خانه فاطمه و علی
خانه فاطمه و علی این خانۀ مقدس در مدینه، متّصل به خانۀ پیامبر و در جوار مسجد النبی بود. حضرت رسول، پیوسته به آنجا میرفت و دختر و دامادش را دیدار میکرد. وقتی رسول خدا(ص) به فرمان خدا دستور داد همۀ خانههایی که راهی به مسجد داشتند، درها را مسدود کنند، تنها خانۀ علی و فاطمه اجازه داشت که آن در را گشوده دارد[۱] و این فضیلت آن خانه و ساکنانش را میرساند.
مقدمه
- به فرمودۀ امام باقر(ع): بیت علیّ و فاطمة حجرة رسول اللّه(ص) و سقف بیتهم عرش ربّ العالمین...[۲] به تعبیر امام خمینی: صلوات و سلام خداوند تعالی بر این حجرۀ محقّری که جلوهگاه نور عظمت الهی و پرورشگاه زبدگان اولاد آدم است[۳]، این خانۀ کوچک فاطمه(ع)و این افرادی که در آن خانه تربیت شدند که به حسب عدد، چهار پنج نفر بودند و به حسب واقع، تمام قدرت حق تعالی را تجلّی دادند، خدمتهایی کردند که ما را و شما را و همۀ بشر را به اعجاب درآورده است.[۴] این خانۀ با عظمت، پس از وفات پیامبر خدا(ص)، مورد هجوم قدرتطلبان قرار گرفت و به آنجا ریختند و آتش افروختند، فاطمه زهرا(ع) را آزردند و علی(ع) را کشانکشان به مسجد بردند تا به زور، از او بیعت بگیرند. خانۀ فاطمه و علی(ع) محل تجمّع کسانی شده بود که نسبت به حکومت غصب ناراضی و معترض بودند. مخالفان با ابوبکر و حکومتش در خانۀ فاطمه متحصّن شدند. ولی ابوبکر، عمر و عدّهای را فرستاد تا افراد را از خانۀ فاطمه بیرون آورند و اگر امتناع ورزیدند، آنان را بکشند. آتش آوردند و آن جنایتها را عملی ساختند. کسانی که در این هجوم گستاخانه شرکت داشتند، عبارت بودند از: عمر، خالد بن ولید، عبد الرحمن بن عوف، ثابت بن قیس، زیاد بن لبید، زید بن ثابت و تنی چند که وارد خانه شدند و علی(ع) را به زور بیرون بردند و حریم خانه و حرمت آن پایگاه فرشتگان را شکستند.[۵](...) عمر، از این تنها نقطۀ مقاومت در برابر حکومت جدید، سخت خشمگین است... نمیتواند تحمّل کند در این خانه گروهی به عنوان سرپیچی از بیعت گرد هم آیند و چنین کانون مقاومی را تشکیل دهند.[۶] آن خانه، اینک کنار قبر حضرت رسول(ص) و داخل در محوطهای است که دور آن را ضریح بزرگ و مشبّک در مسجد النبی فراگرفته و در آن بسته است، دری که نقطۀ ورود به داخل ضریح نبوی است[۷].
منابع
پانویس
- ↑ الغدیر ج ۳ص۲۰۲
- ↑ «خانۀ علی و فاطمه حجرۀ پیامبر بود و سقف خانۀ آنان عرش پروردگار جهانیان». آداب الصلاة امام خمینی ص۳۳۰
- ↑ صحیفه نور ج ۱۶ ص۱۲۵
- ↑ صحیفه نور ج ۱۶ ص۶۷
- ↑ ر. ک. الغدیر ج۷ص۱۷۷؛ معالم المدرستین، علامه عسکری ج۱ ص۱۲۴
- ↑ فاطمه فاطمه است ص۱۶۴
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۴۰.