عبدالله بن عمیر کلبی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
عبدالله بن عمیر کلبی
آرامگاه شهدای کربلا
نام کاملعبدالله بن عمیر کلبی
جنسیتمرد
کنیهابووهب
از قبیلهبنی‌علیم
پدرعمیر عجلی کلبی
همسرام وهب
پسروهب بن عبدالله کلبی
محل زندگیکوفه
تاریخ شهادت۶۱ هجری
محل شهادتکربلا
محل آرامگاهکربلا
از اصحاب
حضور در جنگواقعه کربلا

مقدمه

عبدالله بن عمیر کلبی جزء اولین شهداست که از جبهۀ امام حسین (ع) در روز عاشورا به میدان نبرد رفت. وی که کنیه‌اش ابووهب بود، جوانی دلاور و حماسی از شیعیان کوفه بود. به کوفه آمده، در نزدیکی بئر العبد خانه‌ای گرفت و با همسرش به آنجا منتقل شد. وقتی دید عمر سعد، نیرو آماده و سازماندهی می‌کند تا از نخیله به جنگ حسین بن علی (ع) در کربلا بروند، پیش خود گفت: به خدا قسم شیفتۀ جهاد با مشرکان بودم. امیدوارم جنگ با اینان که به نبرد فرزند پیامبر می‌روند، نزد خداوند کم ثواب‌تر از جهاد با مشرکان نباشد. پیش همسرش رفت و نیّت خود را با او در میان گذاشت، شبانه هر دو از کوفه بیرون رفتند و شب هشتم محرّم به یاوران حسین در کربلا پیوستند [۱]. همسر او نیز از شهدای کربلا بود. پس از شهادت عبد الله، زنش خود را به بالین او رساند و خاک از چهرۀ او می‌زدود که به دستور شمر، یکی از غلامانش (به نام رستم) با گُرزی بر سر او زد و کنار شوهرش به شهادت رسید. عبد الله، دومین شهید از اصحاب امام حسین (ع) بود[۲]. نامش در زیارت ناحیه مقدسه هم آمده است[۳].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. تنقیح المقال، مامقانی، ج۲، ص۲۰۱؛ عبرات المصطفین، ج۲، ص۲۴.
  2. انصار الحسین، ص۸۴؛ موسوعة العتبات المقدسه، ج۸، ص۶۶.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۲۷.