قرظة بن کعب انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[))
خط ۴: خط ۴:
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[قرظة بن کعب انصاری در تاریخ اسلامی]] | [[قرظة بن کعب انصاری در تراجم و رجال]]</div>
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[قرظة بن کعب انصاری در تاریخ اسلامی]] - [[قرظة بن کعب انصاری در تراجم و رجال]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">



نسخهٔ ‏۱ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۱۳


این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

قرظه از اصحاب انصار رسول خدا(ص) بود و در غزوه اُحد و سایر جنگ‌های صدر اسلام، آن حضرت را یاری کرد، و پس از رحلت پیامبر(ص) و او از طرف خلیفه دوم عمر بن خطاب به عنوان فقیه و معلم فقه در کوفه ساکن شد[۱]. و پس از قتل عثمان، در زمرۀ شیعیان امیرالمؤمنین(ع) درآمد و در جنگ جمل و صفین و نهروان پرچمدار انصار در لشکر آن حضرت بود[۲].

وی مردی فاضل و مدبر بود که به سال ۲۳ هجری، ری را فتح کرد[۳]. امیرمؤمنان(ع) هنگامی که عازم جمل بود، او را برای حکومت کوفه برگزید، ولی در جنگ صفین وی را با خود برد و به جای او مسعود بدری را به حکومت کوفه برگزید.

بنا به قولی، قرظه در زمانِ خلافتِ امیرالمؤمنین(ع) در کوفه از دنیا رفت و حضرت جنازه او نماز خواند. و قولی بر آن است که او به سال ۵۱ هجری در زمان حکومت معاویه زمان امارت مغیره در کوفه از دنیا رفت[۴].

قرظه تنها یک پسر داشت به نام عمرو، و او هم از خواص یاران خاندان پیامبر(ص) شد و در کربلا در رکاب ابا عبدالله الحسین(ع) به سال ۶۱ هجری به شهادت رسید[۵].[۶]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. الاصابه، ج۵، ص۳۲۹.
  2. رجال طوسی، ص۵۵، ش۴ و در نام ابو ابی الجوشاء، ص۶۵، ش۴۰؛ الاصابه، ج۵، ص۴۳۲.
  3. ر.ک: الاصابه، ج۵، ص۴۳۲.
  4. ر.ک: اسدالغابه، ج۴، ص۲۰۲؛ الاصابه، ج۵، ص۴۳۲.
  5. اعیان الشیعه، ج۸ ص۴۴۹.
  6. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۱۱۴-۱۱۱۵.