لبابه همسر عباس بن علی
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
لبابه همسر ابوالفضل(ع)
لبابه دختر عبیدالله بن عباس بانوی قمر بنی هاشم بود که در کربلا هم حاضر شد. ایشان پس از شهادت حضرت ابوالفضل(ع) به همراه سایر اهل بیت(ع) به اسارت رفت و پس از آن با اهل بیت به مدینه مراجعت نمود[۱]. یقیناً برای این زنان، مقامی مثل شوهران و مردان آنها در بهشت منظور شده است[۲].
آری، زنان بیدار پس از شهادت امام حسین(ع)[۳] هم با احساس‌های پاکشان جو را برای برکناری اوباش از حکومت فراهم می‌کردند و در هر فرصت ممکن به رسالت انقلابی خود عمل می‌کردند و باعث و بانیان جنایت‌های هولناکی کربلا را به عاقبت شومشان وعده می‌دادند. همسر کعب بن جابر، قاتل «بریر» آن صحابی معروف امام حسین(ع)، بعدها به او گفت: علیه فرزند فاطمه اقدام کردی و سید قاریان قرآن را کشتی (بریر)، خطای بسیار بزرگی مرتکب شدی، به خداوند قسم! بعد از این با تو سخن نخواهم گفت[۴].
در ماه صفر سال ۶۴ هجری درست سه سال پس از شهادت امام حسین(ع) یزید به درک واصل شد[۵]. جماعتی از مردم برای بیعت به سراغ عمر سعد رفتند، تا او را به حکومت تعیین کنند. زنان شجاعی از قبیله همدان و زنانی دیگر از کھلان، انصار، ربیعه و نخع به کوفه آمدند و در حالی که می‌گریستند و مویه می‌کردند و برای امام حسین(ع) زاری می‌نمودند، وارد مسجد جامع شهر شدند.
آنان فریاد می‌زدند: مگر نه این است که همین عمر سعد بود که با امام حسین(ع) جنگید و راضی به قتل امام شده بود، تا برای ما در کوفه حکومت کند، پس مردم گریستند و از عمر بن سعد صرف‌نظر کردند، در این جریان فعالیت زنان قبیله همدان چشمگیرتر بود[۶].
آری، این سلسله ادامه داشت و در تمامی ادوار تاریخ زنان شجاع و متدین به هر نحو ممکن از خاندان عترت و طهارت(ع) جانب‌داری کردند و شعرهای زیبای خود را در تاریخ به ثبت رساندند، که از آن جمله می‌توان به حضور فعال زنان نوغان مشهد مقدس در تشییع جنازه امام رضا(ع)[۷] اشاره نمود.
راهپیمایی زنان غیور و شجاع ایرانی در انقلاب اسلامی به رهبری فرزند امام حسین(ع) یعنی امام خمینی - قدس سره الشریف - در سال‌های ۵۶ و ۵۷ نمونه دیگری از رشد سیاسی زنان و مادران پاکدامن است که با عفت و نجابت خود و حضور فراگیر و کارآمد در مقاطع حساسی تاریخی، مسئولیت سیاسی، انقلابی و شرعی خود را به انجام رساندند. امید آنکه زنان امروز هم این رسالت خطیر را به عهله بگیرند، لااقل گریه‌های ما در مصیبت‌های فرزند زهرا یک نوع شرکت در حماسه اوست و هیچکس به مثل امام حسین(ع) شایسته گریه نیست، گریه بر امام حسین در راستای حفظ دستاوردهای نهضت مقدس او و جاودانگی راه او صورت می‌پذیرد؛ زیرا امام حسین شایستگی آن را دارد که در تاریخ بشریت باقی بماند[۸].[۹]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ذبیح الله محلاتی، ریاحین الشریعه، ج۵، ص۴۹.
- ↑ پیامبر اکرم(ص) در جنگ احد: «إن زوج المرأة منها البمكان» (تاریخ طبری، ج۲، ص۷۴.
- ↑ کشف الغمه، ج۲، ص۲۵۲: در ۵۶ سالگی؛ تاریخ طبری، ج۳، ص۳۰۰: در ۵۵ سالگی؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۶۳ با ترجمه، کتاب الحجة، عمر شریف امام حسین(ع) را ۵۷ سالگی ذکر نموده است.
- ↑ تاریخ طبری، ج۳، ص۳۲۳.
- ↑ در ۳۳ سالگی جوان‌مرگ شد (مسعودی، مروج الذهب، جزء ۳، ص۵۳).
- ↑ مسعودی، مروج الذهب، جزء ۳، ص۹۳.
- ↑ زنان نوغان برای این که شوهرانشان اجازه دهند در تشییع جنازه حضرت رضا(ع) شرکت کنند، از مهریه‌های خودشان گذشتند (قادتنا، ج۶، ص۴۴۷).
- ↑ کورت فریشلر نویسنده آلمانی در کتاب امام حسین(ع) و ایران می‌نویسد: کشته شدن حسین و یارانش قطع نظر از هر نوع نظریه ایدئولوژی از لحاظ شجاعتی که از آن مرد و یارانش به ظهور رسید یکی از حماسه‌های رزمی بزرگ جهان است و شایستگی دارد که در تاریخ دنیا باقی بماند. (ص ۵۶۵)
- ↑ خادری، ملیحه، مقاله «زنان در نهضت عاشورا»، فرهنگ عاشورایی ج۹ ص ۵۰.