الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
حضرت زینب با [[عبدالله بن جعفر بن ابی‌طالب]] (پسر عموی خودش) [[ازدواج]] کرد که حاصل آن دو پسر به نام‌های [[محمّد]] و [[عون]] بودند که در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسیدند. این بانوی بزرگ، دارای [[قوّت]] [[قلب]]، [[فصاحت]] [[زبان]]، [[شجاعت]]، [[زهد]] و [[ورع]]، [[عفاف]] و [[شهامت]] فوق العاده بود. [[امام حسین]]{{ع}} هنگام [[دیدار]]، به احترامش از جا برمی خواست. | حضرت زینب با [[عبدالله بن جعفر بن ابی‌طالب]] (پسر عموی خودش) [[ازدواج]] کرد که حاصل آن دو پسر به نام‌های [[محمّد]] و [[عون]] بودند که در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسیدند. این بانوی بزرگ، دارای [[قوّت]] [[قلب]]، [[فصاحت]] [[زبان]]، [[شجاعت]]، [[زهد]] و [[ورع]]، [[عفاف]] و [[شهامت]] فوق العاده بود. [[امام حسین]]{{ع}} هنگام [[دیدار]]، به احترامش از جا برمی خواست. | ||
زمانی که امام حسین{{ع}} پس از [[ | زمانی که امام حسین{{ع}} پس از امتناع از [[بیعت]] با [[یزید]]، از مدینه به قصد [[مکّه]] خارج شد، زینب نیز با دو فرزند خود، همراه [[برادر]] شد. در طول [[نهضت عاشورا]]، نقش فداکاری‌های [[عظیم]] زینب بسیار بود. [[سرپرست]] کاروان [[اسیران اهل بیت]] و [[مراقبت]] کننده از [[امام زین العابدین]]{{ع}} و افشاگر ستم‌گری‌های [[حکام اموی]] با خطبه‌های آتشین بود. زینب، هم دختر [[شهید]] بود، هم [[خواهر]] [[شهید]]، هم مادر شهید، هم عمّه شهید. پس از [[عاشورا]] و در [[سفر]] [[اسارت]]، در [[کوفه]] و [[دمشق]]، خطابه‌های آتشینی ایراد کرد و رمز بقای [[حماسه کربلا]] و [[بیداری]] [[مردم]] گشت. پس از بازگشت به مدینه نیز، در مجالس ذکری که برای [[شهدای کربلا]] داشت، به [[سخنوری]] و [[افشاگری]] می‌پرداخت. وی به «قهرمان [[صبر]]» [[شهرت]] یافت. بارزترین بُعد [[زندگی]] حضرت زینب، [[پاسداری]] از [[فرهنگ عاشورا]] بود که با خطابه‌هایش، [[پیام]] [[خون حسین]]{{ع}} را به جهانیان رساند. | ||
حضرت زینب در سال ۶۳ و به [[نقلی]] ۶۵ [[هجری]] درگذشت. قبرش در [[زینبیّه]] (در سوریّه کنونی) است. در کتاب [[خیرات الحسان]]« آمده است: در مدینه [[قحطی]] پیش آمد. زینب همراه شوهرش [[عبد الله بن جعفر]] به [[شام]] کوچ کردند و قطعه زمینی داشتند. زینب در همانجا در [[سال ۶۵ هجری]] درگذشت و در همان مکان [[دفن]] شد. | حضرت زینب در سال ۶۳ و به [[نقلی]] ۶۵ [[هجری]] درگذشت. قبرش در [[زینبیّه]] (در سوریّه کنونی) است. در کتاب [[خیرات الحسان]]« آمده است: در مدینه [[قحطی]] پیش آمد. زینب همراه شوهرش [[عبد الله بن جعفر]] به [[شام]] کوچ کردند و قطعه زمینی داشتند. زینب در همانجا در [[سال ۶۵ هجری]] درگذشت و در همان مکان [[دفن]] شد. | ||
<div class=»readmoreButton">'''ادامه'''</div> | <div class=»readmoreButton">'''ادامه'''</div> | ||
نسخهٔ ۲۹ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۵۶
حضرت زینب دختر امیر المؤمنین و فاطمه زهرا(س)، روز ۵ جمادی الأولی سال پنجم هجری، در مدینه، به دنیا آمد. از القاب ایشان: عقیله بنی‌هاشم، عارفه، عالمه و عابده آل علی است. زینب مخفّف «زین اب» است، یعنی زینت پدر.
حضرت زینب با عبدالله بن جعفر بن ابی‌طالب (پسر عموی خودش) ازدواج کرد که حاصل آن دو پسر به نام‌های محمّد و عون بودند که در کربلا به شهادت رسیدند. این بانوی بزرگ، دارای قوّت قلب، فصاحت زبان، شجاعت، زهد و ورع، عفاف و شهامت فوق العاده بود. امام حسین(ع) هنگام دیدار، به احترامش از جا برمی خواست.
زمانی که امام حسین(ع) پس از امتناع از بیعت با یزید، از مدینه به قصد مکّه خارج شد، زینب نیز با دو فرزند خود، همراه برادر شد. در طول نهضت عاشورا، نقش فداکاری‌های عظیم زینب بسیار بود. سرپرست کاروان اسیران اهل بیت و مراقبت کننده از امام زین العابدین(ع) و افشاگر ستم‌گری‌های حکام اموی با خطبه‌های آتشین بود. زینب، هم دختر شهید بود، هم خواهر شهید، هم مادر شهید، هم عمّه شهید. پس از عاشورا و در سفر اسارت، در کوفه و دمشق، خطابه‌های آتشینی ایراد کرد و رمز بقای حماسه کربلا و بیداری مردم گشت. پس از بازگشت به مدینه نیز، در مجالس ذکری که برای شهدای کربلا داشت، به سخنوری و افشاگری می‌پرداخت. وی به «قهرمان صبر» شهرت یافت. بارزترین بُعد زندگی حضرت زینب، پاسداری از فرهنگ عاشورا بود که با خطابه‌هایش، پیام خون حسین(ع) را به جهانیان رساند.
حضرت زینب در سال ۶۳ و به نقلی ۶۵ هجری درگذشت. قبرش در زینبیّه (در سوریّه کنونی) است. در کتاب خیرات الحسان« آمده است: در مدینه قحطی پیش آمد. زینب همراه شوهرش عبد الله بن جعفر به شام کوچ کردند و قطعه زمینی داشتند. زینب در همانجا در سال ۶۵ هجری درگذشت و در همان مکان دفن شد.