عدالت سیاسی در معارف و سیره علوی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث عدالت سیاسی است. عدالت سیاسی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عدالت سیاسی در معارف و سیره نبوی - عدالت سیاسی در معارف و سیره علوی - عدالت سیاسی در فقه سیاسی - عدالت سیاسی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
امام علی (ع) عدالت و اجرای آن‌را به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین اصول سیاسی در نظر داشت؛ مسئولیتی که بر مبنای پیمانی الهی بر عهده دانشمندان گذاشته شده است[۱]. از این‌رو امام در روزهای آغازین حکومت خود بر این مسئله پای فشرد، چنان‌که فرمود: به خدا سوگند اگر این املاک کابین همسران و بهای کنیزکان هم شده باشد، آن‌را به بیت المال برمی‌گردانم[۲]. عدالت در سیره سیاسی امام، حافظ نظم و امنیت در جامعه است، از این‌رو هرگز نمی‌توان آن‌را نادیده انگاشت. امام نیز در نخستین روزهای حکومت دست به اصلاحات گسترده در امور زد[۳].
منابع
پانویس
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۳
- ↑ «وَ اللَّهِ لَوْ وَجَدْتُهُ قَدْ تُزُوِّجَ بِهِ النِّسَاءُ وَ مُلِكَ بِهِ الْإِمَاءُ لَرَدَدْتُهُ فَإِنَّ فِي الْعَدْلِ سَعَةً وَ مَنْ ضَاقَ عَلَيْهِ الْعَدْلُ فَالْجَوْرُ عَلَيْهِ أَضَيْق»؛ نهج البلاغه، خطبه ۱۵.
- ↑ دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه ج۱، ص ۴۷۴.