اخلاق حدیثی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۰ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۵۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.


اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث اخلاق است. "اخلاق" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اخلاق (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

اخلاقی که محدّثین با نقل و نشر اخبار و احادیث در میان مردم به وجود آورده‌اند[۱].[۲]

روش نقلی (اخلاق حدیثی)

مزایای روش نقلی

  1. ارتباط با وحی: مهم‌ترین مزیت روش نقلی به خصوص در اخلاق اسلامی، اتصال به منبع وحی است. کسانی که از این دریچه به اخلاق نگاه کرده‌اند در آثار خود به اقوال حکما به ویژه میراث یونانیان اعتنا نکرده و تنها به نقل از پیشوایان دین چون رسول خدا(ص) و امامان اهل بیت پرداخته‌اند. آرای اخلاقی به دست آمده از احادیث پیشوایان در صورتی که با روایات معتبر نقل شده باشند، موجب سکون نفس و آرامش دل می‌شوند و با اطمینان کامل میتوان بر آنها اعتماد کرد.
  2. سادگی گفتار: احادیث رسیده از پیشوایان دینی به دلیل صدور از منبع حکمت، بدون آنکه از حیث محتوا، حتی اندکی از اوج کمال فرود آمده باشد، از نظر ساختار و ادبیات در طبقات مختلفی قرار دارد و حداقل، اکثر آنها در خور فهم عموم مردم طراحی شده است؛ از این روی درک آنها به طی مراحل و تهیه مقدمات زیادی محتاج نیست[۶].

کاستی‌های شیوه نقلی

  • شیوه نقلی با صرف نظر از اینکه به دلیل ریشه عریق خود، دلنشین و تأثیرگذار است، کاستی‌هایی به همراه دارد.
  1. ناهمگونی در تدوین: ملاحظه کتبی که بر مبنای این مشرب تدوین شده است، نشان می‌دهد که برای تدوین اخلاق به این شیوه، ترتیبی همه پسند وجود نداشته و مؤثرترین عامل در تبویب و تدوین کتاب‌های اخلاق نقلی، ذوق شخصی مؤلفین بوده است.
  2. گزینش مباحث و سرفصل‌ها: نویسندگان، به اقتضای ذوق و سلیقه شخصی، اهمیت موضوع و نیازهای اخلاقی جامعه، برخی از مباحث اخلاق را گزینش کرده و درباره آنها به نقل آیات و روایات میپرداختند و هم از این رو می‌توان گفت کمتر کتابی در این زمینه یافت می‌شود که تمامی ابواب اخلاقی را در خود جای داده باشد.
  3. حذف اسناد روایات: از آنجاکه اخلاق را در زمره فضیلت‌ها و مستحبات می‌دانستند، در ادله مسائل اخلاقی، تسامح روا داشته و خود را به نقل مستند روایات و دقت در اسناد آنها ملزم نمی‌دیدند، از این رو غالب کتب این رشته حاوی روایات مرسل است که اگر به استفاضه یا عاملی مشابه مؤید نباشند، تکیه بر آنها مشکل است.
  4. وجود روایات متعارض و شبهه آفرین: روایاتی که در این زمینه نقل می‌شود، گاهی به ملاحظه پیچیدگی معنی و گاهی به لحاظ آلودگی به وضع و جعل به جمع و تحلیل نیازمند است که غالب کتب موجود به آن نپرداخته‌اند؛ از این رو نه تنها می‌توان روایات متعارض را در این مجموعه‌ها نشان داد، بلکه مطالعه آنها گاه موجب شبهه‌هایی می‌شود که بدون تحلیل دقیق روایات مرتفع نمی‌شود[۷][۸].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. تعلیم و تربیت در اسلام، ص۲۰۱.
  2. زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۶۹.
  3. ر.ک: محمد یوسف موسی، فلسفة الاخلاق فی الاسلام، ص۴۳-۴۴.
  4. جمعی از نویسندگان، کتاب شناخت اخلاق اسلامی، ص۵۴.
  5. تهرانی، مجتبی، اخلاق الاهی، ج۱، ص ۵۸-۵۹.
  6. تهرانی، مجتبی، اخلاق الاهی، ج۱، ص ۵۹-۶۰.
  7. تهرانی، مجتبی، اخلاق الاهی، ج۱.
  8. تهرانی، مجتبی، اخلاق الاهی، ج۱، ص ۶۰-۶۱.