عاق والدین: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مهدویت}} | {{مهدویت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون [[امام مهدی]]{{ع}} است. "'''امام مهدی'''" از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div> | |||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[امام مهدی در قرآن]] - [[امام مهدی در حدیث]] - [[امام مهدی در کلام اسلامی]]</div> | |||
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[امام مهدی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | |||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۵۲
این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدیS است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- از جمله گرفتاریهای مردم آخر الزمان، عاق والدین شدن است. فرزندان به سبب بیحرمتی بر پدر و مادر و سبک شمردن حق آنان، دچار نفرین پدر و مادر میشوند[۱]. و روایات، عاق والدین را به سبب همکاری مردم در کارهای ناشایست، دوری جستن از احکام مذهبی، دوست داشتن همدیگر به جهت دروغ، و قهر کردن از یکدیگر به جهت راستگویی میدانند[۲]. امام صادق S در اوضاع اهل آخر الزمان میفرماید:... عاق والدین شدن علنی شده، پدر و مادر در پیش فرزندان خوار شمرده میشوند و از دیدگاه فرزند، پستتر از هرفرد دیگر به شمار میآیند... در چنین زمانی از خشم خدا بترس و از خدای تبارک و تعالی نجات بطلب[۳][۴].
پرسشهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۵۹؛ منتخب الاثر، ص ۴۳۱.
- ↑ منتخب الاثر، ص ۴۳۷؛ الزام الناصب، ص ۱۸۲؛ نهج الفصاحه، ج ۲، ص ۵۱۹.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۵۶ و ۳۰۰؛ الزام الناصب، ص ۱۸۳؛ منتخب الاثر، ص ۴۲۵.
- ↑ تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۷۸.