دانش در عصر ظهور

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

روایات، جهان را در روزگار امام عصر (ع)، جهانی متمدّن و در اوج قدرت و پیشرفت علمی معرّفی می‌کند. فرق اساسی پیشرفت در روزگار حضرت مهدی (ع) با جهان کنونی در این است که در آن زمان، بشر در عین این‌که به بالاترین رشد علمی و صنعتی می‌رسد، به همان اندازه به تعالی اخلاق و کمال انسانی نزدیک می‌گردد. دانش و علمی که امام عصر (ع) بر روی مردم می‌گشاید، قابل سنجش با پیشرفتی که بشر از نظر علمی داشته است، نیست و مردم نیز استقبال بیشتری به فراگیری دانش نشان خواهند داد؛ تا جایی که حتی زنان جوان -که هنوز سنّی از آنان نگذشته است- آن‌چنان به کتاب خدا و مبانی مذهب آشنا می‌شوند که به آسانی، حکم خدا را از قرآن کریم استخراج می‌کنند[۱]. روایاتی که درباره پیشرفت صنعت در عصر ظهور آمده است، نمایانگر دگرگونی شگرفی در این زمینه است؛ مانند روایاتی که می‌گوید: شخصی در مشرق، برادرش را در مغرب می‌بیند[۲]؛ حضرت را به هنگام سخنرانی، همه جهانیان می‌بینند[۳]؛ یاران حضرت از فاصله دور با هم سخن می‌گویند و سخن یکدیگر را می‌شنوند[۴]؛ چوب تعلیمی و بند کفش با انسان سخن می‌گویند[۵]؛ اشیای درون خانه و دیوارهای خانه به انسان گزارش می‌دهند[۶]؛ برای مسافرت، در یک چشم به هم زدن به مقصد خود می‌رسند[۷] و نمونه‌های بسیاری که هرچند برخی از آن‌ها -شاید- اشاره به اعجاز داشته باشد، ولی با توجه به همه روایات، آن دگرگونی را می‌توان دریافت.

حکومت آن حضرت باعث رشد و تکامل خردها و اخلاق است. در نظام الهی مهدی (ع)، بشریت به نهایت بلوغ خود می‌رسد و اخلاق، اندیشه، آرزو و... رنگ کمال به خود می‌گیرد. امام صادق (ع) فرمود: "علم و دانش، بیست و هفت حرف است و همه آن‌چه پیامبران آورده‌اند، تنها دو حرف آن است و مردم تاکنون جز با آن دو حرف، آشنایی ندارند و هنگامی که قائم ما قیام کند، بیست و پنج حرف دیگر را بیرون آورده، آن را میان مردم نشر و گسترش می‌دهد"[۸]. از این روایت استفاده می‌شود که بشر هرچه از نظر علم و دانش پیشرفت کند، در روزگار حضرت مهدی (ع) به یک‌باره، بیش از دوازده برابر رشد و گسترش می‌یابد[۹].[۱۰]

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

  1. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۵۲.
  2. همان، ص ۳۹۱.
  3. کافی، ج ۸، ص ۲۴۰؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶.
  4. همان.
  5. مسند احمد، ج ۳، ص ۸۹؛ فردوس الاخبار، ج ۵، ص ۹۸.
  6. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۵؛ غیبة نعمانی، ص ۳۱۹.
  7. احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۳۵۱؛ فردوس الاخبار، ج ۲، ص ۴۴۹.
  8. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۶؛ خرائج، ج ۲، ص ۸۴۱.
  9. طبسی، نجم الدین، چشم‌اندازی به حکومت مهدی، ص ۱۷۸.
  10. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۱۵.