توقیعات امام مهدی چگونه صادر شده است؟ (پرسش)

ویژگی‌های دوران غیبت صغری چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

توقیعات امام مهدی چگونه صادر شده است؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / غیبت امام مهدی / عصر غیبت صغری / توقیعات امام مهدی
تعداد پاسخ۱ پاسخ

پاسخ نخست

 
خدامراد سلیمیان

حجت الاسلام و المسلمین خدامراد سلیمیان، در کتاب «درسنامه مهدویت» در این‌باره گفته است:

«درباره چگونگی صدور توقیعات از سوی حضرت مهدی (ع)، به طور دقیق آگاهی روشنی در دست نیست؛ اما بدون شک، بسیاری از این توقیعات، به گونه‌ای معجزه‌آسا صادر شده است؛ به گونه‌ای که می‌توان گفت: صدور آن‌ها به نحو عادی و از شخص معمولی صورت نگرفته است. برای نمونه، می‌توان به حکایتی که در این‌باره رسیده است اشاره کرد. "محمد بن فضل موصلی" یکی از شیعیان بود که نیابت "حسین بن روح" را قبول نداشت. روزی هنگام بحث با یکی از دوستانش (حسن بن علی وجنا) و بنا به پیشنهاد او، در صدد آزمودن نایب امام برآمدند. آنان بر مطلبی کاملا محرمانه توافق کردند. حسن بن علی وجنا کاغذی از دفتر موصلی جدا کرد و قلمی تراشید. سپس با قلم بدون مرکب، مطالبی را بر روی آن ورقه نوشت و آن کاغذ سفید را مهر کرد و به وسیله خدمتکار نزد حسین بن روح فرستاد.

ظهر همان روز در حالی که محمد بن فضل مشغول غذاخوردن بود، پاسخ‌نامه وارد آمد که دقیقا در همان ورقه فرستاده شده، پاسخ‌ها با مرکب نوشته شده بود. محمد بن فضل، درحالی که سخت تحت تأثیر قرار گرفته بود، همراه حسن بن وجنا به محضر حسین بن روح وارد شد و از آن حضرت به سبب گمان نادرست خود عذرخواهی کرد[۱].

افزون بر کرامت‌های حضرت مهدی (ع) در صدور توقیعات که به یک نمونه آن اشاره شد، در متن توقیعات نیز، موارد فراوانی از کرامت به چشم می‌خورد که بیشتر به صورت آگاهی‌بخشی غیبی، از حوادث آینده، اتفاقات پنهانی، شفای بیماران و مانند آن می‌باشد.

یک نمونه از این توقیعات، آن‌گاه صادر شد که درباره وکلا و نمایندگان حضرت، نزد خلیفه غاصب وقت، بدگویی شده بود. خلیفه، برای شناسایی و دستگیری آنان، دستور داد افراد ناشناسی را همراه پول نزد وکلا به جاسوسی بفرستند. اگر کسی از آن‌ها چیزی پذیرفت، او را دستگیر کنند.

حضرت مهدی (ع) در توقیعی خطاب به تمام وکیل‌ها، دستوری فرمود از هیچ‌کس و تحت هیچ شرایطی چیزی نپذیرند و خود را بی‌اطلاع نشان دهند[۲].

در ماجرای دیگری حضرت مهدی (ع)، با صدور توقیعی، شیعیان را از زیارت کربلا و کاظمین برحذر داشت. پس از چند ماه، دانسته شد خلیفه در آن موقع، دستور داده بود هرکس به زیارت رود، در کمینش باشند و او را دستگیر کنند[۳]»[۴].

پرسش‌های وابسته

پانویس

  1. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۱۵، ح ۲۶۴.
  2. شیخ کلینی، کافی، ج ۱، ص ۵۲۵، ح ۳۰.
  3. شیخ کلینی، کافی، ج ۱، ص ۵۲۵، ح ۳۱.
  4. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ص ۹۵.