ربیع بن زیاد حارثی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۱ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۰۵

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

ربیع بن زیاد حارثی در تاریخ اسلامی | ربیع بن زیاد حارثی در تراجم و رجال

مقدمه

ربیع فرزند زیاد^[۱] از طایفه بنی حارث بن عب و کنیه‌اش ابو عبدالرحمان برادر عاصم بن زیاد است. او بصری و از جمله کسانی است که پیامبر خدا(ع) درک نمود^[۲] و در زمره یاران صدیق و ارادتمندان مخلص امیرالمؤمنین(ع) گردید.
ربیع با وجود تواضع و فروتنی، مردی شجاع و دلاور بود لذا ابوموسی اشعری در سال ۱۷ هجری در زمان حکومت عمر بن خطاب او را به سرپرستی لشکری به مناذر^[۳] فرستاد و او آنجا را فتح کرد و برادرش مهاجر بن زیاد در آن جنگ کشته شد. بعد از استقرار حکومت معاویه، وی به استانداری سیستان منصوب شد در آنجا هم بر مغول‌ها و افغانستان غالب شد و آنجا را فتح نمود. وقتی مغیره از دنیا رفت و زیاد حاکم کوفه و بصره گردید، ربیع از سیستان معزول و به استانداری خراسان منصوب گردید^[۴].
او نزد عمر نفوذ کلمه داشت و توجه او را به سوی خود جلب کرد. ربیع با اینکه دارای قدرت و شوکت بود، اما مردی با گذشت بود. روزی شخصی نزد او آمد و گفت: ای ابو عبدالرحمان، فلانی غیبت تو را می‌کرد و در آرزوی نابودی تو بود! ربیع در پاسخ گفت: "به خدا سوگند، کینه و دشمنی کسی را دارم که به او دستور داده غیبت مرا بکند". مرد گفت: چه کسی به او گفته است؟ ربیع گفت: شیطان که دشمن خداست او را فریفته تا گناه و نافرمانی خدا کند و خواسته من هم همین است که بر شیطان خشم گیرم و او را مکافات نمایم.
ربیع در پایان گفت: "به خدا قسم چیزی که او (شیطان) دوست دارد به او نمی‌دهم، خداوند ما و او را بیامرزد"^[۵].^[۶]

ربیع و نفوذ در مدیریت خلیفه دوم

آوردن خراج نزد خلیفه و مشورت با امام علی(ع)

عیادت امیرمؤمنان(ع) از ربیع

ربیع و تقاضای مرگ

جستارهای وابسته

منابع

ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ ربیع بن زیاد غیر از خواجه ربیع است که شرح آن در صفحات قبل گذشت.
↑ اسد الغابه، ج۲، ص۱۶۴.
↑ مناذر، از بلاد عربی و پایتخت آن شهر «حیره» محل سکونت قبیله «بنو لحم» بوده است
↑ اسد الغابه، ج۲، ص۱۶۴.
↑ شرح ابن ابی الحدید، ج۱۰، ص۱۵۸.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۵۱۷-۵۱۸.

[1] ربیع بن زیاد غیر از خواجه ربیع است که شرح آن در صفحات قبل گذشت.

[2] اسد الغابه، ج۲، ص۱۶۴.

[3] مناذر، از بلاد عربی و پایتخت آن شهر «حیره» محل سکونت قبیله «بنو لحم» بوده است

[4] اسد الغابه، ج۲، ص۱۶۴.

[5] شرح ابن ابی الحدید، ج۱۰، ص۱۵۸.

[6] ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۵۱۷-۵۱۸.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

@@ خط ۲۰: / خط ۲۰: @@
 ==[[ربیع]] و تقاضای [[مرگ]]==
-*از آنجا که [[ربیع]] دارای [[شخصیت]] ذاتی و مردی سیاست‌مدار بود، بعد از [[شهادت امیرمؤمنان]] [[علی]]{{ع}} [[حاکم]] [[خراسان]] و مورد [[احترام]] و اکرام [[معاویه]] بود. اما او هرگز حاضر به [[تملق]]‌گویی و [[چاپلوسی]] از [[معاویه]] نبود و حاضر هم نمی‌شد به [[مقام]] [[مقدس]] [[امیر مؤمنان علی]]{{ع}} توهین نماید.
-از این‌رو کمترین [[نامه]] و مکاتبه‌ای با [[معاویه]] نداشت و تنها به موارد ضروری که ناچار می‌شد برای دفع [[مفسده]] و یا جلب منفعتی [[نامه]] به [[زیاد بن ابیه]] و یا به [[معاویه]] می‌نوشت تا آن‌که روزی [[زیاد بن ابیه]] نامه‌ای از طرف [[معاویه]] برای [[ربیع]] نوشت تا [[اموال]] را به نفع [[معاویه]] [[حفظ]] نماید، ولی [[ربیع]] مقابل [[دستور]] او [[ایستادگی]] کرد و [[اطاعت]] ننمود و گفت این [[اموال]] از [[بیت المال]] است نه از آن [[معاویه]]، و سپس از [[خدا]] تقاضای [[مرگ]] کرد.
-*[[روایت]] است که [[ربیع]] از آن مجلس بیرون نرفته بود که [[خداوند]] دعایش را [[مستجاب]] کرد و از [[دنیا]] رفت<ref>ر.ک: عقد الفرید، ج۲، ص۳۷۳؛ شرح ابن ابی الحدید، ج۱۲، ص۳۶؛ اصول کافی، ج۱، ص۴۱۰ و نهج البلاغه، خطبه ۲۰۹.</ref>.
-*[[وفات]] این [[شیعه]] [[راستین]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} در سال ۵۱ [[هجری]] درست در همان سالی که [[حجر بن عدی]] به [[شهادت]] رسید، او نیز از [[دنیا]] رفت<ref>اسد الغابه، ج۲، ص۱۶۴ و شرح ابن ابی الحدید، ج۱۱، ص۳۷.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۵۲۴.</ref>
 == جستارهای وابسته ==