بی‌نیازی در عصر ظهور
مقدمه
امام صادق(ع) بی‌نیازی همگانی را در عصر حضرت مهدی(ع) چنین توصیف می‌کند: "به منادی دستور می‌دهد که در میان مردم اعلام کند، هرکس نیازی به مال دنیا دارد برخیزد. از میان همه مردم فقط یک نفر برمی‌خیزد و می‌گوید: من! حضرت قائم(ع) به او می‌فرماید: برو پیش کلیددار و بگو مهدی به تو دستور می‌دهد که مالی به من بدهی. کلیددار می‌گوید: جامه‌ات را بیاور. جامه‌اش را پهن می‌کند و وسط آن را پر می‌کند. هنگامی که آن را بر دوش می‌گیرد پشیمان می‌شود که چرا در میان امت محمّدی(ص) من از همه آزمندتر باشم؟ چرا آن عفّت نفس عمومی را من دارا نباشم؟ آن‌گاه مال را به کلیددار پس می‌دهد و پذیرفته نمی‌شود و حضرت مهدی(ع) می‌فرماید: ما آن‌چه عطا کردیم هرگز بازپس نمی‌گیریم"[۱].
در حدیث دیگری امام صادق(ع) می‌فرمایند: "به همه شیعیان ما اجازه داده شده از آن‌چه در دست دارند به شیوه‌ای نیکو انفاق کنند، ولی هنگامی که قائم ما(ع) قیام کند بر همه ثروت‌اندوزان ثروت‌اندوزی را حرام می‌کند، بر صاحبان گنج‌هاست که گنج‌های خود را پیش او بیاورند تا در راه بی‌نیازی عمومی خرج شود"[۲].
علی بن عقبه نقل می‌کند: در آن روزگار، کسی جایی را برای دادن صدقات و صرف پول در راه نیک نمی‌یابد؛ زیرا بی‌نیازی، همه مؤمنان را فراگرفته است[۳].
از این‌گونه روایات دو نکته دانسته می‌شود:
- مردم در حکومت حضرت، چنان از نظر فکری رشد می‌کنند که بدون زور و فشار، به وظایف خود در همه ابعاد عمل می‌کنند. یکی از آن وظایف، پرداخت مالیات درآمد به دولت اسلامی است. اگر همه مسلمانان، خمس درآمد و زکات اموال خود را به حکومت اسلامی پرداخت کنند، رقم بزرگی را پدید می‌آورد و دولت بر هرگونه اقدام اصلاحی و خدمات همگانی قادر می‌شود.
- هرچند بخشش آن حضرت در آن روزگار، بی‌حساب است و مردم به شیوه‌های گوناگونی درآمدهایی دارند که آنان را بی‌نیاز می‌کند، ولی آن‌چه بیش‌تر نظر را جلب می‌کند، بلندطبعی و روح بی‌نیازی در آنان است. مردم در عصر امام زمان(ع) از غنای روحی برخوردارند و این، همان دگرگونی معنوی است که در آن عصر پدید می‌آید[۴].[۵]
پرسش مستقیم
پرسش‌های وابسته
منابع
پانویس
- ↑ منتخب الاثر، ص۱۴۷؛ کشف الغمّه، ج ۳، ص۲۷۳.
- ↑ اصول کافی، ج ۳، ص۶۱؛ الزام الناصب، ص۲۲.
- ↑ ارشاد مفید، ص۳۴۴؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص۳۳۹.
- ↑ طبسی، نجم الدین، چشم‌اندازی به حکومت مهدی، ص۲۰۰.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۸۹.