مسلم بن عوسجه اسدی
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام حسین (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مسلم بن عوسجه اسدی اولین شهید عاشورا که در حملۀ نخست به شهادت رسید.
مقدمه
پیرمردی بزرگوار از طایفۀ بنی اسد و از چهره‌های درخشان کوفه و هواداران اهل بیت(ع) بود. از اصحاب پیامبر(ص) و مسلمانان باسابقه به شمار می‌رفت و از آن حضرت روایت هم کرده است. پارسا، شجاع و سوارکاری نامی بود و در فتوحات اسلامی شرکت می‌کرد و در همۀ جنگ‌های امیر المؤمنین(ع) حضور داشت. در کوفه برای حسین بن علی(ع) بیعت می‌گرفت. مسلم بن عقیل در برنامۀ کوتاه مدّت نهضت، او را در رأس عدّه‌ای از طایفۀ مذحج و اسد قرار داد[۱]. در نهضت مسلم، نقش دریافت پول از هواداران و تهیّۀ سلاح برای نهضت را بر عهده داشت. جاسوس "ابن زیاد"، به نام "معقل" از همین طریق به مخفیگاه مسلم پی برد.
در کربلا از یاران شجاع و فداکار امام بود. شب عاشورا که امام از یاران خواست از تاریکی شب استفاده کرده، از صحنه خارج شوند، یکی از کسانی بود که برخاست و ضمن اعلام وفاداری و مقاومت تا شهادت، گفت: وَ اللَّهِ لَوْ عَلِمْتُ أَنِّي أُقْتَلُ ثُمَّ أُحْيَا ثُمَّ أُحْرَقُ ثُمَّ أُذَرَّى يُفْعَلُ بِي ذَلِكَ سَبْعِينَ مَرَّةً مَا تَرَكْتُكَ فَكَيْفَ وَ إِنَّمَا هِيَ قَتْلَةٌ وَاحِدَةٌ ثُمَّ الْكَرَامَةُ إِلَى الْأَبَدِ...[۲]؛ به خدا قسم اگر هفتاد بار کشته شوم، سوزانده شوم و خاکسترم بر باد رود، هرگز تو را رها نخواهم کرد، تا چه رسد به اینکه اکنون یک بار کشته شدن است، سپس کرامت ابدی است.
سپاه دشمن چون در نبرد تن به تن یارای جنگیدن با او را نداشتند، او را سنگباران کردند. چون مسلم به زمین افتاد، رمقی در تن داشت که حسین بن علی(ع) و حبیب بن مظاهر خود را به او رساندند. امام او را دعا کرد و حبیب چون نزدیک او آمد، مسلم او را توصیه نمود که مبادا حسین(ع) را تنها گذارد[۳][۴].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ انصار الحسین، ص۹۳.
- ↑ مناقب، ج۴، ص۹۹.
- ↑ بحار الأنوار، ج۴۵، ص۲۰.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۵۳.