نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحهاست که توسط Jaafari(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۱۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۱۲ توسط Jaafari(بحث | مشارکتها)
آیا قیام امام مهدی(ع) با خشونت همراه است؟ یکی از پرسشهای مرتبط به بحث مهدویت است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
«با توجه به روایتهایی که در زمینه جنگها و نبردهای عصر ظهور و بر خورد قاطعانه امام مهدی(ع) با ستمکاران و گردنکشان دوران وارد شده است، این پرسش یا ابهام، درذهن برخی به وجود آمده که چگونه قیامی که با هدفعدالتگستری آغاز شده است میتواند همراه با خشونت و خونریزی باشد؟ برای پاسخ به این پرسش، لازم است نکاتی را به عنوان مقدمه یادآور شویم:
قاطعیت، لازمه گسترش عدالت: چنانکه میدانیم، امام مهدی (ع) با هدف گسترش ایمان، عدالت و معنویت و از بین بردن بهره مظاهر کفر، ستم و فساد، قیام جهانی خود را آغاز میکند. طبیعی است نهضتی که با این اهداف آغاز شود، با مقاومت و مانعتراشی سران سفر و ستم و مروجان فرهنگفساد و تباهی روبه رو میشود. بنابراین، امام مهدی (ع) برای پیشبرد اهداف خود چارهای ندارد جز جنگیدن و درگیر شدن با سران جبههکفر و استکبار و برخورد قاطع با کسانی که مانع قیام اعدالتگستر ایشان هستند. با این حال، آن حضرت در نبردهای خود هرگز خون بیگناهی را بر زمین نمیریزد و در آغاز حرکت خود نیز از یارانش بیعت میگیرد که: مسلمانی را دشنام ندهند؛ خون کسی را به ناحق نریزند؛ به آبروی کسی آسیب زنند؛ به خانه کسی آسیب نزنند؛ به خانه کسی هجوم نبرند؛ کسی را به ناحق نزنند و...[۸]. به دلیل همین رفتار مناسب با عموم مردم است که در روایات میخوانیم پس از ظهور، همه ساکنان زمین از امام مهدی (ع) خشنودند و به او عشق میورزند: شما را به مهدی، مردی از قریشبشارت میدهم که ساکنان آسمان و زمین از خلافت و فرمانروایی او خشنودند[۹].
روایتهای ساختگی و نسبتهای ناروا: متأسفانه در طول تاریخاسلام، افراد مختلفی با اغراض و انگیزههای متفاوت به وارد کردن روایات ساختگی در مجموعه روایاتنقل شده از پیامبر اکرم (ص) و یا دستکاری در روایات ایشان پرداختهاند. روایات باب مهدویت نیز از این موضوع دور نمانده است. با بررسی روایات متعددی که به نوعی تصویری خشن از حرکت عدالتگسترامام مهدی (ع) ترسیم میکنند، روشن میشود که راوی تعداد زیادی از آنها فردی است که علمای رجال، او را بدنام و دروغگو خواندهاند. در نتیجه، این روایات از اعتبار ساقط میشود و نمیتوان به آنها استناد کرد[۱۰]. بنابر این، در بررسی روایات مربوط به حوادث پس از ظهور باید بسیار مراقب بود و هر روایتی را به راحتی نپذیرفت.
ترسیم تصویر نادرست از قیامامام مهدی(ع): یکی از دلایل چنین شبههها و پرسشهایی در اذهان مردم، تصاویر نادرست یا ناقصی است که از ظهورامام مهدی (ع) و رویدادهای پس از آن، در برخی کتابها یا مجالس و محافل ترسیم شده است. به بیان دیگر، برخی به جای پرداختن به تحولات بزرگی که پس از ظهور در جنبههای مختلف حیات بشر رخ میدهد و ترسیم تصویری مناسب و دلنشین از جهان پس از ظهور، به بیان رویدادهای مقدماتی پرداختهاند که لازمه هر حرکت اصلاحی است و برای مردم این تصور را به وجود آوردهاند که قیامامام مهدی (ع) جز خون و خونریزی هیچ ثمری ندارد. مطلب زیر که به قلم یکی از نویسندگان خوب کشورمان نگارش یافته، این موضوع را به خوبی روشن میسازد: "راستش را به ما نگفتند یا لااقل همه راست را به ما نگفتند. گفتند: تو که بیایی خون به پا میکنی، جوی خون به راه میاندازی و از کشته پشته میسازی و ما را از ظهور تو ترساندند. درست مثل این که حادثهای به شیرینی تولد را کتمان کنند و تنها از درد زادن بگویند. اما از همان کودکی، تو را دوست داشتیم. با همه فطرتمان به تو عشق میورزیدیم و با همه وجودمان، بیتاب آمدنت بودیم. عشق تو با سرشت ما عجین شده بود و آمدنت، طبیعیترین و شیرینترین نیازمان بود. اما... اما کسی به ما نگفت که چه گلستانی میشود جهان، وقتی که تو بیایی. همه، پیش از آن که نگاه مهرگستر و دستهای عاطفه تو را توصیف کنند، شمشیر تو را نشانمان دادند. آری، برای این که گلها و نهالها رشد کنند، باید علفهای هرز را وجین کرد و این جز با داسی برنده و سهمگین، ممکن نیست. آری، برای این که مظلومانتاریخ، نفسی به راحتی بکشند، باید پشت و پوزه ظالمان و ستمگران را به خاک مالید و نسلشان را از روی زمین برچید. آری، برای این که عدالت بر کرسی بنشیند، هر چه سریر ستم آلوده سلطنت را باید واژگون کرد و به دست نابودی سپرد. و اینها همه، همان معجزهای است که تنها از دست تو برمیآید و تنها با دست تو محقق میشود. اما مگر نه این که اینها همه مقدمه است برای رسیدن به بهشتی که تو بانی آنی. آن بهشت را کسی برای ما ترسیم نکرد. کسی به ما نگفت که آن ساحل امید که در پس این دریای خون نشسته است، چگونه ساحلی است؟! کسی به ما نگفت که وقتی تو بیایی: پرندگان در آشیانههای خود جشن میگیرند و ماهیان دریاها شادمان میشوند و چشمه ساران میجوشند و زمین چندین برابر محصول خویش را عرضه میکند[۱۱]. به ما نگفتند که وقتی تو بیایی: دلهای بندگان را آکنده از عبادت و اطاعت میکنی و عدالت بر همه جا دامن میگسترد و خدا به واسطه تو دروغ را ریشه کن میکند و خوی سستمگری و درندگی را محو میسازد و طوق ذلتبردگی را از گردن خلایق بر میدارد[۱۲]. به ما نگفتند که وقتی تو بیایی: ساکنان زمین و آسمان به تو عشق میورزند، آسمان بارانش را فرو میفرستد، زمین، گیاهان خود را میرویاند... و زندگان آرزو میکنند که کاش مردگانشان زنده بودند و میدیدند که خداوند چگونه برکاتش را بر اهل زمین فرو میفرستد[۱۳]. به ما نگفتند که وقتی تو بیایی: همه امت به آغوش تو پناه میآورند همانند زنبوران عسل به ملکه خویش. او تو عدالت را آنچنان که باید و شاید، در پهنه جهان میگستری و خفتهای را بیدار نمیکنی و خونی را نمیریزی[۱۴]. به ما نگفته بودند که وقتی تو بیایی: رفاه و آسایشی میآید که نظیر آن پیش از این، نیامده است. مال و ثروت آن چنان وفور مییابد که هر که نزد تو بیاید، فوق تصورش، دریافت میکند[۱۵]. به ما نگفتند که وقتی تو بیایی: اموال را چون سیل، جاری میکنی و بخششهای کلان خویش را هرگز شماره نمیکنی. به ما نگفتند که وقتی تو بیایی: هیچ کس فقیر نمیماند و مردم برای صدقه دادن به دنبال نیازمند میگردند و پیدا نمیکنند. مال را به هر که عرضه میکنند، میگوید: بینیازم[۱۶]. ای محبوب ازلی و ای معشوق آسمانی! ما بیآنکه مختصات آن بهشتموعود را بدانیم و مدینه فاضله حضور تو را بشناسیم، تو را دوست میداشتیم و به تو عشق میورزیدیم. که عشق تو با سرشتها عجین شده بود و آمدنت طبیعیترین و شیرینترین نیازمان بود. ظهور تو بیتردید، بزرگترین جشن عالم خواهد بود و عاقبتجهان را ختم به خیر خواهد کرد.
با توجه به نکات یاد شده متوجه میشویم هرگز نمیتوان ظهورامام مهدی (ع) را که از ابتدای آفرینش تاکنون همه عدالتخواهان جهان در آرزویش بودهاند، حرکتی خشونتبار، تلقی کرد، آن هم مانند جنگهایی که در سراسر تاریخ در کره خاک در جریان بوده است. این حرکت به دلیل آن که با هدف از بین بردن همه مظاهر ستم و گسترش عدالت در سراسر جهان آغاز شده، در همه مراحل خود از هرگونه شائبه ستم، به دور و کاملاً منطبق بر موازینعدالت است»[۱۷].
↑شیخ حر عاملی، اثبات الهداة، ترجمه: احمد جنتی، چاپ اول: تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۶، ج ۲، ص ۵۲۴.
↑ر.ک: سید صادق شیرازی، شمیم رحمت: سیره حکومتی امام زمان(ع)، چاپ دوم: قم، یاس زهرا، ۱۴۲۴ ه.ق، صص ۱۱ و ۱۲؛ علی اکبر مهدیپور، "بررسی چند حدیث شبههناک درباره عدالت آفتاب عالمتاب)، فصلنامه انتظار، سال چهارم، ش چهاردهم، زمستان ۱۳۸۳.
↑پیامبر اکرم (ص) "فعند ذلك تفرح الطيور في أوكارها، و الحيتان في بحارها، و تمد الأنهار، و تفيض العيون، و تنبت الأرض ضعف أكلها"؛ محمد بن محمد بن نعمان (شیخ مفید)، الاختصاص، چاپ چهارم: قم، جماعة المدرسین فی الحوزة العلمیة، ۱۴۱۴ ه.ق، ص ۲۰۸؛ بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۳۰۴، ح ۷۳.
↑پیامبر اکرم (ص): "يحبّه ساكن الأرض و ساكن السماء، و ترسل السماء قطرها، و تخرج الأرض نباتها، لا تمسك فيها شيئا، سبع سنين أو ثمانيا، أو تسعا، يتمنّى الأحياء الأموات ممّا صنع اللّه بأهل الأرض من خيره"؛ محمد بن عبدالله الحاکم النیسابوری، مستدرک الصحیحین، بیروت، دار الفکر، ج ۴، ص ۴۶۵؛ بحار الانوار، ج ۵، ص ۱۰۴.
↑پیامبر اکرم (ص): "تأوي إليه امّته كما تأوي النحلة يعسوبها، يملأ الأرض عدلا كما ملئت جورا، حتّى يكون الناس على مثل أمرهم الأوّل، لا يوقظ نائما، و لا يهريق دما"؛ منتخب الاثر، ج ۳، ص ۱۵۵، ح ۱۱۵۵.
↑پیامبر اکرم (ص): "يَفِيضُ الْمَالُ فَيْضاً وَ يَحْثُو الْمَالَ حَثْيًا لَا يَعُدُّهُ عَدَدًا"؛ مسلم بن الحجاج، صحیح مسلم، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بی تا، ج ۸، ص ۱۸۵.