محمد بن عبدالله حمیری قمی

مقدمه

شیخ ابو جعفر محمد بن عبدالله بن جعفر بن الحسین بن جامع بن مالک حمیری قمی از محدثان گران‌قدر و دانشوران نامدار شیعه در اوایل غیبت صغری بوده است^[۱]^[۲].

پدرش از اصحاب بزرگوار امام حسن عسکری (ع) و از مؤلفان و محدثان مورد وثوق به شمار آمده و از آثار ارزشمند او، جمع‌آوری و تدوین توقیعات بوده است. همچنین «احمد»، «جعفر» و «حسین» - برادران دیگر شیخ ابو جعفر حمیری، از محدّثان برومند و نامدار شیعه بوده‌اند و با حضرت بقیة الله (ع) مکاتبه داشته‌اند.

نسبت حمیری از آن جهت است که این خاندان از نسل قبیله "حمیر" از قبایل بزرگ یمن بوده‌اند و عنوان قمی، به اعتبار اقامت در شهر مقدس قم می‌باشد. شیخ ابو جعفر حمیری، از اساتید شیخ کلینی به شمار آمده است.

همچنین علی بن حاتم قزوینی کتاب‌هایش را از وی روایت نموده، و نیز شیخ صدوق به واسطه احمد بن هارون فامی و جعفر بن الحسین از او روایت کرده است. جعفر بن محمد بن قولویه هم از حمیری حدیث گرفته است.

حمیری آثار ارزشمندی داشته، از جمله: «کتاب الحقوق»، «کتاب الاوائل»، «کتاب السماء»، «کتاب الارض»، «الغیبة و الحیرة»، «کتاب المساحة و البلدان»، «قرب الاسناد»، «کتاب ابلیس و جنوده»، و «کتاب الاحتجاج». نیز در ابواب مختلف شریعت، مسائلی از حضرت ولی عصر (ع) پرسیده است. سه توقیع از سوی آن حضرت در پاسخ به سؤالات او صادر گردیده است؛ در یکی از این توقیعات پس از جواب سؤالات، امام زمان (ع)، زیارت آل یاسین را مرقوم داشته‌اند و شیعیان را به آن افتخار بخشیده‌اند^[۳].^[۴]

پرسش مستقیم

توقیعات امام مهدی به چه کسانی بوده است؟ (پرسش)

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه

پانویس

↑ رجال نجاشی، ص ۱۵۲؛ الذریعه، ج ۴، ص ۴۰۱؛ تنقیح المقال، ج ۳، ص ۱۳۹.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۲۸۶.
↑ رجال نجاشی، ص ۱۵۲؛ الذریعه، ج ۴، ص ۴۰۱؛ تنقیح المقال، ج ۳، ص ۱۳۹.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۲۸۶.

[1] رجال نجاشی، ص ۱۵۲؛ الذریعه، ج ۴، ص ۴۰۱؛ تنقیح المقال، ج ۳، ص ۱۳۹.

[2] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۲۸۶.

[3] رجال نجاشی، ص ۱۵۲؛ الذریعه، ج ۴، ص ۴۰۱؛ تنقیح المقال، ج ۳، ص ۱۳۹.

[4] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۲۸۶.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]