بحث:امام مهدی در کلام اسلامی

مقدمه

فضائل و مناقب

امامت

روزگار پیش از امامت

این اخبار عباسیان را به ترس و اضطراب انداخته بود؛ به حدی که مصلحت در آن دیدند که امام حسن عسکری(ع) را در جایی زیر مراقبت گیرند تا ببینند آیا خدا فرزندی بدو می‌دهد یا نه. حتی وقتی آن امام همام(ع) از دنیا رحلت کرد، همسرش نرجس خاتون را دو سال زیر نظر داشتند؛ هر چند به مقصود خویش نرسیدند[۲۱]. از این رو، زندگی امام مهدی(ع) تا هنگام امامت همواره در خفا بود و جز چند نفر کسی از ایشان خبر نداشت[۲۲].

روزگار امامت

آن حضرت دو غیبت داشته است:

  1. غیبت صغری: از سال ۲۶۰ آغاز شد و تا ۳۲۹ ه. ادامه داشت. امام(ع) در این مدت از طریق نواب خاص با مردم در ارتباط بود. نواب خاص عبارت‌اند: عثمان بن سعید، محمد بن عثمان، حسین بن روح نوبختی، علی بن محمد سَمَری.
  2. غیبت کبری: از سال ۳۲۹ ه. آغاز گشت و هنوز پایان نیافته است. امام مهدی(ع) در روزگار غیبت کبری، نایب خاص ندارد و مردم می‌توانند مشکلات و مسائل دینی خود را از طریق فقیهان جامع الشرائط و در رأس آنان ولی فقیه، رفع نمایند[۲۳].

علت غیبت

پانویس

  با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. اعیان الشیعة، ۲/ ۴۴.
  2. فرهنگ شیعه، ص 126.
  3. انبیاء، ۲۱.
  4. دلائل الامامة، ۴۵۳.
  5. فرهنگ شیعه، ص 127.
  6. زندگی حضرت صاحب الزمان‌، ۱۷۱.
  7. دعائم الاسلام‌، ۲/ ۱۸۸.
  8. اثبات الهداة، ۷/ ۳۹۸.
  9. همان، ۴۰۰.
  10. همان، ۴۱۴- ۳۴۴.
  11. نهج البلاغه‌، خ ۱۵۰ و....
  12. نهج البلاغه‌، خ ۱۳۸.
  13. نهج البلاغه‌، خ ۱۸۲.
  14. کمال الدین و تمام النعمة، ۵۷۷.
  15. فرهنگ شیعه، ص 127.
  16. بحارالانوار، ۵۱/ ۱۶۲- ۶۵؛ کمال الدین‌، ۶۰۶- ۴۸۲.
  17. کمال الدین‌، ۴۸۶.
  18. الغیبة، ۳۵۷.
  19. فرهنگ شیعه، ص 128.
  20. فرهنگ شیعه، ص 128.
  21. پیشوایان ما، ۲۸۷.
  22. فرهنگ شیعه، ص 128.
  23. فرهنگ شیعه، ص 129.
  24. فرهنگ شیعه، ص 129.
بازگشت به صفحهٔ «امام مهدی در کلام اسلامی».