کیفیت زندگی امام مهدی به چه صورت است؟ (پرسش)

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۴۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

الگو:پرسش غیرنهایی

کیفیت زندگی امام مهدی به چه صورت است؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / آشنایی با امام مهدی / معرفت امام مهدی (شناخت امام مهدی) / محل زندگی امام مهدی

کیفیت زندگی امام مهدی(ع) به چه صورت است؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

 
عبدالمجید زهادت
حجت الاسلام و المسلمین عبدالمجید زهادت، در کتاب «معارف و عقاید ۵ ج۲» در این‌باره گفته است:
«از چگونگی زندگی شخصی امام مهدی (ع) گزارش خاصی نه از امامان معصوم و نه از وکلای خاص به دست ما نرسیده است. دلیل این مطلب، ولادت پنهانی، زندگی مخفیانه در دوران کودکی و نیز غیبت و پنهان زیستی تا زمان قیام است.
آنچه می‌توان گفت این است که آن بزرگوار همچون سایر انسان‌ها از زندگی بشری برخوردار است و زیست آن بزرگوار از حیث خوراک و پوشاک مانند سایر انسان‌ها است، همچنانکه سایر پیشوایان آسمانی از انبیاء و اوصیاء (ع) چنین بوده است. تنها امتیازی این بزرگواران، رابطه خاص با خداوند است. این حقیقت در قرآن کریم به صراحت بیان شده است.﴿قَالَتْ لَهُمْ رُسُلُهُمْ إِن نَّحْنُ إِلاَّ بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ يَمُنُّ عَلَى مَن يَشَاء مِنْ عِبَادِهِ[۱] و نیز ﴿قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يُوحَىٰ إِلَيَّ[۲][۳].

پاسخ‌های دیگر

  با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:  

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

  با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ابراهیم، ۱۱؛ پیامبرانشان به آنها گفتند: «درست است که ما بشری همانند شما هستیم، ولی خداوند بر هر کس از بندگانش بخواهد (و شایسته بداند)، نعمت می‌بخشد (و مقام رسالت عطا می‌کنند)»!.
  2. کهف، ۱۱۰؛ بگو: من فقط بشری هستم مثل شما (امتیازم این است که) به من وحی می‌شود
  3. زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵ ج۲، ص۱۳۲.
  4. الکافی، ج ۱، ص ۳۳۳.
  5. الاحتجاج، ص ۲۴۹.
  6. کمال الدین، ص ۳۳۳.
  7. اعلام الوری باعلام الهدی، ج ۲، ص ۲۲۹.
  8. کشف الغمة، ج ۳، ص ۳۲۸.
  9. ابن بابویه قمی؛ الامامة و التبصرة، ص ۱۱۷.
  10. به الکافی، ج ۱، ص ۳۳۸.
  11. أبو غالب الزراری، تاریخ آل زرارة، ج ۱، ص ۲۲.
  12. شیخ صدوق، من لا عفیره الفقیه، ج ۲، ص ۵۲۰.
  13. محمد بن جریر الطبری، دلائل الامامة، ص ۵۳۲.
  14. شیخ صدوق؛ کمال الدین، ص ۳۵۱.
  15. همان منبع، ص ۲۸.
  16. حسنی، سید نذیر، مصلح کل، ص۱۰۰-۱۰۴.
  17. " وَ مَا لِبَاسُ‏ الْقَائِمِ‏ (ع) إِلَّا الْغَلِيظُ وَ مَا طَعَامُهُ إِلَّا الْجَشِبُ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ منتخب الاثر، ص ۳۰۷، اثبات الهداة، ج ۷، ص ۹۷.
  18. اثبات الهداة، ج ۷، ص ۱۹۹.
  19. نهج البلاغه، خطبه ۱۵۹.
  20. نهج البلاغه، نامه ۴۵.
  21. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۵۹.
  22. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۵۹.
  23. اثبات الهداة، ج ۷، ص ۸۹.
  24. بحار الانوار، ج ۵۴، ص ۲۴۲.
  25. محمدی اشتهاردی، محمد، حضرت مهدی فروغ تابان ولایت، ص ۵۲-۵۳.