را بر بعضی دیگر ترجیح داد؛ مثلا به اقرع بن حابس، صد شتر و به عیینه نیز همین تعداد شتر داد و به مردمان دیگر هم چیزهایی بخشید.‌ پس، مردی گفت: "در این تقسیم کردن خشنودی خداوند خواسته نشده است!" من گفتم: قطعاً این گفتار را به رسول خدا(ص) خبر خواهم داد. پس به آن بزرگوار خبر دادم و ایشان فرمود: "خداوند موسی را رحمت کند! بیشتر از این آزار دید و صبر کرده".
• در جنگ احد که جنازه حضرت حمزه پس از پایان جنگ با وضع دلخراشی (مثله شده) یافت شد، زمانی که پیامبر اکرم(ص) بر جنازه ایشان، حاضر شد و وضعیت وی را دید، از شدت ناراحتی فرمود: "هر آینه چنین کاری را با هفتاد نفر از قریش انجام خواهم داد" در پی این گفتار آن حضرت، این آیه شریفه نازل شد: ﴿وَإِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُوا بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُمْ بِهِ وَلَئِنْ صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَيْرٌ لِلصَّابِرِينَ﴾. در این هنگام نیز آن حضرت فرمود: "پس صبر می‌کنم".

فرا خواندن مردم به صبر

• در حدیثی از آن بزرگوار نقل شده است: "شگفتا از کار مؤمن؟ همه کارش خیر است و این ویژگی جز برای مؤمن حاصل نمی‌شود؛ اگر خوشی به او برسد، شکر می‌کند؛ زیرا برایش خیر است و اگر سختی به وی برسد، بردباری می‌کند و این نیز برایش خیر است".
• شایان ذکر است که اینجا خبر (که می‌فرماید مؤمن این چنین است) در مقام انشاء است؛ یعنی مؤمن باید این گونه باشد؛ نه اینکه همیشه همه مؤمنان این گونه هستند.

تبیین صبر و تقسیمات آن

• رسول الله(ص) فرموده است: "نسبت صبر با ایمان، همچون نسبت سر با بدن است"؛ همچنین آن حضرت در تبیین انواع صبر می‌فرماید: "صبر، سه گونه است: صبر بر مصیبت، صبر بر طاعت (پیروی از دستورهای الهی و انجام آن به طور شایسته در عین رعایت بایستگی‌های آن) و صبر بر معصیت (انجام ندادن گناه و دوری از آن)".
• ایشان در ادامه همین روایت و در بیان جایگاه و پاداش صبر هم فرموده است: "پس، هر که بر مصیبت صبر کند، تا آنجا که آن را با حسن عزاداری پاسخ گوید، خداوند برایش سیصد درجه مقرر می‌کند که فاصله هر درجه تا درجه [دیگر] همچون فاصله بین آسمان تا زمین است و هر کس بر طاعت بردباری ورزد، خداوند برای او ششصد درجه مقرر می‌فرماید که فاصله [هر] درجه تا درجه [دیگر] همچون فاصله بین حدود زمین تا منتهای عرش است". همچنین آن حضرت فرموده است: "چون بنده‌ام را با دو چشمانش بیازمایم و صبر پیشه کند، در قبال [از دست رفتن] دو چشمانش، بهشت را به او می‌دهم".
• در روایت دیگری آمده است: "(خداوند فرموده است:) اگر بنده‌ای از بندگانم را به مصیبتی در بدنش یا مالش یا فرزندش دچار گردانم و او (در مقابله با این مشکل) با صبری نیکو (یعنی با رضایت به خواست الهی و ناشکری نکردن.) از آن استقبال کند، من ابا دارم از اینکه برای وی میزانی برپا کنم یا دیوانی را (برای محاسبه اعمال وی) بگسترانم".‌ در روایت دیگر آمده است: "اگر یکی از مؤمنان، به گرفتاری دچار شود و بر آن صبر کند (و بی‌تابی نکند) اجری مانند اجر هزار شهید برای او خواهد بود".

آثار صبر

ارزش صبر

استعانت از صبر

نقش اسوه‌های صبر

صبر یکی از اسباب رستگاری

• پاداش صبر مؤمنان بر آزار و ریشخند کافران، رستگاری آنان در روز قیامت است: ﴿إِنِّي جَزَيْتُهُمُ الْيَوْمَ بِمَا صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفَائِزُونَ ﴾ افزون بر صبر، مصابره نیز از اسباب رستگاری است: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اصْبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَاتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ﴾ درباره معنای صبر و مصابره در این آیه، سخنان گوناگونی هست: برخی، صبر را مطلق صبر فردی دانسته‌اند که شامل صبر بر سختی‌ها، صبر در اطاعت الهی و صبر از نافرمانی می‌شود و مصابره را صبر اجتماعی خوانده‌اند که در آن، صبر برخی مایه تقویت صبر بعضی دیگر و دوچندان شدن تأثیر آن می‌شود.

منابع

• فرهنگ قرآن ج۱۸
• یوسف‌زاده، حسین علی، دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۳
• نبی‌اللهی، علی، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: