امام کاظم

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۰ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۵۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
این مدخل از زیرشاخه‌های بحث اهل بیت پیامبر خاتم است. "امام کاظم" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام کاظم (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

فضائل و مناقب

امامت

روزگار امامت

  1. فعالیت‌های علمی و فکری و چاره‌جویی برای رویارویی با عقاید نادرست و بدعت‌ها و واپس‌گرایی‌ها.امام(ع) شاگردانی پرورانید تا به واسطه آنان آموزه‌های راستین دینی و شیعی را میان مردم بگستراند. شاگردان به محضر امام بار می‌یافتند و در مجلس ایشان می‌نشستند و چون فتوا یا کلامی علمی می‌شنیدند، می‌نوشتند و ثبت می‌کردند[۱۳][۱۴].
  2. فعالیت دیگر امام(ع) هدایت و نظارت بر پایگاه‌های مردمی و هواخواهان خویش بود. امام(ع) از این گذر می‌کوشید افزون بر حفظ رابطه خویش با شیعیان و هدایت آنان، موضع منفی خود در برابر حکومت را نیز بدانان منتقل کند و در همین مسیر، همواره نارضایتی خویش از ارباب حکومت را آشکار می‌ساخت و همکاری با آنان را حرام می‌شمرد[۱۵][۱۶].
  1. برخاستن جنبش‌های انقلابی که امام(ع) برخی از آنها را تأیید می‌کرد؛ همانند جنبش شهید فخ[۱۹].
  2. سازماندهی نظام سری رابطان به دست امام(ع) که وظیفه داشتند ارتباط ایشان را با شیعیان سامان دهند و فرمان‌های مقام امامت را بدانان برسانند[۲۰].
  3. پیدایی برخی مسلک‌های انحرافی و اوجگیری فعالیت‌های عقیدتی و سیاسی آنها. برخی از این مسلک‌ها ادعای تشیع نیز سر می‌دادند؛ ولی به هیچ روی مقبول امام(ع) نبودند. فرقه‌های ناووسیه، اسماعیلیه، مبارکیه، سمطیه و فطحیه چنین بودند. پدید آمدن این فرقه‌ها در قلمرو مکتب تشیع شرایط حساسی را برای امام(ع) پدید آورد که تا آن زمان بی‌سابقه بود. امام(ع) با تدبیری خاص، توانست شیعیان را از این چالش فکری و عقیدتی برهاند و امامتِ مقبول آیین اسلام را برای آنان نمایان سازد.
  4. سازش‌ناپذیری امام کاظم(ع) در برابر حکومت و کژروی‌های دیگر جامعه اسلامی، مسئله‌ای را پیش آورد که برای امامان پیشین پیش نیامده بود. امام(ع) برای مدتی طولانی در زندان حبس شد[۲۱].
  • حاکمان عباسی از وجود امام(ع) بیمناک بودند و هر از چند گاهی ایشان را به زندان می‌انداختند. روزگار حبس امام(ع) در عهد هارون‌الرشید طولانی‌تر بود و بارها به زندان رفت[۲۲].

شهادت

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. مصنفات الشیخ المفید، ۱۱/ ۲۱۵.
  2. فرهنگ شیعه، ص 112.
  3. مناقب آل ابی طالب‌، ۴/ ۳۲۲.
  4. اصول کافی‌، ۲/ ۴۱۸.
  5. ارشاد، مفید/ ۲/ ۱۷.
  6. حضرت موسی کاظم‌، ۱۹.
  7. ینابیع المودة، ۳/ ۱۱۷.
  8. فرهنگ شیعه، ص 113.
  9. بحارالانوار، ۴۸/ ۱۴.
  10. الصواعق المحرقة، ۲۰۳.
  11. فرهنگ شیعه، ص 113.
  12. فرهنگ شیعه، ص 113.
  13. الانوار البهیة، ۱۶۹ و ۱۷۰.
  14. فرهنگ شیعه، ص 114.
  15. وسائل الشیعه‌، ۱۲/ ۱۴۰.
  16. فرهنگ شیعه، ص 114.
  17. مناقب آل ابی‌طالب‌، ۴/ ۳۴۵.
  18. فرهنگ شیعه، ص 114.
  19. مقاتل الطالبیین‌، ۴۵۲ و ۴۵۳.
  20. پیشوایان ما، ۲۱۴.
  21. فرهنگ شیعه، ص 114.
  22. فرهنگ شیعه، ص 115.
  23. کشف الغمة، ۳/ ۳۷- ۳۰.
  24. فرهنگ شیعه، ص 115.