بنی‌محجل
مقدمه
بنی‌محجل از شاخه‌های قبیله «بنی حارث بن کعب» مذحج هستند که نسب از محَجَّل بن حَزْن بن مَوْأَلَة بن معاویة بن حارث بن مالک بن کعب بن ربیعة بن کعب بن حارث بن کعب بن عمرو بن علة بن جلد بن مذحج می‌برند[۱]. محجل از مادری به نام نُسَیْبَة بنت معاویة بن ربیعة بن ظالم بن حارث بن مالک بن کعب زاده شد[۲]. نام اصلی‌اش، «معاویه» بود اما از آنجا که لکه سفیدی که بر چهره داشته (برص) او را محجل می‌خواندند[۳]. از محجل و همسر جنبی او به نام هند بنت معاویة بن عمرو بن عبدیغوث پسرانی به اسامی یزید، قَنافَه و صامِت متولد شدند. ضمن این که او از همسر دیگر خود، کَبْشَه بِنْت خالد بن معاویة بن کِلاب بن ربیعة بن عامر نیز، فرزندانی به نام‌های حَزْن و مِحْصَن داشت[۴]. از یزید بن محجل سعید و امامه[۵] و از قنافة بن محجل، موالَه و اسود تولد یافتند[۶]. از حزن بن محجل هم، محِصن، حُرّ، علی، سعید و معاویه[۷]، و از محِصن بن محجل هم، یزید و مُطَّرِف پدید آمدند[۸] و بدین ترتیب نسل محجل در زمین توسعه یافت.
پیامبر(ص)، در ربیع‌الاخر یا جمادی‌الاولی سال دهم هجری، خالد بن ولید را با ۴۰۰ تن از مسلمانان به سوی بنی حارث بن کعب گسیل داشت و فرمان داد چنانچه آنان، تا سه روز اسلام نپذیرند، با آنها به جنگ بپردازد. بنی‌حارث بی‌هیچ مخالفتی اسلام پذیرفتند و خالد، این خبر را به رسول خدا(ص) نوشت و خود به دستور حضرت در میانشان ماند تا شریعت اسلام را به آنان بیاموزد. به دنبال این سریه، نمایندگان بنی‌حارث با افرادی چون قیس بن حُصَین ذی‌الغُصه، یزید بن عبدالمدان و یزید بن مُحَجَّل، عبدالله بن قریظ (قراد) زیادی و شداد بن عبدالله قنانی و عمرو بن عبدالله قنانی به همراه خالد، نزد پیامبر(ص) رفتند. و ضمن دیدار و گفتگو با ایشان، اسلام خود را اظهار نمودند. رسول خدا(ص)، قیس بن حصین را بر آنان امارت داد و این هیئت به موطن خود بازگشت. پس از رفتن آنها، حضرت، عمرو بن حزم را که در آن زمان، هفده سال سن بیشتر نداشت، جهت آموزش تعالیم اسلام و گردآوری زکات، با عهدنامه‌ای به سوی ایشان فرستاد[۹]. از شخصیت‌های شهیر این قوم، علاوه بر محجل و یزید بن محجل، می‌توان از حسناء بنت سعید بن زید بن أسود بن محجل بن حزن بن موأله - مادربزرگ سفاح اولین خلیفه عباسی - یاد کرد[۱۰].[۱۱]
منابع
حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت
پانویس
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۶۸؛ ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۳۰۱؛ جاحظ، البرصان و العرجان و العمیان و الحولان، ص۴۹.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۶۸.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۷۰؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶ ص۶۰؛ ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۳۰۱.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۶۸.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۶۹.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۶۹.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۶۹.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۷۰.
- ↑ طبری، تاریخ، ج۳، ص۱۲۷؛ بیهقی، دلائل النبوه، ج۵، ص۴۱۲؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۵۹۴.
- ↑ ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۳۳.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.