پیراهن کهنه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از لباس کهنه)

مقدمه

  • از قساوت‌های دشمنان در کربلا، عریان نهادن جسم حسین بر روی خاک بود. امام، برای پیشگیری از این ظلم، روز عاشورا قبل از عزیمت به میدان شهادت، کنار خیمه‌ها آمد و از خواهرش زینب، جامه و شلواری کهنه‌طلبید و آنها را با دست پاره پاره کرد و بر تن پوشید تا کسی پس از شهادتش در آن جامه‌ها رغبت نکند و به طمع آن لباس، او را عریان نسازد، فرمود: «ائتوني ثوبا لا يرغب فيه احد اجعله تحت ثيابي لئلا اجرد منه بعد قتلي»[۱] اما ابجر (ابحر) بن کعب جنایت کرده آن را پس از شهادت امام از تن او در آورد و حسین عریان در کربلا نهاد. از آن پس دست‌هایش خشک شد، مثل دو تکه چوب[۲] و به نقلی شلواری را که درآورد، در نتیجه از دو پا فلج و زمین‌گیر شد[۳] در برخی نقل‌ها تغییر "عتیق" آمده، یا "ثوب خلق"، که همان لباس کهنه است[۴].

منابع

پانویس

  1. بحار الانوار، ج ۴۵، ص ۵۴
  2. ثبات الهداة، ج ۵، ص ۲۰۱، عوالم(امام حسین)، ص ۲۹۷
  3. بحار الانوار، ج ۴۵، ص ۵۴
  4. ر. ک. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۹۵.