الکافی ج۲ (کتاب)
این کتاب، جلد دوم از مجموعهٔ پانزده جلدی الکافی است و با زبان عربی حاوی روایات معصومین (ع) در زمینه حجت می‌باشد. پدیدآورندهٔ این اثر شیخ کلینی است و ناشر آن انتشارات دار الحدیث انتشار آن را به عهده داشته است.[۱]
| الکافی ج۲ | |
|---|---|
 | |
| از مجموعه | [[الکافی (کتاب)|الکافی]][[رده:مجموعه کتاب الکافی]] |
| زبان | عربی |
| ترجمهٔ کتاب | [[اصول الکافی
الحجة (کتاب)|اصول الکافی الحجة]] |
| نویسنده | شیخ کلینی |
| تحقیق یا تدوین | دار الحدیث |
| به کوشش | محمد حسین درایتی |
| موضوع | امامت و ولایت، احادیث معصومین، منابع روایی شیعه، کتب اربعه، حجت، روایات اعتقادی |
| مذهب | [[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]] |
| ناشر | [[:رده:انتشارات دار الحدیث|انتشارات دار الحدیث]][[رده:انتشارات دار الحدیث]] |
| وابسته به | مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث |
| محل نشر | قم، ایران |
| سال نشر |
|
| شابک | ۹۷۸-۹۶۴-۴۹۳-۳۸۶-۸ |
| شماره ملی | ۱۸۸۲۹۲۱ |
دربارهٔ کتاب
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.
فهرست کتاب
- "تتمة کتاب الحجة"
- ۶۴. باب ما نص الله عز و جل و رسوله علی الائمة(ع) واحداً فواحداً
- ۶۵. باب الإشارة و النص علی أمیرالمؤمنین(ع)
- ۶۶. باب الإشارة و النص علی الحسین بن علی (ع)
- ۶۷. باب الإشارة و النص علی الحسین بن علی (ع)
- ۶۸. باب الإشارة و النص علی علی بن الحسین (ع)
- ۶۹. باب الإشارة و النص علی أبی جعفر(ع)
- ۷۰. باب الإشارة و النص علی أبی عبدالله جعفربن محمد الصادق...
- ۷۱. باب الإشارة و النص علی أبی الحسن موسی(ع)
- ۷۲. باب الإشارة و النص علی أبی الحسن الرضا(ع)
- ۷۳. باب الإشارة و النص علی أبی جعفر الثانی(ع)
- ۷۴. باب الإشارة و النص علی أبی الحسن الثالث(ع)
- ۷۵. باب الإشارة و النص علی أبی محمد(ع)
- ۷۶. باب الإشارة و النص إلی صاحب الدار(ع)
- ۷۷. باب فی تسمیة من رآه(ع)
- ۷۸. باب فی النهی عن الاسم
- ۷۹. باب نادر فی حال الغیبة
- ۸۰. باب فی الغیبة
- ۸۱. باب ما یفصل به بین دعوی المحق و المبطل فی أمره الإمامة
- ۸۲. باب کراهیة التوقیت
- ۸۳. باب التمحیص و الامتحان
- ۸۴. باب أنه من عرف إمامه لم یضره تقدیم هذا الأمر أو تأخر
- ۸۵. باب من ادعی الإمامة و لیس لها بأهل و من حجد الإئمة أو...
- ۸۶. باب فیمن دان الله عزوجل بغیرإمام من الله جل جلاله
- ۸۷. باب من مات و لیس له إمام من أئمة الهدی و هو من الباب الأول
- ۸۸. باب فیمن عرف الحق من أهل البیت و من أنکر
- ۸۹. باب ما یجب علی الناس عند مضی الإمام
- ۹۰. باب فی أن الإمام متی یعلم أن الأمر قد صار إلیه
- ۹۱. باب حالات الأئمة(ع) فی السن
- ۹۲. باب أن الإمام لایغسله إلا إمام من الأئمة(ع)
- ۹۳. باب موالید الأئمة(ع)
- ۹۴. باب خلق أبدان الأئمة و أرواحهم و قلوبهم
- ۹۵. باب التسلیم و فضل المسلمین
- ۹۶. باب أن الواجب علی الناس بعد ما یقضون مناسکهم أن یأتوا الأمام
- ۹۷. باب أن الأئمة تدخل الملائکة بیوتهم و تطأ بسطهم و...
- ۹۸. باب أن الجن یأتهیم فیسألونهم عن معالم دینهم و یتوجهون...
- ۹۹. باب فی الأئمة(ع) أنهم إذا ظهر أمرهم حکموا بحکم داود و...
- ۱۰۰. باب أن مستقی العلم من بیت آل محمد(ع)
- ۱۰۱. باب أنه لیس شیء من الحق فی ید الناس إلا...(ع)
- ۱۰۲. باب فیما جاء أن حدیثهم صعب مستصعب
- ۱۰۳. باب ما أمر النبی(ص) بالنصیحة لأئمة المسلمین
- ۱۰۴. باب ما یحب من حق الإمام علی الرعیة و حق الرعیة علی
- ۱۰۵. باب أن الأرض کلها للإمام(ع)
- ۱۰۶. باب سیرة الإمام فی نفسه و فی المطعم و الملبس إذا ولی الأمر
- ۱۰۷. باب نادر
- ۱۰۸. باب فیه نکت و نتف من التنزیل فی الولایة
- ۱۰۹. باب فیه نتف و جوامع من الروایة فی الولایة
- ۱۱۰. باب فی معرفتهم أولیاء هم و التفویض إلیهم
- أبواب التاریخ
- ۱۱۱. باب مولد النبی(ص) و وفاته
- ۱۱۲. باب النهی عن الإشراف علی قبر النبی(ص)
- ۱۱۳. باب مولد أمیر المؤمنین (ع)
- ۱۱۴. باب مولد الزهراء فاطمة (س)
- ۱۱۵. باب مولد الحسن بن علی (ع)
- ۱۱۶. باب مولد الحسین بن علی (ع)
- ۱۱۷. باب مولد علی بن الحسین (ع)
- ۱۱۸. باب مولد أبی جعفر محمد بن علی(ع)
- ۱۱۹. باب مولد أبی عبدالله جعفربن محمد(ع)
- ۱۲۰. باب مولد أبی الحسن موسی بن جعفر (ع)
- ۱۲۱. باب مولد أبی الحسن الرضا(ع)
- ۱۲۲. باب مولد أبی جعفر محمد بن علی الثانی(ع)
- ۱۲۳. باب مولد أبی الحسن علی بن محمد (ع) و الرضوان
- ۱۲۴. باب مولد أبی محمد الحسن بن علی (ع)
- ۱۲۵. باب مولد الصاحب(ع)
- ۱۲۶. باب ما جاء فی الاثنی عشرو النص علیهم
- ۱۲۷. باب فی أنه إذا قیل فی الرجل شیء
- ۱۲۸. باب أن الأئمة(ع) کلهم قائمون بأمر الله تعالی هادون إلیه
- ۱۲۹. باب صلة الإمام
- ۱۳۰. باب الفیء و الأنفال و تفسیر الخمیس و حدوده و ما یجب فیه
دربارهٔ پدیدآورنده
ابو جعفر محمد بن یعقوب بن اسحاق کلینی رازی (۲۵۸ق، تهران - ۳۲۸ق، بغداد) مشهور به شیخ کلینی، شیخ مشایخ شیعه و رئیس محدثین علمای امامیه و اوثق و اعدل ایشان و مروج مذهب شیعه در عصر غیبت امام عصر (ع) است. عامه و خاصه در فتاوی به وی مراجعه کرده‌اند و بدین‌جهت به ثقة الاسلام شهرت یافت. وی یکی از صاحبان کتب اربعه و صاحب کافی است که در عقاید حقه اسلامیه و استنباط دینی، مرجع اکابر و مورد استفاده فقها و محدثین بزرگ است و به تصدیق شیخ مفید، اجل کتب اسلامی و اعظم مصنفات شیعه و مشتمل بر شانزده هزار و یکصد و نود و نه حدیث است. کلینی از علمای زمان غیبت صغری است و وفات او ۶۹ سال پس از وفات امام عسکری (ع) در ماه شعبان ۳۲۹ هجری اتفاق افتاد و قبرش در بغداد است[۲].
کتاب‌های وابسته
پانویس
- ↑ وبگاه خانه کتاب
- ↑ معارف و معاریف، ج ۸، ص ۵۷۶.