حدیث سد ابواب: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
* پس از بنای [[مسجد]] [[مدینه]] و انتقال [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} از خانۀ [[ابو ایوب]] به خانۀ خود که در کنار [[مسجد]] ساخته شده بود، کسانی چون [[امام علی|علی]]{{ع}}، [[عمر]]، [[ابوبکر]]، [[عباس]]، [[حمزه]] نیز در خانه‌های خود مستقر شدند و از راه [[مسجد]] رفت و آمد می‌کردند و این برای [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] نیز ایجاد مزاحمت داشت. [[حضرت]] [[دستور]] داد همۀ درهایی که از خانه‌ها به [[مسجد]] باز شده بود بسته شود، و از راه دیگری رفت و آمد کنند و برای [[نماز]] از در [[مسجد]] وارد شوند، نه از خانه‌های خود و درها بسته شود، مگر در خانۀ [[امام علی|علی]]{{ع}}. این سخن بر عده‌ای گران آمد و حرف‌هایی زدند. [[حضرت]] [[سخنرانی]] کرد و فرمود: بستن و باز گذاشتن به امر [[خدا]] بوده و من امر او را [[اجرا]] کردم. این قضیّه، مزیّتی و فضیلتی برای [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} به شمار می‌رود و در [[روایات]] فراوانی با عبارت‌های مختلف نیز مطرح شده است. [[علامه امینی]] ۲۳ صورت برای آن [[نقل]] کرده است<ref>الغدیر، ج ۳ ص ۲۰۲، موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۹ ص ۳۹۸</ref>. در بحار الأنوار نیز ۱۳ [[حدیث]] در باب امر [[پیامبر]] به بستن درها مگر در [[خانه]] [[امام علی|علی]]{{ع}} [[نقل]] کرده است.<ref>بحار الأنوار، ج ۳۹ ص ۱۹</ref> متن‌هایی چون: {{متن حدیث|إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ أَمَرَ بِسَدِّ الْأَبْوَابِ إِلَّا بَابَ عَلِي}} و {{متن حدیث| سُدُّوا الْأَبْوَابَ إِلَى الْمَسْجِدِ إِلَّا بَابَ عَلِي}} و {{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَمَرَنِي بِسَدِّ أَبْوَابِكُمْ وَ تَرْكِ بَابِ عَلِي}} از آن جمله است. آنچه در [[دعای ندبه]] آمده {{متن حدیث|وَ سَدَّ الْأَبْوَابَ إِلَّا بَابَه}} اشاره به این [[احادیث]] است. اشاره به نوعی [[حق]] [[ولایت]] است که [[حق]] او مثل [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} در [[مسجد]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۱۲.</ref>. | * پس از بنای [[مسجد]] [[مدینه]] و انتقال [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} از خانۀ [[ابو ایوب]] به خانۀ خود که در کنار [[مسجد]] ساخته شده بود، کسانی چون [[امام علی|علی]]{{ع}}، [[عمر]]، [[ابوبکر]]، [[عباس]]، [[حمزه]] نیز در خانه‌های خود مستقر شدند و از راه [[مسجد]] رفت و آمد می‌کردند و این برای [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] نیز ایجاد مزاحمت داشت. [[حضرت]] [[دستور]] داد همۀ درهایی که از خانه‌ها به [[مسجد]] باز شده بود بسته شود، و از راه دیگری رفت و آمد کنند و برای [[نماز]] از در [[مسجد]] وارد شوند، نه از خانه‌های خود و درها بسته شود، مگر در خانۀ [[امام علی|علی]]{{ع}}. این سخن بر عده‌ای گران آمد و حرف‌هایی زدند. [[حضرت]] [[سخنرانی]] کرد و فرمود: بستن و باز گذاشتن به امر [[خدا]] بوده و من امر او را [[اجرا]] کردم. | ||
*این قضیّه، مزیّتی و فضیلتی برای [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} به شمار می‌رود و در [[روایات]] فراوانی با عبارت‌های مختلف نیز مطرح شده است. [[علامه امینی]] ۲۳ صورت برای آن [[نقل]] کرده است<ref>الغدیر، ج ۳ ص ۲۰۲، موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۹ ص ۳۹۸</ref>. در بحار الأنوار نیز ۱۳ [[حدیث]] در باب امر [[پیامبر]] به بستن درها مگر در [[خانه]] [[امام علی|علی]]{{ع}} [[نقل]] کرده است.<ref>بحار الأنوار، ج ۳۹ ص ۱۹</ref> متن‌هایی چون: {{متن حدیث|إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ أَمَرَ بِسَدِّ الْأَبْوَابِ إِلَّا بَابَ عَلِي}} و {{متن حدیث| سُدُّوا الْأَبْوَابَ إِلَى الْمَسْجِدِ إِلَّا بَابَ عَلِي}} و {{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَمَرَنِي بِسَدِّ أَبْوَابِكُمْ وَ تَرْكِ بَابِ عَلِي}} از آن جمله است. | |||
*آنچه در [[دعای ندبه]] آمده {{متن حدیث|وَ سَدَّ الْأَبْوَابَ إِلَّا بَابَه}} اشاره به این [[احادیث]] است. اشاره به نوعی [[حق]] [[ولایت]] است که [[حق]] او مثل [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} در [[مسجد]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۱۲.</ref>. | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۱۶ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۴:۲۴
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حدیث سد ابواب (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- پس از بنای مسجد مدینه و انتقال پیامبر خدا(ص) از خانۀ ابو ایوب به خانۀ خود که در کنار مسجد ساخته شده بود، کسانی چون علی(ع)، عمر، ابوبکر، عباس، حمزه نیز در خانه‌های خود مستقر شدند و از راه مسجد رفت و آمد می‌کردند و این برای پیامبر خدا نیز ایجاد مزاحمت داشت. حضرت دستور داد همۀ درهایی که از خانه‌ها به مسجد باز شده بود بسته شود، و از راه دیگری رفت و آمد کنند و برای نماز از در مسجد وارد شوند، نه از خانه‌های خود و درها بسته شود، مگر در خانۀ علی(ع). این سخن بر عده‌ای گران آمد و حرف‌هایی زدند. حضرت سخنرانی کرد و فرمود: بستن و باز گذاشتن به امر خدا بوده و من امر او را اجرا کردم.
- این قضیّه، مزیّتی و فضیلتی برای حضرت علی(ع) به شمار می‌رود و در روایات فراوانی با عبارت‌های مختلف نیز مطرح شده است. علامه امینی ۲۳ صورت برای آن نقل کرده است[۱]. در بحار الأنوار نیز ۱۳ حدیث در باب امر پیامبر به بستن درها مگر در خانه علی(ع) نقل کرده است.[۲] متن‌هایی چون: «إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ أَمَرَ بِسَدِّ الْأَبْوَابِ إِلَّا بَابَ عَلِي» و « سُدُّوا الْأَبْوَابَ إِلَى الْمَسْجِدِ إِلَّا بَابَ عَلِي» و «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَمَرَنِي بِسَدِّ أَبْوَابِكُمْ وَ تَرْكِ بَابِ عَلِي» از آن جمله است.
- آنچه در دعای ندبه آمده «وَ سَدَّ الْأَبْوَابَ إِلَّا بَابَه» اشاره به این احادیث است. اشاره به نوعی حق ولایت است که حق او مثل پیامبر خدا(ص) در مسجد است[۳].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ الغدیر، ج ۳ ص ۲۰۲، موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۹ ص ۳۹۸
- ↑ بحار الأنوار، ج ۳۹ ص ۱۹
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۱۲.