سیره تربیتی امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = سیره امام مهدی | |||
| عنوان مدخل = سیره امام مهدی | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = امام مهدی (پرسش) | |||
}} | |||
در زمان [[امام مهدی]] {{ع}} [[دانش]] و [[تکامل]] [[روحی]] و [[اخلاقی]] [[انسان]] به نهایت خویش می‌رسد و مقدمه‌ای می‌شود برای برای وجود یافتن دیگر | در زمان [[امام مهدی]] {{ع}} [[دانش]] و [[تکامل]] [[روحی]] و [[اخلاقی]] [[انسان]] به نهایت خویش می‌رسد و مقدمه‌ای می‌شود برای برای وجود یافتن دیگر آرمان‌ها. عقل‌ها کامل می‌شود، [[کینه‌ها]] از [[دل‌ها]] بیرون می‌روند و [[خُلق و خوی]] [[مردم]] به کمال می‌رسد. | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
نشر [[دانش]] و [[تربیت]] [[انسان]] از نظر [[روحی]] و [[اخلاقی]] از [[اهداف پیامبران]] آسمانی و [[اولیای الهی]] {{ع}} است<ref>{{متن قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ}}«اوست که در میان نانویسندگان (عرب) ، پیامبری از خود آنان برانگیخت که بر ایشان آیاتش را می‌خواند و آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنان کتاب (قرآن) و فرزانگی می‌آموزد و به راستی پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند» سوره جمعه، آیه ۲.</ref>. روزگار [[ظهور]]، عصر تحقق همۀ آرمان‌های آسمانی است. [[دانش]] و [[تکامل]] [[روحی]] و [[اخلاقی]] [[انسان]] به نهایت خویش می‌رسد. این موضوع از مهم‌ترین آرمان‌های | نشر [[دانش]] و [[تربیت]] [[انسان]] از نظر [[روحی]] و [[اخلاقی]] از [[اهداف پیامبران]] آسمانی و [[اولیای الهی]] {{ع}} است<ref>{{متن قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ}}«اوست که در میان نانویسندگان (عرب)، پیامبری از خود آنان برانگیخت که بر ایشان آیاتش را می‌خواند و آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنان کتاب (قرآن) و فرزانگی می‌آموزد و به راستی پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند» سوره جمعه، آیه ۲.</ref>. روزگار [[ظهور]]، عصر تحقق همۀ آرمان‌های آسمانی است. [[دانش]] و [[تکامل]] [[روحی]] و [[اخلاقی]] [[انسان]] به نهایت خویش می‌رسد. این موضوع از مهم‌ترین آرمان‌های مهدوی {{ع}} است که خود، زمینه‌ای است برای وجود یافتن دیگر آرمان‌ها. از [[امام علی]] {{ع}} [[نقل]] است که فرمود: «نهمین [[فرزند]] از نسل [[حسین]]، [[قائم]] است. [[خدا]] به دست او [[زمین]] را از [[دانایی]] پُر می‌کند پس از آنکه از [[نادانی]] پر می‌شود»<ref>{{متن حدیث|تَاسِعُهُمُ الْقَائِمُ الَّذِی یَمْلَأُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ الْأَرْضَ نُوراً بَعْدَ ظُلْمَتِهَا}}؛ کمال الدین ج ۱ ص ۲۶۰.</ref>. همچنین از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] شده است: «[[دانش]] را بیست و هفت جزء است. هر چه [[پیامبران]] تاکنون آورده‌اند، دو جزء است، چون [[قائم]] ما [[قیام]] کند، بیست و پنج جزء دیگر آشکار می‌گردد»<ref>{{متن حدیث|الْعِلْمُ سَبْعَةٌ وَ عِشْرُونَ حَرْفاً فَجَمِیعُ مَا جَاءَتْ بِهِ الرُّسُلُ حَرْفَانِ فَلَمْ یَعْرِفِ النَّاسُ حَتَّی الْیَوْمِ غَیْرَ الْحَرْفَیْنِ فَإِذَا قَامَ قَائِمُنَا أَخْرَجَ الْخَمْسَةَ وَ الْعِشْرِینَ حَرْفاً فَبَثَّهَا فِی النَّاسِ وَ ضَمَّ إِلَیْهَا الْحَرْفَیْنِ حَتَّی یَبُثَّهَا سَبْعَةً وَ عِشْرِینَ حَرْفاً}}؛ بحار الأنوار ج ۵۲ ص ۳۳۶.</ref> در روایتی از [[امام باقر]] {{ع}} آمده است: «چون [[قائم]] ما [[قیام]] کند، دست بر سر [[بندگان]] می‌گذارد و به [[برکت]] آن، [[عقل]] آنان به کمال می‌رسد»<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ یَدَهُ عَلَی رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهِ عُقُولَهُمْ وَ أَکْمَلَ بِهِ أَخْلَاقَهُمْ}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶.</ref>. [[زنان]] نیز در آن دوران در [[دانش]] [[دینی]] به [[مرتبت]] والایی می‌رسند؛ چنان که [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: «در زمان [[حکومت]] [[مهدی]] {{ع}} به همه [[مردم]] [[حکمت]] و [[علم]] بیاموزند تا آنجا که [[زنان]] در خانه‌ها با [[کتاب و سنت]] [[پیامبر]] [[قضاوت]] کنند» [[جامعه اسلامی]] به [[برکت]] رهبری امام زمان {{ع}} در عرصه [[اخلاق]] و [[رفتار]] می‌شکفد و در [[فضایل]] [[انسانی]] پیش می‌رود و بنابر [[روایات]]، [[کینه‌ها]] از [[دل‌ها]] برون می‌روند، [[بی‌نیازی]] و [[بزرگواری]] در [[جان‌ها]] می‌نشیند، [[خُلق و خوی]] [[مردم]] به کمال می‌رسد و یگانگی و [[برادری]] میانشان برقرار می‌گردد؛ چونان که اگر کسی [[نیازمند]] شود، از جیب [[برادر]] خویش برمی‌دارد و کسی او را باز نمی‌دارد<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶.</ref>.<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۹۰ ـ ۲۹۱.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{مدخل وابسته}} | {{مدخل وابسته}} | ||
*[[سبک زندگی امام مهدی]] | * [[سبک زندگی امام مهدی]] | ||
*[[سیره اخلاقی امام مهدی]] | * [[سیره اخلاقی امام مهدی]] | ||
*[[سیره عبادی امام مهدی]] | * [[سیره دینی امام مهدی]] | ||
*[[سیره خانوادگی امام مهدی]] | * [[سیره عبادی امام مهدی]] | ||
*[[سیره تربیتی امام مهدی]] | * [[سیره خانوادگی امام مهدی]] | ||
*[[سیره اجتماعی امام مهدی]] | * [[سیره تربیتی امام مهدی]] | ||
*[[سیره علمی امام مهدی]] | * [[سیره اجتماعی امام مهدی]] | ||
*[[سیره تبلیغی امام مهدی]] | * [[سیره علمی امام مهدی]] | ||
*[[سیره سیاسی امام مهدی]] | * [[سیره تبلیغی امام مهدی]] | ||
*[[سیره اقتصادی امام مهدی]] | * [[سیره سیاسی امام مهدی]] | ||
*[[سیره فرهنگی امام مهدی]] | * [[سیره اقتصادی امام مهدی]] | ||
*[[سیره مدیریتی امام مهدی]] | * [[سیره فرهنگی امام مهدی]] | ||
*[[سیره نظامی امام مهدی]] | * [[سیره مدیریتی امام مهدی]] | ||
*[[سیره قضایی | * [[سیره نظامی امام مهدی]] | ||
* [[سیره قضایی امام مهدی]] | |||
*[[سیره حکومتی امام مهدی]] | * [[سیره حکومتی امام مهدی]] | ||
{{پایان مدخل وابسته}} | {{پایان مدخل وابسته}} | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۸: | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:سیره امام مهدی]] | |||
[[رده:سیره تربیتی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۲
در زمان امام مهدی (ع) دانش و تکامل روحی و اخلاقی انسان به نهایت خویش می‌رسد و مقدمه‌ای می‌شود برای برای وجود یافتن دیگر آرمان‌ها. عقل‌ها کامل می‌شود، کینه‌ها از دل‌ها بیرون می‌روند و خُلق و خوی مردم به کمال می‌رسد.
مقدمه
نشر دانش و تربیت انسان از نظر روحی و اخلاقی از اهداف پیامبران آسمانی و اولیای الهی (ع) است[۱]. روزگار ظهور، عصر تحقق همۀ آرمان‌های آسمانی است. دانش و تکامل روحی و اخلاقی انسان به نهایت خویش می‌رسد. این موضوع از مهم‌ترین آرمان‌های مهدوی (ع) است که خود، زمینه‌ای است برای وجود یافتن دیگر آرمان‌ها. از امام علی (ع) نقل است که فرمود: «نهمین فرزند از نسل حسین، قائم است. خدا به دست او زمین را از دانایی پُر می‌کند پس از آنکه از نادانی پر می‌شود»[۲]. همچنین از امام صادق (ع) نقل شده است: «دانش را بیست و هفت جزء است. هر چه پیامبران تاکنون آورده‌اند، دو جزء است، چون قائم ما قیام کند، بیست و پنج جزء دیگر آشکار می‌گردد»[۳] در روایتی از امام باقر (ع) آمده است: «چون قائم ما قیام کند، دست بر سر بندگان می‌گذارد و به برکت آن، عقل آنان به کمال می‌رسد»[۴]. زنان نیز در آن دوران در دانش دینی به مرتبت والایی می‌رسند؛ چنان که امام باقر (ع) فرمود: «در زمان حکومت مهدی (ع) به همه مردم حکمت و علم بیاموزند تا آنجا که زنان در خانه‌ها با کتاب و سنت پیامبر قضاوت کنند» جامعه اسلامی به برکت رهبری امام زمان (ع) در عرصه اخلاق و رفتار می‌شکفد و در فضایل انسانی پیش می‌رود و بنابر روایات، کینه‌ها از دل‌ها برون می‌روند، بی‌نیازی و بزرگواری در جان‌ها می‌نشیند، خُلق و خوی مردم به کمال می‌رسد و یگانگی و برادری میانشان برقرار می‌گردد؛ چونان که اگر کسی نیازمند شود، از جیب برادر خویش برمی‌دارد و کسی او را باز نمی‌دارد[۵].[۶]
جستارهای وابسته
- سبک زندگی امام مهدی
- سیره اخلاقی امام مهدی
- سیره دینی امام مهدی
- سیره عبادی امام مهدی
- سیره خانوادگی امام مهدی
- سیره تربیتی امام مهدی
- سیره اجتماعی امام مهدی
- سیره علمی امام مهدی
- سیره تبلیغی امام مهدی
- سیره سیاسی امام مهدی
- سیره اقتصادی امام مهدی
- سیره فرهنگی امام مهدی
- سیره مدیریتی امام مهدی
- سیره نظامی امام مهدی
- سیره قضایی امام مهدی
- سیره حکومتی امام مهدی
منابع
پانویس
- ↑ ﴿هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ﴾«اوست که در میان نانویسندگان (عرب)، پیامبری از خود آنان برانگیخت که بر ایشان آیاتش را می‌خواند و آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنان کتاب (قرآن) و فرزانگی می‌آموزد و به راستی پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند» سوره جمعه، آیه ۲.
- ↑ «تَاسِعُهُمُ الْقَائِمُ الَّذِی یَمْلَأُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ الْأَرْضَ نُوراً بَعْدَ ظُلْمَتِهَا»؛ کمال الدین ج ۱ ص ۲۶۰.
- ↑ «الْعِلْمُ سَبْعَةٌ وَ عِشْرُونَ حَرْفاً فَجَمِیعُ مَا جَاءَتْ بِهِ الرُّسُلُ حَرْفَانِ فَلَمْ یَعْرِفِ النَّاسُ حَتَّی الْیَوْمِ غَیْرَ الْحَرْفَیْنِ فَإِذَا قَامَ قَائِمُنَا أَخْرَجَ الْخَمْسَةَ وَ الْعِشْرِینَ حَرْفاً فَبَثَّهَا فِی النَّاسِ وَ ضَمَّ إِلَیْهَا الْحَرْفَیْنِ حَتَّی یَبُثَّهَا سَبْعَةً وَ عِشْرِینَ حَرْفاً»؛ بحار الأنوار ج ۵۲ ص ۳۳۶.
- ↑ «إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ یَدَهُ عَلَی رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهِ عُقُولَهُمْ وَ أَکْمَلَ بِهِ أَخْلَاقَهُمْ»؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶.
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶.
- ↑ ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۹۰ ـ ۲۹۱.