حنین

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۶ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۱۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

آشنایی اجمالی

«حُنَین» می‌‌تواند اسم تصغیر «الحنان» به معنای «رحمت» باشد کما این می‌‌تواند اسم تصغیر «الحنّ» – تیره‌ای از جن - باشد. برخی هم آن را اسم تصغیر «حنّ» - موضعی نزدیک مکه - دانستند که معمولاً با مکانی به نام «الولج» ذکر می‌‌گردد.[۱]حنین دره‌ای از دره‌های مکه است در حدود ۳۰ کیلومتری شرق این شهر که امروزه از آن با نام «وادی الشرائع» یاد می‌‌شود.[۲] بعضی هم آن را دره ای قبل از طائف[۳] یا وادی‌ای در کنار ذی المجاز دانسته‌اند.[۴] در وجه نامگذاری حنین بدین نام، به انتساب این مکان به حنین بن قانیة بن مهلائیل اشاره شده است.[۵] فاصله حنین تا مکه سه شب راه است[۶] که برخی این فاصله را بیش از ده میل گفته‌اند.[۷] از این مکان در تاریخ بسیار یاد شده و غزوه‌ای بدان منسوب است که از مشهورترین غزوات رسول خدا(ص) بعد بدر است که در سال دهم هجری پس از فتح مکه (سال هشتم هجری) اتفاق افتاد.[۸] اسم حنین امروزه جز برای افراد خاص نام شناخته شده‌ای برای مردم نیست.[۹]

محل درگیری جنگ حنین

﴿وَلَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ بِبَدْرٍ وَأَنْتُمْ أَذِلَّةٌ فَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ[۱۰].

غزوه حنین چگونه اتفاق افتاد؟ از روایت‌های معتبر تاریخی و گزارش‌های موثق و متقن تاریخ‌نگاران چنین برمی‌آید که قبایل هوازن و ثقیف پس از فتح مکه در بیستم رمضان سال هشتم هجری و پایان یافتن بت‌پرستی در مکه، به شدت یکه خوردند و دریافتند که بعد از قریش آنها اهداف بعدی مسلمانان خواهند بود قبایل ثقیف که در شهر طایف ساکن بودند نیز از جمله هوازن بودند... .

هنگام بامداد از تنگناها و شکاف‌های وادی بیرون آمدند و به یکباره بر مسلمانان حمله بردند، مسلمانان ابتدا تاب این حمله را نیاوردند روی به گریز نهادند اما رسول خدا(ص) و تعدادی از صحابی باقی ماندند و عقبه نیروهای در حال عقب‌نشینی شان را محافظت کردند. نزدیک‌ترین صحابیان پیامبر اطراف ایشان جمع شده بودند و شکست را مخصوصاً بعد از بازگشت نیروهای عقب‌نشینی کرده، به پیروزی تبدیل کردند[۱۱].[۱۲]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۳۱۳.
  2. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۳۱۳.
  3. بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۴۷۱؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۳۱۳.
  4. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۳۱۳.
  5. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۳۱۳؛ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۴۷۲.
  6. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۳۱۳.
  7. بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۴۷۱.
  8. واقدی، المغازی، ج۳، ص۸۸۵-۹۲۰؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۱۴-۱۲۰.
  9. بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۱۰۷.
  10. «و بی‌گمان خداوند در «بدر» شما را با آنکه ناتوان بودید یاری کرد پس، از خداوند پروا کنید، باشد که سپاس گزارید» سوره آل عمران، آیه ۱۲۳.
  11. روضة الصفا، ص۲۸۱ و ۲۸۲.
  12. فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۷۵.