الکافی ج۱ (کتاب)
الکافی ج۱ | |
---|---|
از مجموعه | الکافی |
زبان | عربی |
ترجمهٔ کتاب | [[اصول الکافی
العقل و الجهل، العلم، التوحید، الحجة (کتاب)|اصول الکافی العقل و الجهل، العلم، التوحید، الحجة]] |
نویسنده | شیخ کلینی |
تحقیق یا تدوین | دار الحدیث |
به کوشش | محمد حسین درایتی |
موضوع | امامت و ولایت، احادیث معصومین، منابع روایی شیعه، کتب اربعه، حجت ظاهره، حجت، توحید، روایات اعتقادی |
مذهب | شیعه |
ناشر | انتشارات دارالحدیث |
وابسته به | مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث |
محل نشر | قم، ایران |
سال نشر | ۱۳۸۹ ش |
تعداد صفحه | ۷۲۴ |
شابک | ۹۷۸-۹۶۴-۴۹۳-۳۸۵-۱ |
شماره ملی | ۱۸۸۲۹۲۱ |
این کتاب، جلد اول از مجموعهٔ پانزده جلدی الکافی است و با زبان عربی حاوی روایات معصومین (ع) در زمینه عقل و جهل، علم، توحید و حجت میباشد. پدیدآورندهٔ این اثر شیخ کلینی است و ناشر آن انتشارات دار الحدیث انتشار آن را به عهده داشته است.[۱]
دربارهٔ کتاب
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.
فهرست کتاب
- ارشادات و توجیهات سماحة آیة الله السید موسی الشبیری الزنجانی
- تقریظ سماحة آیة الله الشیخ جعفر السبحانی
- المدخل
- ۱. حیاه الشیخ الکلینی
- الاول الحیاة السیاسیة و الفکریة فی عصر الکلینی
- الثانی الهویة الشخصیة للشیخ الکلینی
- الثالث اسفار الشیخ الکلینی
- الرابع شیوخ الکلینی و تلامیذه
- الخامس مولفات ثقة الاسلام الکلینی
- السادس ما قاله العلماء الکلینی
- فهرس المطالب
- خطبة الکتاب
کتاب العقل و الجهل
کتاب فضل العلم
- باب فرض العلم و وجوب طلبه و الحث علیه
- باب صفة العلم و فضله و فضل العلماء
- باب اصناف الناس
- باب ثواب العالم و المتعلم
- باب صفة العلماء
- باب حق العالم
- باب فقد العلماء
- باب مجالسة العلماء و صحبتهم
- باب سؤال العالم و تذاکره
- باب بذل العلم
- باب النهی عن القول بغیر علم
- باب من عمل بغیر علم
- باب استعمال العلم
- باب المستاکل بعلمه و المباهی به
- باب لزوم الحجة علی العالم و تشدید الامر علیه
- باب النوادر
- باب روایة الکتب و الحدیث و فضل الکتابة و التمسک بالکتب
- باب التقلید
- باب البدع و الرأی و المقاییس
- باب الرد الی الکتاب و السنة، و انه لیس شیء من الحلال و الحرام و جمیع ما یحتاج الناس الیه الا و قد جاء فیه کتاب او سنة
- باب اختلاف الحدیث
- باب الاخذ بالسنة و شواهد الکتاب
کتاب التوحید
- باب حدوث العالم و اثبات المحدث
- باب اطلاق القول بانه شیء
- باب انه لایعرف الا به
- باب ادنی المعرفة
- باب المعبود الا به
- باب الکون و المکان
- باب النسبة
- باب النهی عن الکلام فی الکیفیة
- باب فی ابطال الرؤیة
- باب النهی عن الصفة بغیر ما وصف به نفسه تعالی
- باب النهی عن الجسم و الصورة
- باب صفات الذات
- باب آخر و هو من الباب الاول
- باب الارادة انها
- باب حدوث الاسماء
- باب معانی الاسماء و اشتقاقها
- باب آخر و هو من الباب الاول الا ان فیه زیادة و هو الفرق ما بین المعانی التی تحت اسماء الله و اسماء المخلوقین
- باب تأویل الصمد
- باب الحرکة و الانتقال
- باب العرش و الکرسی
- باب الروح
- باب جوامع التوحید
- باب النوادر
- باب البداء
- باب فی انه لایکون شیء فی السماء و الارض
- باب المشییة و الارادة
- باب الابتلاء و الاختبار
- باب السعادة و الشقاء
- باب الخیر و الشر
- باب الجبر و القدر و الامر بین الامرین
- باب الاستطاعة
- باب البیان و التعریف و لزوم الحجة
- باب اختلاف الحجة علی عباده
- باب حجج الله علی خلقه
- باب الهدایة انها من الله عز و جل
کتاب الحجة
- باب الاضطرار
- باب طبقات الانبیاء و الرسل و الائمة (ع)
- باب الفرق بین الرسول و النبی و المحدث
- باب ان الحجة لاتقوم لله علی خلقه الا بامام
- باب ان الارض لاتخلو من حجة
- باب انه لو لم یبق فی الارض الا رجلان، لکان احدهما الحجة
- باب معرفة الامام و الرد الیه
- باب فرض طاعة الائمة (ع)
- باب فی ان الائمة (ع) شهداء الله عز و جل علی خلقه
- باب ان الائمة (ع) هم الهداة
- باب ان الائمة (ع) ولاة امر الله و خزنة علمه
- باب ان الائمة (ع) خلفاء الله عز و جل فی ارضه و ابوابه التی منها یؤتی
- باب ان الائمة (ع) نور الله عز و جل
- باب ان الائمة (ع) هم ارکان الارض
- باب نادر جامع فی فضل الامام (ع) و صفاته
- باب ان الائمة (ع) ولاة الامر و هم الناس المحسودون الذین ذکرهم الله عز و جل
- باب ان الائمة (ع) هم العلامات التی ذکرها الله عز و جل فیکتابه
- باب ان الایات التی ذکرها الله -عز و جل- فی کتابه هم الائمة (ع)
- باب ما فرض الله-عز و جل-و رسوله (ص) من الکون مع الائمة (ع)
- باب ان اهل الذکر الذین امر الله الخلق بسؤالهم هم الائمة (ع)
- باب ان من وصفه الله تعالی فی کتابه بالعلم هم الائمة (ع)
- باب ان الراسخین فی العلم هم الائمة (ع)
- باب ان الائمة (ع) قد اوتوا العلم و اثبت فی صدورهم
- باب فی ان من اصطفاه الله من عباده و اورثهم کتابه هم الائمة (ع)
- باب ان الائمة فی کتاب الله امامان: امام یدعو الی الله، و امام یدعو الی النار
- باب ان القرآن یهدی للامام
- باب ان النعمة التی ذکرها الله عز و جل فی کتابه الائمة (ع)
- باب ان المتوسمین-الذین ذکرهم الله تعالی فی کتابه-هم الائمة (ع) و السبیل فیهم مقیم
- باب عرض الاعمال علی النبی (ص) و الائمة (ع)
- باب ان الطریقة التی حث علی الاستقامة علیها ولایة علی (ع)
- باب ان الائمة (ع) معدن العلم و شجرة النبوة و مختلف الملائکة
- باب ان الائمة (ع) ورثة العلم یرث بعضهم بعضا العلم
- باب ان الائمة ورثوا علم النبی و جمیع الانبیاء و الاوصیاء (ع) الذین من قبلهم
- باب ان الائمة (ع) عندهم جمیع الکتب التی نزلت من عند الله عز و جل، و انهم یعرفونها علی اختلاف السنتها
- باب انه لم یجمع القران کله الا الائمة (ع) و انهم یعلمون علمه کله
- باب ما اعطی الائمة (ع) من اسم الله الاعظم
- باب ما عند الائمة من ایات الانبیاء (ع)
- باب ما عند الائمة (ع) من سلاح رسول الله (ص) و متاعه
- باب ان مثل سلاح رسول الله (ص) مثل التابوت فی بنی اسراییل
- باب فیه ذکر الصحیفة و الجفر و الجامعة و مصحف فاطمة (س)
- باب فی شان (انا انزلناه فی لیلة القدر) و تفسیرها
- باب فی ان الائمة (ع) یزدادون فی لیلة الجمعه
- باب لو لا ان الائمة (ع) یزدادون لنفد ما عندهم
- باب ان الائمة (ع) یعلمون جمیع العلوم التی خرجت (ع)
- باب نادر فیه ذکر الغیب
- باب ان الائمة (ع) اذا شاؤوا ان یعلموا
- باب ان الائمة (ع) یعلمون متی یموتون، و انهم لایموتون الا باختیار منهم
- باب ان الائمة (ع) یعلمون علم ما کان و ما یکون، و انه لایخفی علیهم الشیء (ع)
- باب ان الله -عز و جل- لم یعلم نبیه علما الا امره ان یعلمه امیر المؤمنین (ع) و انه کان شریکه فی العلم (ع)
- باب جهات علوم الائمة (ع)
- باب ان الائمة (ع) لو ستر علیهم لاخبروا کل امری بما له و علیه
- باب التفویض الی رسول الله (ص) و الی الائمة (ع) فی امر الدین
- باب فی ان الائمة (ع) بمن یشبهون ممن مضی و کراهیة القول فیهم بالنبوة
- باب ان الائمة (ع) محدثون مفهمون
- باب فیه ذکر الارواح التی فی الائمة (ع)
- باب الروح التی یسدد الله بها الائمة (ع)
- باب وقت ما یعلم الامام جمیع علم الامام الذی
- باب فی ان الائمة (ع) فی العلم و الشجاعة و الطاعة سواء
- باب ان الامام یعرف الامام الذی یکون من بعده، و ان قول الله تعالی: ﴿إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَماناتِ إِلى أَهْلِها﴾ فیهم (ع) نزلت
- باب ان الامامة عهد من الله عزوجل معهود من واحد الی واحد (ع)
- باب ان الائمة (ع) لم یفعلوا شیئا و لایفعلون الا بعهد من الله -عز و جل- و امر منه لایتجاوزونه
- باب الامور التی توجب حجة الامام (ع)
- باب ثبات الامامة فی الاعقاب، و انها لا تعود فی اخ و لا عم و لا غیرهما من القرابات
دربارهٔ پدیدآورنده
شیخ کلینی (پدیدآورنده) |
---|
ابو جعفر محمد بن اسحاق کلینی رازی (۲۵۸ق، تهران - ۳۲۸ق، بغداد) مشهور به شیخ کلینی، شیخ مشایخ شیعه و رئیس محدثین علمای امامیه و اوثق و اعدل ایشان و مروج مذهب شیعه در عصر غیبت امام عصر (ع) است. عامه و خاصه در فتاوی به وی مراجعه کردهاند و بدینجهت به ثقة الاسلام شهرت یافت. وی یکی از صاحبان کتب اربعه و صاحب کافی است که در عقاید حقه اسلامیه و استنباط دینی، مرجع اکابر و مورد استفاده فقها و محدثین بزرگ است و به تصدیق شیخ مفید، اجل کتب اسلامی و اعظم مصنفات شیعه و مشتمل بر شانزده هزار و یکصد و نود و نه حدیث است. کلینی از علمای زمان غیبت صغری است و وفات او ۶۹ سال پس از وفات امام عسکری (ع) در ماه شعبان ۳۲۹ هجری اتفاق افتاد و قبرش در بغداد است[۲]. |
کتابهای وابسته
پانویس
- ↑ وبگاه خانه کتاب
- ↑ معارف و معاریف، ج ۸، ص ۵۷۶.