قرظة بن کعب انصاری
مقدمه
قرظه از اصحاب انصار رسول خدا(ص) بود و در غزوه اُحد و سایر جنگ‌های صدر اسلام، آن حضرت را یاری کرد، و پس از رحلت پیامبر(ص) و او از طرف خلیفه دوم عمر بن خطاب به عنوان فقیه و معلم فقه در کوفه ساکن شد[۱]. و پس از قتل عثمان، در زمرۀ شیعیان امیرالمؤمنین(ع) درآمد و در جنگ جمل و صفین و نهروان پرچمدار انصار در لشکر آن حضرت بود[۲].
وی مردی فاضل و مدبر بود که به سال ۲۳ هجری، ری را فتح کرد[۳]. امیرمؤمنان(ع) هنگامی که عازم جمل بود، او را برای حکومت کوفه برگزید، ولی در جنگ صفین وی را با خود برد و به جای او مسعود بدری را به حکومت کوفه برگزید.
بنا به قولی، قرظه در زمانِ خلافتِ امیرالمؤمنین(ع) در کوفه از دنیا رفت و حضرت جنازه او نماز خواند. و قولی بر آن است که او به سال ۵۱ هجری در زمان حکومت معاویه زمان امارت مغیره در کوفه از دنیا رفت[۴].
قرظه تنها یک پسر داشت به نام عمرو، و او هم از خواص یاران خاندان پیامبر(ص) شد و در کربلا در رکاب ابا عبدالله الحسین(ع) به سال ۶۱ هجری به شهادت رسید[۵].[۶]
جستارهای وابسته
- عمرو بن قرظه انصاری (فرزند)
- علی بن قرظه انصاری (فرزند)
- زبیر بن قرظه انصاری (فرزند)
منابع
پانویس
- ↑ الاصابه، ج۵، ص۳۲۹.
- ↑ رجال طوسی، ص۵۵، ش۴ و در نام ابو ابی الجوشاء، ص۶۵، ش۴۰؛ الاصابه، ج۵، ص۴۳۲.
- ↑ ر.ک: الاصابه، ج۵، ص۴۳۲.
- ↑ ر.ک: اسدالغابه، ج۴، ص۲۰۲؛ الاصابه، ج۵، ص۴۳۲.
- ↑ اعیان الشیعه، ج۸ ص۴۴۹.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۱۱۴-۱۱۱۵.