آیه مباهله چه جایگاهی برای اهل بیت اثبات می‌کند؟ (پرسش)

آیه مباهله چه جایگاهی برای اهل بیت اثبات می‌کند؟
موضوع اصلی	آیه مباهله چه جایگاهی برای اهل بیت اثبات می‌کند؟
مدخل بالاتر	امامت در قرآن / آیه مباهله
مدخل اصلی	؟

آیه مباهله چه جایگاهی برای اهل بیت اثبات می‌کند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث امامت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی امامت مراجعه شود.

پاسخ نخست

مهدی مقامی

حجت الاسلام و المسلمین مهدی مقامی، در کتاب «ولایت و امامت در قرآن» در این‌باره گفته است:

«محققان اهل‌ سنت، چه معتزلی و چه اشعری، این آیه را دلیلی قوی بر فضیلت اصحاب کسا می‌شناسند؛ چنان‌که، زمخشری در تفسیر خود زیر آیه مباهله، پس از نقل حادثه "کسا" می‌گوید:وفيه دليل لا شيء أقوى منه على فضل أصحاب الكساء. پیامبر (ص)، فرزندان و زنان را بر "أنفس" مقدم داشت، تا جایگاه والا و شأن بالای آنان را نشان دهد و اعلام کند که آنان بر "انفس" مقدم بوده و باید فدای آنها شد.

این ماجرا، در بردارنده دلیلی محکم بر فضل و برتری آل عبا (ع) و برهانی روشن بر نبوّت پیامبر (ص) است؛ چرا که هیچ موافق و مخالفی روایت نکرده است که مسیحیان درخواست ایشان برای مباهله را اجابت کرده‌اند. حضرت رضا (ع) بزرگ‌ترین فضیلت امیرمؤمنان (ع) را این می‌داند که به حکم خدا در آیه مباهله، آن حضرت نفس پیامبر (ص) است.

روزی مأمون به امام رضا (ع) گفت: بزرگ‌ترین فضیلت امیرمؤمنان علی (ع) در قرآن کدام است؟امام رضا (ع) پاسخ دادند: فضیلتی که آیه مباهله بر آن حکایت دارد. خداوند متعال می‌فرماید: ﴿فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ﴾ در پی نزول این آیه، رسول خدا (ص)، حسن، حسین، فاطمه و امیرمؤمنان (ع) را فراخواندند. آنها به حکم خداوند متعال در جایگاه فرزندان، زنان و نفس ایشان بودند. مشخص است که هیچ‌یک از بندگان خدای سبحان، برتر و شریف‌تر از رسول خدا (ص) نیست. از همین رو می‌بایست، از کسی که به حکم خداوند سبحان، نفس رسول خدا (ص) است، احدی برتر نباشد. مأمون گفت: مگر نه این است که خداوند "أبناء و نساء" را جمع آورده، ولی پیامبر تنها دو پسر و دخترش را فراخوانده است. چرا احتمال نمی‌دهید که "نفس"، خود پیامبر (ص) باشد. بنابراین، آنچه گفتید نمی‌تواند فضیلت امیرمؤمنان (ع) را نشان دهد؟! امام رضا (ع) در پاسخ او فرمودند: ای امیر المؤمنین! آنچه شما می‌گویید درست نیست؛ چرا که دستور دهنده و دعوت‌ کننده صرفاً به غیر از خود می‌تواند دستور دهد و او را به چیزی دعوت کند و درست نیست این عمل را درباره نفس خود انجام دهد. با این توصیف چون رسول خدا (ص) روز مباهله از میان اصحاب، تنها امیرمؤمنان علی (ع) را با خود همراه کرد، پس وی، همان نفس پیامبر (ص) است که خدای متعال در قرآن از او سخن گفته و شایستگی آن بزرگوار را برای مباهله اثبات کرده است. مأمون گفت: پاسخ قانع کننده‌ای بود.

احمد بن حنبل، مسلم بن حجّاج و ترمذی حدیث مباهله را این‌گونه نقل می‌کنند: از عامر بن سعد بن ابی وقاص، از پدرش سعد روایت کرده که گفت: معاویه پسر ابی سفیان به سعد دستور داده بود: به ابوتراب علی بن ابی طالب (ع) ناسزا بگوید و او امتناع می‌ورزید، روزی معاویه از او پرسید: چه چیز تو را از دشنام به علی باز می‌دارد؟ گفت: من تا چندی که از رسول خدا (ص) سه جمله را به یاد دارم، علی بن ابی طالب‌(ع) را دشنام نخواهم داد، سه کلمه است که اگر یکی از آنها را درباره من گفته بود، از هر نعمت گران‌بها محبوب‌ترش می‌داشتم، نخست اینکه از رسول خدا (ص) باید روزی که به یکی از جنگ‌هایش می‌رفت و علی (ع) را جانشین خود در مدینه کرده بود و علی (ع) (به خاطر پاره‌ای زخم زبان‌های دشمنان) عرضه داشت: من را در میان زنان و کودکان جانشین کردی؟ شنیدم که فرمود: آیا راضی نمی‌شوی به اینکه نسبت به من به منزله هارون باشی نسبت به موسی (ع)؟ جز اینکه که پس از من، دیگر هیچ پیغمبری نیاید و نبوّتی نخواهد بود. دوّم اینکه در روز جنگ خیبر شنیدم می‌فرمود: به زودی رایت و پرچم جنگ را به دست مردی می‌دهم که خدا و رسولش را دوست می‌دارد و خدا و رسول او نیز او را دوست می‌دارند، فردا همه گردن کشیدیم تا شاید آن شخص ما باشیم ولی به هیچ یک از ما نداد و فرمود: علی را برایم صدا بزنید، رفتند علی (ع) را در حالی که درد چشم داشت آوردند، پس آب دهان در چشم‌هایش انداخت و رایت جنگ را به دستش سپرد و خدای تعالی قلعه خیبر را به دست او فتح کرد، سوّم هنگامی که آیه: ﴿فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ﴾ فرو فرستاده شد، رسول خدا (ص)، علی، فاطمه، حسن و حسین (ع) را احضار نموده، آن‌گاه فرمود: بار الها اینانند اهل بیت من".