بنی سلهم بن نمره
مقدمه
بنی سِلهِم از قحطانیان[۱] و از شاخه‌های قبیله سعد العشیره‌اند که نسب از سِلهِم بن نَمِرة بن سعدالعشیرة بن مالک (مذحج) می‌برند[۲]. این طایفه در کنار بنی حدأ، شاخه‌های اصلی بنی نمرة بن سعد العشیره را تشکیل می‌دهند[۳]. ابن کلبی (م. ۲۰۴) در کتابش، از پیوستن این قوم به بنی مراد مذحج خبر داده[۴]، در ذیل نسب «ناجیة بن مراد»، بار دیگر از ایشان سخن گفته و از وجود مسجد اختصاصی برای آنها در مصر خبر داده است[۵]. لازم به ذکر است که علاوه بر «بنی سلهم بن نمرة بن سعدالعشیره»، در منابع از طایفه‌ای با اسمی مشابه و البته معروف به نام «بنی سلهم بن حکم بن سعدالعشیره» سخن به میان آمده که عدم خلط مطالب این دو طایفه و اجتناب از وقوع اشتباه، دقت دو چندان محققین محترم را طلب می‌کند.[۶].
منابع
حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت
پانویس
- ↑ عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۲، ص۵۳۸.
- ↑ ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۰۱؛ عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۲، ص۵۳۸. ابن حزم از این طایفه با نام «بنی‌سلیم» یاد کرده است. (ابن حزم، جمهرة أنساب العرب، ص۴۰۸).
- ↑ ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۰۱.
- ↑ ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۰۱.
- ↑ ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۳۴.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.