الگو:صفحهٔ اصلی تست/نوشتار برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: واگردانی دستی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
<div id="mp-article-box"> | <div id="mp-article-box"> | ||
<div class="mp-h2"><span>'''مدخل برگزیده'''</span></div> | <div class="mp-h2"><span>'''مدخل برگزیده'''</span></div> | ||
{{صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده}} | {{صفحهٔ اصلی تست/مدخل برگزیده}} | ||
<div style=" border-top:1px dashed #cfe0f3; text-align: center; font-size:95%; "><div style="display: inline-block; font-size:95%; text-align:center;padding:1px 1px 0px 0;"> | <div style=" border-top:1px dashed #cfe0f3; text-align: center; font-size:95%; "><div style="display: inline-block; font-size:95%; text-align:center;padding:1px 1px 0px 0;"> | ||
'''دیگر مقالات منتخب:''' {{#invoke:Imamatpedia|rlist|fa}} | '''دیگر مقالات منتخب:''' {{#invoke:Imamatpedia|rlist|fa}} | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
<div class="mp-h2"><span>'''اثر برگزیده'''</span></div> | <div class="mp-h2"><span>'''اثر برگزیده'''</span></div> | ||
{{صفحهٔ اصلی/اثر برگزیده}} | {{صفحهٔ اصلی/اثر برگزیده}} | ||
</div> | |||
<div id="mp-article-box"> | |||
<div class="mp-h2"><span>'''درگاه'''</span></div> | |||
{{صفحهٔ اصلی/درگاه}} | |||
</div> | </div> | ||
</div> | </div> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۱۱
امام حسن مجتبی (ع) پیشوای دوم مسلمانان، در نیمه ماه رمضان سال سوم هجری قمری در مدینه متولد شد. پدر ایشان علی بن ابی طالب (ع) و مادرشان حضرت زهرا (س) است. کنیه حضرت ابومحمد است و القاب فراوانی همانند تقی، زکی، سبط، سید و مجتبی به ایشان نسبت داده‌اند.
در دوران نبوی و در سال ۶ هجری در داستان مباهله از آن حضرت یاد شده است. حضرت در دوران خلافت علی (ع) در صحنه‌ها حضور یافت و در همه مقاطع، پدر را همراهی کرد. پس از شهادت پدر خلافت را برعهده گرفت که هنگام پذیرش خلافت ۳۷ سال داشت. عراقیان و حامیان امام علی (ع) با وی بیعت کردند؛ شمار بیعت‌کنندگان، ۴۰۰۰۰ تن ذکر شده است.
زمانی که معاویه به سوی عراق حرکت کرد، امام حسن (ع) پس از آگاهی از این خبر، مردم را به جهاد و مقاومت فرا خواند و از آنها خواست که در لشکرگاه نخیله گردهم آیند؛ اما مردم واکنش مناسبی نشان ندادند معاویه توانست با وعده‌هایی، شماری از اصحاب امام حسن (ع) را به سوی خود بکشاند. خیانت یاران امام (ع) به گونه‌ای بود که در میان اصحاب خود نیز امنیت جانی نداشت. بر اثر شایعات و وعده‌های معاویه، عبیدالله بن عباس، یکی از سه فرمانده اصلی امام (ع) همراه شماری از سپاهیان به اردوی معاویه پیوست. لذا حضرت در پی خیانت یاران خود و بنا به مصالح اسلام و شرایط پیش‌آمده در نیمه جمادی الاول سال ۴۱ هجری مجبور به صلح با معاویه شد.
بندهای صلح نامه متغیر است و کتاب‌های تاریخی هریک بر بندهایی از آن تأکید کرده‌اند، برخی از بندها چنین است: واگذاری حکومت (تسلیم الامر) به معاویه؛ خلافت پس از معاویه از آنِ امام حسن (ع) باشد؛ مردم در امان هستند و معاویه نباید کسی را به جهت اقدامات گذشته تعقیب کند و ... . پس از صلح، امام با مشایعت معاویه از کوفه به مدینه بازگشت و در آنجا بزرگ و سرپرست بنی‌هاشم بود و در امور با وی مشورت می‌شد.
مدت زمانی که از صلح امام حسن (ع) گذشت، معاویه دریافت مفاد صلحنامه به زیان اوست لذا در پی قتل امام برآمد و سر انجام جعده ـ همسر امام ـ را فریب داد و به قتل حضرت برانگیخت. جعده به امام زهر خورانید و امام (ع) روز ۲۸ صفر سال ۵۰ یا ۵۱ هجری قمری در چهل و هشت سالگی به شهادت رسید و پس از کش و قوس‌های فراوان در بقیع به خاک سپرده شد.
دیگر مقالات منتخب: امام حسن علیه السلام – امام علی علیه السلام – امام رضا علیه السلام
آمادگی و زمینه‌سازی برای ظهور امام مهدی به چه معناست؟
یکی از مسائل کلیدی در بحث انتظار، فراهم‌سازی زمینه‌های ظهور امام عصر(ع) است و زمینه‌سازی یعنی: فراهم ساختن و ایجاد مقدمات و رفع موانع ظهور به گونه‌ای که شرایط برای تحقق ظهور مهیا شود. به عبارت دیگر مراد از زمینه‌سازی ایجاد و گسترش هرگونه عقیده و رفتار در جامعه است به نحوی که موانع ظهور را کم‌رنگ یا برطرف نماید و یا برای نزدیک‌تر شدن ظهور مقتضی و سبب گردد.
از این معنا، دو برداشت مختلف می‌توان داشت:
- مهیا بودن و آمادگی برای ظهور، بدون اینکه به تأثیرگذاری این آمادگی در ظهور معتقد باشیم؛ یعنی وقتی از زمینه‌سازی ظهور سخن می‌گوییم، مقصودمان آمادگی برای ظهور از نظر معرفتی، اخلاقی، رفتاری و مهیا بودن برای پذیرش امر معصوم است.
- آمادگی و ایجاد مقدمات، با این ذهنیت که این آمادگی، در تحقق ظهور تأثیرگذار است و به تعجیل فرایند ظهور می‌انجامد.
زمینه‌سازی به معنای شناخت وظایف و انجام تکالیف و آماده شدن برای ظهور حضرت مهدی(ع) است؛ لذا لازم است به وظایفی که در زمان غیبت بر دوش ما گذاشته شده و از ما خواسته شده عمل کنیم تا در ظهور حضرت مهدی(ع) شتاب لازم البته با خواست و مشیت الهی پدید آید.
- آمادگی فردی: تحول بزرگی همچون قیام حضرت مهدی(ع) پیش از هر چیز نیازمند به عناصر آماده و باارزش انسانی است که بتوانند بار سنگین چنان اصلاحات وسیعی را در جهان به دوش بکشند و این در درجۀ اول محتاج به بالا بردن سطح اندیشه، آگاهی و آمادگی روحی و فکری برای همکاری در پیاده کردن آن برنامه عظیم است.
- آمادگی اجتماعی: یکی دیگر از شرایط بسیار مهم برای تحقق و پیروزی یک قیام و انقلاب، پذیرش مردمی است در غیر این صورت، اگر بهترین برنامه را برگزیدۀ خداوند با یارانی بی‌نظیر بخواهند در جامعه پیاده کنند، قطعاً به انجام نخواهد رسید. مردم باید به اندازه‌ای از رشد و آگاهی برسند که درک کنند حکومت‌های بشری نمی‌توانند بشر را از این گرداب تباهی نجات دهد؛ بلکه تنها در حاکمیت پیشوای عادل الهی، انسان‌ها می‌توانند طعم زندگی خوب انسانی را به دست آورند.
دانشنامه امام مهدی (ع) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، کتابی است ده جلدی که با زبان فارسی به بررسی مسائل مرتبط با موضوع مهدویت، با تکیه بر نصوص معتبر اسلامی می‌پردازد. این مجموعه اثر محمد م‍ح‍م‍دی ری‌ش‍ه‍ری است و انتشارات مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث انتشار آن را به عهده داشته است. آماده‌سازی]] جلدهای ده‌گانه این اثر برای انتشار با همکاری سید محمد کاظم طباطبایی، محمود کریمیان، محمد رضا سجادی‌طلب، سید محمود طباطبایی‌نژاد، سید روح‌الله سید‌طبایی و ترجمه عبدالهادی مسعودی همراه بوده است.
در معرفی این کتاب آمده است: «دانشنامه امام مهدی (ع) دارای متن عربی و ترجمه فارسی است، روایت‌هایی که در این مجموعه بیان شده، دارای سند بوده و از منابع کهن و معتبر تاریخی و روایی و تفسیر در این مجموعه بهره برده شده است. اثر حاضر به ۱۴ سر فصل ذیل می‌پردازد: مهدویت از نگاهی کلی؛ زندگینامه امام مهدی؛ غیبت امام مهدی؛ سفرا و وکلای امام مهدی؛ توقیعات امام مهدی؛ دیدار با امام مهدی؛ وظایف مسلمانان در روزگار غیبت؛ دعا، توسل و استخاره؛ زیارات؛ نشانه‌های ظهور؛ قیام؛ سیره حکومتی؛ نمونه‌هایی از سروده‌های مهدوی؛ کتاب‌شناسی مهدویت»
