بحث:آمادگی و زمینه‌سازی برای ظهور امام مهدی به چه معناست؟ (پرسش)

Page contents not supported in other languages.
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نویسنده: آقای ظرافتی

پاسخ تفصیلی

انتظار و زمینه سازی

  1. مهیا بودن و آمادگی برای ظهور‌، بدون اینکه به تأثیرگذاری این آمادگی در ظهور معتقد باشیم؛ یعنی وقتی از زمینه‌سازی ظهور سخن می‌گوییم، مقصودمان آمادگی برای ظهور از نظر معرفتی، اخلاقی، رفتاری و مهیا بودن برای پذیرش امر معصوم است؛ به‌گونه‌ای که اگر امام ظهور نماید، از ناحیه افراد یا جامعه زمینه‌ساز‌، هیچ خطر یا کاستی برای آن حضرت وجود نداشته باشد و زمینه‌سازان، پذیرای ولایت معصوم شوند‌. در عین حال، در پس‌زمینه ذهنمان به این نکته توجه داریم که این آمادگی‌، هیچ نقشی در ظهور امام ندارد؛ مانند اینکه پدری همه لوازم موردنیاز نوزادی را که در راه دارد فراهم کرده و از همه جهت برای تولد او آماده شده است و یا مانند کشاورزی که زمین را شخم زده و مسطح کرده و بذر را پاشیده و منتظر بارش باران است‌. بی‌شک این کارها آمادگی است، اما این آمادگی در تولد فرزند و بارش باران کم‌ترین تأثیری ندارد. کسانی که از زمینه‌سازی سخن می‌گویند، ممکن است از زمینه‌سازی، چنین معنایی را اراده کرده باشند‌. البته به نظر می‌رسد، اگر از این معنا با واژه آمادگی تعبیر شود‌، مناسب‌تر از واژه زمینه‌سازی باشد؛ زیرا زمینه‌سازی به معنای مقدمه‌چینی و تهیه مقدمات است و با تهیه شدن مقدمات یک امر، تحقق آن نزدیک‌تر و در دسترس‌تر خواهد بود. بنابراین به نظر می‌رسد واژه زمینه‌سازی، جایی به کار می‌رود که تحقق یک پدیده (زمینه) در تحقق پدیده دیگر (آن‌چه برایش زمینه‌سازی می‌شود) تأثیرگذار است[۴]. به عبارت دیگر زمینه‌سازی برای ظهور هرگز بدین معنا نیست که افراد با خواست خود و بدون توجه به مشیت الهی امر ظهور را جلو بیندازند و در آن تعجیل کنند، بلکه به معنای آماده کردن جامعه برای عصر ظهور است تا در هنگام ظهور دچار سرخوردگی نشوند. همانگونه که مردم در عصر دیگر ائمه (ع) در قبال امام حاضر وظایفی داشتند و تلاش می‌کردند به وظایف خویش به خوبی عمل کنند و حق اهل بیت (ع) را ادا کنند، در عصر غیبت نیز افزون بر تکالیف عمومی، در خصوص مسئلۀ غیبت وظایفی بر دوش دارند و باید گام‌هایی برای زمینه‌سازی ظهور بردارند. زمینه‌سازی به معنای شناخت وظایف و انجام تکالیف و آماده شدن برای ظهور حضرت مهدی (ع) است؛ لذا لازم است به وظایفی که در زمان غیبت بر دوش ما گذاشته شده و از ما خواسته شده عمل کنیم تا در ظهور حضرت مهدی (ع) شتاب لازم البته با خواست و مشیت الهی پدید آید. در حقیقت می‌توان گفت زمینه‌سازی برای ظهور و آمادگی برای آن، تحول مثبتی است که در جامعه ایجاد می‌شود و می‌تواند مصداقی از مصادیق تغییر در نفوس امت به حساب آید و چنین تغییری ممکن است موجب شود حال و وضع جامعه از حالت غیبت به حالت ظهور تبدیل شود؛ زیرا با ظهور امام مهدی (ع) حکومت جهانی عدل الهی برقرار می‌شود و استقرار چنین حکومتی بدون شک تغییری مثبت در امت است. خداوند با تأکید بر این سنت می‌فرماید: ﴿إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ[۵].[۶]
  2. آمادگی و ایجاد مقدمات ظهور، با این ذهنیت که این آمادگی، در تحقق ظهور تأثیرگذار است و به تعجیل فرایند ظهور می‌انجامد. بنابراین وقتی کسی از زمینه‌سازی سخن می‌گوید، درصدد القای این معناست که زمینه‌سازی، انجام دادن رفتارها و رسیدن به ظرفیت‌هایی است که زمینه را برای ظهور مهیا می‌کند و تعجیل در ظهور را سبب می‌شود‌. به تعبیر دیگر، وقتی از ضرورت زمینه‌سازی سخن می‌گوید، مقصودش ضرورت تلاش در مسیری است که در تحقق ظهور تأثیر می‌گذارد و آن را سرعت می‌دهد و اهمال در برابر آن‌، باعث تأخیر ظهور می‌شود[۷]. اساساً مسألۀ زمینه‌سازی و تلاش برای رفع موانع ظهور، در متن معنا و ماهیت انتظار نهفته است و واژۀ انتظار، خود گویای حضور عینی و تلاش عملی برای تغییر وضع موجود با هدف بستر‌سازی یک تحول عظیم است؛ تحولی که به زمینه‌سازی و فراهم شدن شرایط، نیاز دارد. قوت و شدت چنین انتظاری نیز به میزان تمهیدات و دستمایه‌های لازم برای تحقق آنچه مورد انتظار است، وابسته خواهند بود. از این نظر، انتظار ظهور، همچنان که از لحاظ معنا و مفهوم، با عمل، تلازم دارد، در عرصه‌های سیاسی و اجتماعی نیز، بحث انتظار، با مسألۀ زمینه‌سازی و تلاش برای فراهم کردن مقدمات حکوت مهدوی، کاملا عجین شده است، به گونه‌ای که سخن از انتظار و آرزوی رسیدن به آرمان ظهور، بدون توجه به مسألۀ زمینه‌سازی و بررسی عوامل بستر‌ساز رخداد ظهور، بی‌ثمر و بی‌معنا خواهند بود[۸].

آمادگی فکری و روحی

آمادگی اجتماعی

نتیجه گیری

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ر.ک. نجفی، حسن، بررسی ابعاد رفتار اخلاقی در سبک زندگی زمینه‌ساز ظهور موعود، ص۲۵.
  2. ر.ک. صمدی، قنبر علی، اندیشه انتظار و جهانی شدن، ص؟؟؟.
  3. ر.ک: آصف آکاه، سیدمحمد ضی، بررسی شاخصه‌های جامعه زمینه‌ساز ظهور با تأکید بر روایات نصرت، ص۸۴ ـ ۸۵.
  4. ر.ک: آیتی، نصرت الله، زمینه‌سازی ظهور چیستی و چگونگی، ماهنامه مشرق موعود، ص۲۱ ـ ۲۲.
  5. « خدا چيزى را كه از آن مردمى است دگرگون نكند تا آن مردم خود دگرگون شوند» سوره رعد، آیه ۱۱.
  6. ر.ک. ملکی راد، محمود، خانواده و زمینه سازی ظهور، ص ۸۳.
  7. ر.ک: آیتی، نصرت الله، زمینه‌سازی ظهور چیستی و چگونگی، ماهنامه مشرق موعود، ص۲۱ ـ ۲۲.
  8. ر.ک. صمدی، قنبر علی، اندیشه انتظار و جهانی شدن، ص؟؟؟.
  9. ر.ک. کریمی‌تبار، مریم، اهداف دولت زمینه‌ساز ظهور، ص ۱۲۲.
  10. ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه،ج۷،ص ۳۸۴؛ گوهری، عباس و دیمه کار گراب، محسن، رسالت منتظران در زمینه‌سازی برای ظهور و تحقق دولت کریمه، ص ۹۳-۹۵.
  11. ر.ک. صمدی، قنبر علی، اندیشه انتظار و جهانی شدن، ص؟؟؟.
  12. ر.ک. رضایی اصفهانی، محمد علی، مهدویت، ص ۱۱۰-۱۱۷.
  13. ر.ک. فاضل همدانی، سید یحیی، نشانه‌های قائم آل محمد، ص ۸۸.
  14. ر.ک. ملکی راد، محمود، خانواده و زمینه سازی ظهور، ص ۸۳.
  15. ر.ک. یوسفیان، مهدی؛ شرایط ظهور، ص ۴۴ - ۵۱.
  16. ر.ک. رضوانی، علی اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص۷۹، ۸۰؛ پژوهشگران مرکز مطالعات حوزه علمیه قم.
  17. ر.ک. رضایی اصفهانی، محمد علی، مهدویت، ص ۱۱۰-۱۱۷.
  18. ر.ک. حسینی خامنه‌ای، سید علی، مهدویت از منظر ولایت، ص۶۰-۶۱.در دیدار اقشار مختلف مردم به مناسبت نیمه شعبان در مصلای تهران، ۳۰/۷/۸۱.
  19. ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۲۷۲.
  20. ر.ک. ملکی راد، محمود، خانواده و زمینه سازی ظهور، ص ۸۳.