بنی ذواللب بن دعام

مقدمه

این طایفه قحطانی^[۱]، از شاخه‌های بنی بکیل بن همدان و از منتسبان به ذواللّب بن دُعام بن مالک بن معاویة بن صعب بن دومان بن بکیل می‌باشند^[۲]. بنی ذواللّب در کنار طوایف بنی ارحب بن دعام، بنی عمیرة بن دعام، بنی مرهبة بن دعام و بنی ذوالشاول بن دعام پنج شاخه اصلی بنی الدعام را تشکیل می‌دادند^[۳]. لبیون از عده و نفرات اندکی برخوردار بودند^[۴] و بیشترشان همراه با بنی اعمام خود از طایفه بنی ذوالشاول در حمده - از مناطق بَون یمن -^[۵] و بیت مساک^[۶]منزل و مأوی داشتند.^[۷]

↑ عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۳، ص۱۰۰۸.
↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۲، ص۵۲۴؛ حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۲۹.
↑ حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۲۹. این طوایف در کتاب ابن کلبی چهار طایفه: بنی ارحب، مرهبه و ذو الشّاول ذکر شده است. (هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۲، ص۵۲۴).
↑ حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۲۹.
↑ حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۲۹.
↑ حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۲۹. نیز ر.ک: حسن بن احمد همدانی، صفة جزیرة العرب، ص۱۱۱.
↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.