اسماعیل بن عبدالرحمن سدی کوفی در تاریخ اسلامی

آشنایی اجمالی

پدر اسماعیل از بزرگان اصفهان بود و چون از موالیان زینب دختر مخرمه قرشی و هم پیمان بنی هاشم است به او قریشی و هاشمی لقب داده‌اند.

اسماعیل در مدینه متولد شد. و مدتی در این شهر ماند و سپس به کوفه مهاجرت کرد و تا آخر عمر در این شهر می‌زیست. از آنجا که بر درگاه (سُده) مسجد جامع کوفه می‌نشست، «سدی» لقب گرفت. علمای رجال او را سدی کبیر و نوه‌اش محمد بن مروان را سدی صغیر لقب داده‌اند.

نام اسماعیل در شمار اصحاب امام سجاد(ع)، امام باقر(ع)، و امام صادق(ع) آورده شده است^[۱]. علمای اهل سنت او را شیعی و یا متمایل به تشیع دانسته‌اند صاحب الغدیر وی را در زمره روات شیعه مورد قبول اهل سنت ذکر کرده است^[۲].^[۳]

خدمات

اسماعیل از فقهای تابعی و از مفسران بزرگی است که تفسیرش مرجع دیگر مفسران پس از او بوده است. برخی از علمای اهل سنت چون شعبی، تفسیر وی را به سبب پیروی از مکتب اهل بیت(ع) و گرایش به آرای شیعه مردود دانسته‌اند^[۴]. ولی خود می‌گوید که تفسیرش را از ابن عباس گرفته است.^[۵]

منابع

قریشی، سید حسن، اصحاب ایرانی ائمه اطهار

پانویس

↑ طوسی رجال، ص۱۶۱.
↑ الغدیر، ج۲، ص۹۳.
↑ قریشی، سید حسن، اصحاب ایرانی ائمه اطهار، ص98 - 99.
↑ میزان الاعتدال، ج۱، ص۳۳۶.
↑ قریشی، سید حسن، اصحاب ایرانی ائمه اطهار، ص99.

[1] طوسی رجال، ص۱۶۱.

[2] الغدیر، ج۲، ص۹۳.

[3] قریشی، سید حسن، اصحاب ایرانی ائمه اطهار، ص98 - 99.

[4] میزان الاعتدال، ج۱، ص۳۳۶.

[5] قریشی، سید حسن، اصحاب ایرانی ائمه اطهار، ص99.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]