بنی قنطوره: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مهدویت}} | {{مهدویت}} | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = امام مهدی | |||
| عنوان مدخل = امام مهدی | |||
| مداخل مرتبط = [[امام مهدی در قرآن]] - [[امام مهدی در حدیث]] - [[امام مهدی در کلام اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = امام مهدی (پرسش) | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*قنطورا نام کنیزی از [[حضرت ابراهیم]] خلیل {{ع}} بوده که نژاد ترک و چین از آن کنیز می‌باشند. این واژه در اخبار ملاحم -اخبار مشتمل بر پیشگویی از حوادث خونین و وحشت‌زا در آخر الزمان- آمده است<ref>معارف و معاریف، ج ۳، ص ۲۷۷.</ref>. در آن‌جا ذکر شده که بنی قنطوره به عراق، و به روایتی در بصره فرود می‌آیند و مردم عراق را از کشورشان بیرون می‌کنند. برخی از اهالی به آنها می‌پیوندند و برخی با آنان نبرد می‌کنند و سرانجام بر آنها پیروز می‌گردند. کشته‌های آنان که با بنی قنطوره بجنگند شهید هستند<ref>بحار الانوار، ج ۱۸، ص ۱۱۳.</ref>. بر طبق آن‌چه که در کتاب‌های لغت آمده است، بنو قنطوره، عبارت از ترک‌ها هستند. برخی گفته‌اند که منظور، سودانی‌ها هستند و برخی دیگر آنها را مردم اندلس می‌دانند، ولی صحیح آن است که قنطوره، همان کنیز حضرت ابراهیم {{ع}} است<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص ۹۵۹.</ref>. در حدیث قنطوره آمده است: "نزدیک است که سلطنت عرب به دست بنی قنطوره برچیده شود. بنی قنطوره قومی هستند با صورت‌های پهن، بینی‌های فرورفته و دیدگان کوچک، صورت‌های‌شان چون سپرهای آهنین است. کفش‌های مویی به پا دارند و در محلی در نزدیکی سرزمین عرب، که از زمین‌های عربی است فرود می‌آیند که به آن‌جا وادی لون گفته می‌شود<ref>همان.</ref>. در حدیثی تصریح شده که بنی قنطوره از مشرق‌زمین می‌آیند: بنی قنطوره مسلمانان را دنبال می‌کنند و اسب‌های خود را به نخل‌های خوخا -در نزدیکی مسجد کوفه- می‌بندند و از آبشخورهای فرات می‌نوشند. بنو قنطوره که از خراسان و سجستان می‌آیند، مردم عراق را به شدت فراری می‌دهند. ان‌ها شریرانی هستند که مرحمت از دل‌های‌شان گرفته شده است، در میان حیره و کوفه به هرکس برسند، می‌کشند و اسیر می‌گیرند<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص ۹۶۱.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۷۸.</ref>. | * قنطورا نام کنیزی از [[حضرت ابراهیم]] خلیل {{ع}} بوده که نژاد ترک و چین از آن کنیز می‌باشند. این واژه در اخبار ملاحم -اخبار مشتمل بر پیشگویی از حوادث خونین و وحشت‌زا در آخر الزمان- آمده است<ref>معارف و معاریف، ج ۳، ص ۲۷۷.</ref>. در آن‌جا ذکر شده که بنی قنطوره به عراق، و به روایتی در بصره فرود می‌آیند و مردم عراق را از کشورشان بیرون می‌کنند. برخی از اهالی به آنها می‌پیوندند و برخی با آنان نبرد می‌کنند و سرانجام بر آنها پیروز می‌گردند. کشته‌های آنان که با بنی قنطوره بجنگند شهید هستند<ref>بحار الانوار، ج ۱۸، ص ۱۱۳.</ref>. بر طبق آن‌چه که در کتاب‌های لغت آمده است، بنو قنطوره، عبارت از ترک‌ها هستند. برخی گفته‌اند که منظور، سودانی‌ها هستند و برخی دیگر آنها را مردم اندلس می‌دانند، ولی صحیح آن است که قنطوره، همان کنیز حضرت ابراهیم {{ع}} است<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص ۹۵۹.</ref>. در حدیث قنطوره آمده است: "نزدیک است که سلطنت عرب به دست بنی قنطوره برچیده شود. بنی قنطوره قومی هستند با صورت‌های پهن، بینی‌های فرورفته و دیدگان کوچک، صورت‌های‌شان چون سپرهای آهنین است. کفش‌های مویی به پا دارند و در محلی در نزدیکی سرزمین عرب، که از زمین‌های عربی است فرود می‌آیند که به آن‌جا وادی لون گفته می‌شود<ref>همان.</ref>. در حدیثی تصریح شده که بنی قنطوره از مشرق‌زمین می‌آیند: بنی قنطوره مسلمانان را دنبال می‌کنند و اسب‌های خود را به نخل‌های خوخا -در نزدیکی مسجد کوفه- می‌بندند و از آبشخورهای فرات می‌نوشند. بنو قنطوره که از خراسان و سجستان می‌آیند، مردم عراق را به شدت فراری می‌دهند. ان‌ها شریرانی هستند که مرحمت از دل‌های‌شان گرفته شده است، در میان حیره و کوفه به هرکس برسند، می‌کشند و اسیر می‌گیرند<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص ۹۶۱.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۷۸.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']] | * [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
{{امام مهدی}} | {{امام مهدی}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۵۶
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام مهدی است. امام مهدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امام مهدی در قرآن - امام مهدی در حدیث - امام مهدی در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- قنطورا نام کنیزی از حضرت ابراهیم خلیل (ع) بوده که نژاد ترک و چین از آن کنیز می‌باشند. این واژه در اخبار ملاحم -اخبار مشتمل بر پیشگویی از حوادث خونین و وحشت‌زا در آخر الزمان- آمده است[۱]. در آن‌جا ذکر شده که بنی قنطوره به عراق، و به روایتی در بصره فرود می‌آیند و مردم عراق را از کشورشان بیرون می‌کنند. برخی از اهالی به آنها می‌پیوندند و برخی با آنان نبرد می‌کنند و سرانجام بر آنها پیروز می‌گردند. کشته‌های آنان که با بنی قنطوره بجنگند شهید هستند[۲]. بر طبق آن‌چه که در کتاب‌های لغت آمده است، بنو قنطوره، عبارت از ترک‌ها هستند. برخی گفته‌اند که منظور، سودانی‌ها هستند و برخی دیگر آنها را مردم اندلس می‌دانند، ولی صحیح آن است که قنطوره، همان کنیز حضرت ابراهیم (ع) است[۳]. در حدیث قنطوره آمده است: "نزدیک است که سلطنت عرب به دست بنی قنطوره برچیده شود. بنی قنطوره قومی هستند با صورت‌های پهن، بینی‌های فرورفته و دیدگان کوچک، صورت‌های‌شان چون سپرهای آهنین است. کفش‌های مویی به پا دارند و در محلی در نزدیکی سرزمین عرب، که از زمین‌های عربی است فرود می‌آیند که به آن‌جا وادی لون گفته می‌شود[۴]. در حدیثی تصریح شده که بنی قنطوره از مشرق‌زمین می‌آیند: بنی قنطوره مسلمانان را دنبال می‌کنند و اسب‌های خود را به نخل‌های خوخا -در نزدیکی مسجد کوفه- می‌بندند و از آبشخورهای فرات می‌نوشند. بنو قنطوره که از خراسان و سجستان می‌آیند، مردم عراق را به شدت فراری می‌دهند. ان‌ها شریرانی هستند که مرحمت از دل‌های‌شان گرفته شده است، در میان حیره و کوفه به هرکس برسند، می‌کشند و اسیر می‌گیرند[۵][۶].
