سرنوشت یهود و نصارا در حکومت حضرت مهدی چگونه است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=120%' به '{{عربی')
جز (جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=100%' به '{{عربی')
خط ۲۰: خط ۲۰:
[[پرونده:173589.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[ابراهیم امینی]]]]
[[پرونده:173589.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[ابراهیم امینی]]]]
::::::آیت الله '''[[ابراهیم امینی]]'''، در کتاب ''«[[دادگستر جهان (کتاب)|دادگستر جهان]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::آیت الله '''[[ابراهیم امینی]]'''، در کتاب ''«[[دادگستر جهان (کتاب)|دادگستر جهان]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«[[ظاهر]] بعض [[آیات]] این است که [[یهود]] و [[نصاری]] تا [[قیامت]] باقی خواهند ماند. [[خداوند متعال]]، در سوره [[مائده]] می‌فرماید: ما از کسانیکه ادعای نصرانیت داشتند [[پیمان]] گرفتیم. پس قسمتی از پندهای ما را فراموش نمودند، ما هم دشمنی و [[کینه]] را تا [[قیامت]] در بینشان انداختیم‌<ref>{{عربی|اندازه=100%| {{متن قرآن|وَمِنَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّا نَصَارَى أَخَذْنَا مِيثَاقَهُمْ فَنَسُواْ حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِ فَأَغْرَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاء إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ}}؛ سوره مائده، آیه ۱۴.</ref>.
::::::«[[ظاهر]] بعض [[آیات]] این است که [[یهود]] و [[نصاری]] تا [[قیامت]] باقی خواهند ماند. [[خداوند متعال]]، در سوره [[مائده]] می‌فرماید: ما از کسانیکه ادعای نصرانیت داشتند [[پیمان]] گرفتیم. پس قسمتی از پندهای ما را فراموش نمودند، ما هم دشمنی و [[کینه]] را تا [[قیامت]] در بینشان انداختیم‌<ref>{{عربی| {{متن قرآن|وَمِنَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّا نَصَارَى أَخَذْنَا مِيثَاقَهُمْ فَنَسُواْ حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِ فَأَغْرَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاء إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ}}؛ سوره مائده، آیه ۱۴.</ref>.
::::::در سوره آل [[عمران]] می‌فرماید: [[خدا]] به [[عیسی]] فرمود: من ترا گرفته بسوی خویش برآرم و از کفار دورت نمایم و پیروانت را تا [[قیامت]] بالادست و مسلط بر کفار گردانم‌<ref>{{عربی|اندازه=100%| {{متن قرآن|إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَرَافِعُكَ إِلَيَّ وَمُطَهِّرُكَ مِنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَجَاعِلُ الَّذِينَ اتَّبَعُوكَ فَوْقَ الَّذِينَ كَفَرُواْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ}}؛ سوره آل عمران، آیه ۵۵.</ref>.
::::::در سوره آل [[عمران]] می‌فرماید: [[خدا]] به [[عیسی]] فرمود: من ترا گرفته بسوی خویش برآرم و از کفار دورت نمایم و پیروانت را تا [[قیامت]] بالادست و مسلط بر کفار گردانم‌<ref>{{عربی| {{متن قرآن|إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَرَافِعُكَ إِلَيَّ وَمُطَهِّرُكَ مِنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَجَاعِلُ الَّذِينَ اتَّبَعُوكَ فَوْقَ الَّذِينَ كَفَرُواْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ}}؛ سوره آل عمران، آیه ۵۵.</ref>.
::::::[[خداوند متعال]] در [[آیه]] اول می‌گوید: دشمنی و کینه‌توزی را تا [[قیامت]] در بین [[نصاری]] خواهم انداخت. و در [[آیه]] دوم، وعده داده که: [[نصاری]] تا [[قیامت]] [[برتر]] از کفار باشند. مقتضای [[ظاهر]] این دو [[آیه]] این است که کیش [[نصاری]] تا [[قیامت]] و در [[عصر]] دولت [[مهدی]] نیز برجا خواهد ماند.
::::::[[خداوند متعال]] در [[آیه]] اول می‌گوید: دشمنی و کینه‌توزی را تا [[قیامت]] در بین [[نصاری]] خواهم انداخت. و در [[آیه]] دوم، وعده داده که: [[نصاری]] تا [[قیامت]] [[برتر]] از کفار باشند. مقتضای [[ظاهر]] این دو [[آیه]] این است که کیش [[نصاری]] تا [[قیامت]] و در [[عصر]] دولت [[مهدی]] نیز برجا خواهد ماند.
::::::در سوره [[مائده]] می‌گوید: یهودان گفتند: دست [[خدا]] بسته است دست خودشان بسته باد و بسزای این ناروا که به [[خدا]] نسبت دادند [[ملعون]] شوند، بلکه دست‌ [[رحمت]] او گشوده است و هرچه بخواهد [[انفاق]] می‌کند. قرآنی که بر تو نازل گشته سرکشی و [[کفر]] بسیاری از آنها را افزون می‌کند و تا [[قیامت]] در میانشان دشمنی و [[کینه]] انداختیم‌<ref>{{عربی|اندازه=100%| {{متن قرآن|وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَلُعِنُواْ بِمَا قَالُواْ بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ يُنفِقُ كَيْفَ يَشَاء وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم مَّا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا وَأَلْقَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاء إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ}}؛ سوره مائده، آیه ۶۴.</ref>.
::::::در سوره [[مائده]] می‌گوید: یهودان گفتند: دست [[خدا]] بسته است دست خودشان بسته باد و بسزای این ناروا که به [[خدا]] نسبت دادند [[ملعون]] شوند، بلکه دست‌ [[رحمت]] او گشوده است و هرچه بخواهد [[انفاق]] می‌کند. قرآنی که بر تو نازل گشته سرکشی و [[کفر]] بسیاری از آنها را افزون می‌کند و تا [[قیامت]] در میانشان دشمنی و [[کینه]] انداختیم‌<ref>{{عربی| {{متن قرآن|وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَلُعِنُواْ بِمَا قَالُواْ بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ يُنفِقُ كَيْفَ يَشَاء وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم مَّا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا وَأَلْقَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاء إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ}}؛ سوره مائده، آیه ۶۴.</ref>.
::::::چنانکه ملاحظه می‌فرمایید، [[ظواهر]] این [[آیات]] [[دلالت]] می‌کنند که کیش [[یهود]] و [[نصاری]] تا [[قیامت]] باقی خواهد ماند.
::::::چنانکه ملاحظه می‌فرمایید، [[ظواهر]] این [[آیات]] [[دلالت]] می‌کنند که کیش [[یهود]] و [[نصاری]] تا [[قیامت]] باقی خواهد ماند.
::::::از بعض [[احادیث]] نیز همین موضوع استفاده می‌شود. از [[باب]] نمونه: ابو بصیر می‌گوید: به [[امام صادق]] {{ع}} عرض کردم: [[صاحب الامر]] با اهل ذمه- [[یهود]] و نصاری- چه می‌کند؟ فرمود: مانند [[پیغمبر اکرم]] {{صل}} با آنان مصالحه می‌کند، آنها هم با [[کمال]] ذلت [[جزیه]] می‌دهند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۱ و ۳۷۶.</ref>.
::::::از بعض [[احادیث]] نیز همین موضوع استفاده می‌شود. از [[باب]] نمونه: ابو بصیر می‌گوید: به [[امام صادق]] {{ع}} عرض کردم: [[صاحب الامر]] با اهل ذمه- [[یهود]] و نصاری- چه می‌کند؟ فرمود: مانند [[پیغمبر اکرم]] {{صل}} با آنان مصالحه می‌کند، آنها هم با [[کمال]] ذلت [[جزیه]] می‌دهند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۱ و ۳۷۶.</ref>.
::::::حضرت [[ابو جعفر]] {{ع}} فرمود: [[صاحب الامر]] [[مهدی]] نامیده شد برای اینکه تورات و سائر کتاب‌های آسمانی را از غاری که در [[انطاکیه]] واقع شده استخراج می‌نماید، بین اهل تورات با توراة و بین اهل انجیل با انجیل و بین اهل [[زبور]] با [[زبور]] و بین اهل [[قرآن]] با [[قرآن]] [[قضاوت]] خواهد کرد<ref>غیبت نعمانی، ص ۱۲۵.</ref>.
::::::حضرت [[ابو جعفر]] {{ع}} فرمود: [[صاحب الامر]] [[مهدی]] نامیده شد برای اینکه تورات و سائر کتاب‌های آسمانی را از غاری که در [[انطاکیه]] واقع شده استخراج می‌نماید، بین اهل تورات با توراة و بین اهل انجیل با انجیل و بین اهل [[زبور]] با [[زبور]] و بین اهل [[قرآن]] با [[قرآن]] [[قضاوت]] خواهد کرد<ref>غیبت نعمانی، ص ۱۲۵.</ref>.
::::::در مقابل این [[آیات]] و [[روایات]]، [[احادیث]] مخالفی هم وجود دارد که [[دلالت]] می‌کنند در [[عصر]] دولت [[مهدی]] {{ع}} غیر از [[مسلمان]] احدی روی [[زمین]] باقی نمی‌ماند، آن حضرت [[دین اسلام]] را بر [[یهود]] و [[نصاری]] عرضه می‌دارد هرکس پذیرفت از کشته شدن [[نجات]] می‌یابد و هرکس امتناع ورزید به قتل می‌رسد. از [[باب]] نمونه:
::::::در مقابل این [[آیات]] و [[روایات]]، [[احادیث]] مخالفی هم وجود دارد که [[دلالت]] می‌کنند در [[عصر]] دولت [[مهدی]] {{ع}} غیر از [[مسلمان]] احدی روی [[زمین]] باقی نمی‌ماند، آن حضرت [[دین اسلام]] را بر [[یهود]] و [[نصاری]] عرضه می‌دارد هرکس پذیرفت از کشته شدن [[نجات]] می‌یابد و هرکس امتناع ورزید به قتل می‌رسد. از [[باب]] نمونه:
::::::ابن بکیر می‌گوید: [[تفسیر]] [[آیه]] -{{عربی|اندازه=100%| {{متن قرآن|وَلَهُ أَسْلَمَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ طَوْعًا وَكَرْهًا وَإِلَيْهِ يُرْجَعُونَ}}- را از حضرت [[ابو الحسن]] {{ع}} پرسیدم. فرمود: [[آیه]] مذکور در [[شأن]] [[قائم]] نازل شده است. وقتی آن‌جناب [[ظاهر]] شد [[دین اسلام]] را بر [[یهود]] و [[نصاری]] و صابئین و کفار شرق و غرب، عرضه می‌دارد، پس هرکس با میل و [[اختیار]] [[اسلام]] بیاورد بنماز و زکوة و سائر [[واجبات]] امرش می‌کند و هرکس از قبول [[اسلام]] امتناع ورزید گردنش را می‌زند، تا اینکه در شرق و غرب [[زمین]]، جز موحد و خداپرست کسی باقی نماند. ابن بکیر می‌گوید: به آنحضرت عرض کردم فدایت شوم، [[مردم]] [[جهان]] زیادتر از آنند که کشته شوند؟ فرمود: هرگاه [[خدا]] کاری را [[اراده]] کرد زیاد را کم، و کم را زیاد می‌گرداند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۰.</ref>.
::::::ابن بکیر می‌گوید: [[تفسیر]] [[آیه]] -{{عربی| {{متن قرآن|وَلَهُ أَسْلَمَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ طَوْعًا وَكَرْهًا وَإِلَيْهِ يُرْجَعُونَ}}- را از حضرت [[ابو الحسن]] {{ع}} پرسیدم. فرمود: [[آیه]] مذکور در [[شأن]] [[قائم]] نازل شده است. وقتی آن‌جناب [[ظاهر]] شد [[دین اسلام]] را بر [[یهود]] و [[نصاری]] و صابئین و کفار شرق و غرب، عرضه می‌دارد، پس هرکس با میل و [[اختیار]] [[اسلام]] بیاورد بنماز و زکوة و سائر [[واجبات]] امرش می‌کند و هرکس از قبول [[اسلام]] امتناع ورزید گردنش را می‌زند، تا اینکه در شرق و غرب [[زمین]]، جز موحد و خداپرست کسی باقی نماند. ابن بکیر می‌گوید: به آنحضرت عرض کردم فدایت شوم، [[مردم]] [[جهان]] زیادتر از آنند که کشته شوند؟ فرمود: هرگاه [[خدا]] کاری را [[اراده]] کرد زیاد را کم، و کم را زیاد می‌گرداند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۰.</ref>.
::::::حضرت [[ابو جعفر]] {{ع}} فرمود: [[خدا]] شرق و غرب [[جهان]] را برای [[صاحب الامر]] مفتوح می‌کند آن‌قدر [[جنگ]] می‌کند تا اینکه جز [[دین]] [[محمد]] دینی باقی نماند<ref>{{عربی|"قال ابو جعفر {{ع}} فی حدیث الی ان قال؛ فیفتح الله له شرق الارض و غربها و یقتل الناس حتی لا یبقی الا دین محمد"}}؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۹۰.</ref>.
::::::حضرت [[ابو جعفر]] {{ع}} فرمود: [[خدا]] شرق و غرب [[جهان]] را برای [[صاحب الامر]] مفتوح می‌کند آن‌قدر [[جنگ]] می‌کند تا اینکه جز [[دین]] [[محمد]] دینی باقی نماند<ref>{{عربی|"قال ابو جعفر {{ع}} فی حدیث الی ان قال؛ فیفتح الله له شرق الارض و غربها و یقتل الناس حتی لا یبقی الا دین محمد"}}؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۹۰.</ref>.
::::::حضرت [[ابو جعفر]] {{ع}} در [[تفسیر]] [[آیه]] ذیل فرمود: به‌طوری می‌شود که احدی باقی نمی‌ماند مگر اینکه به [[محمد]] [[ایمان]] بیاورد<ref>{{عربی|"قال ابو جعفر {{ع}} فی قول الله «لیظهره علی الدین کله و لو کره المشرکون» یکون ان لا یبقی احد الا اقر بمحمد"}}؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۶.</ref>.
::::::حضرت [[ابو جعفر]] {{ع}} در [[تفسیر]] [[آیه]] ذیل فرمود: به‌طوری می‌شود که احدی باقی نمی‌ماند مگر اینکه به [[محمد]] [[ایمان]] بیاورد<ref>{{عربی|"قال ابو جعفر {{ع}} فی قول الله «لیظهره علی الدین کله و لو کره المشرکون» یکون ان لا یبقی احد الا اقر بمحمد"}}؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۶.</ref>.

نسخهٔ ‏۲ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۲۳:۲۶

الگو:پرسش غیرنهایی

سرنوشت یهود و نصارا در حکومت حضرت مهدی چگونه است؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / آشنایی با معارف مهدویت / کلیاتی از مهدویت
مدخل اصلیمدعیان دروغین مهدویت
مدخل وابسته؟

سرنوشت یهود و نصارا در حکومت حضرت مهدی چگونه است؟ یکی از سؤال‌های مصداقی پرسشی تحت عنوان «سرنوشت اقلیت‌های دینی در حکومت حضرت مهدی چگونه است؟» است. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

ابراهیم امینی
آیت الله ابراهیم امینی، در کتاب «دادگستر جهان» در این‌باره گفته است:
«ظاهر بعض آیات این است که یهود و نصاری تا قیامت باقی خواهند ماند. خداوند متعال، در سوره مائده می‌فرماید: ما از کسانیکه ادعای نصرانیت داشتند پیمان گرفتیم. پس قسمتی از پندهای ما را فراموش نمودند، ما هم دشمنی و کینه را تا قیامت در بینشان انداختیم‌[۱].
در سوره آل عمران می‌فرماید: خدا به عیسی فرمود: من ترا گرفته بسوی خویش برآرم و از کفار دورت نمایم و پیروانت را تا قیامت بالادست و مسلط بر کفار گردانم‌[۲].
خداوند متعال در آیه اول می‌گوید: دشمنی و کینه‌توزی را تا قیامت در بین نصاری خواهم انداخت. و در آیه دوم، وعده داده که: نصاری تا قیامت برتر از کفار باشند. مقتضای ظاهر این دو آیه این است که کیش نصاری تا قیامت و در عصر دولت مهدی نیز برجا خواهد ماند.
در سوره مائده می‌گوید: یهودان گفتند: دست خدا بسته است دست خودشان بسته باد و بسزای این ناروا که به خدا نسبت دادند ملعون شوند، بلکه دست‌ رحمت او گشوده است و هرچه بخواهد انفاق می‌کند. قرآنی که بر تو نازل گشته سرکشی و کفر بسیاری از آنها را افزون می‌کند و تا قیامت در میانشان دشمنی و کینه انداختیم‌[۳].
چنانکه ملاحظه می‌فرمایید، ظواهر این آیات دلالت می‌کنند که کیش یهود و نصاری تا قیامت باقی خواهد ماند.
از بعض احادیث نیز همین موضوع استفاده می‌شود. از باب نمونه: ابو بصیر می‌گوید: به امام صادق (ع) عرض کردم: صاحب الامر با اهل ذمه- یهود و نصاری- چه می‌کند؟ فرمود: مانند پیغمبر اکرم (ص) با آنان مصالحه می‌کند، آنها هم با کمال ذلت جزیه می‌دهند[۴].
حضرت ابو جعفر (ع) فرمود: صاحب الامر مهدی نامیده شد برای اینکه تورات و سائر کتاب‌های آسمانی را از غاری که در انطاکیه واقع شده استخراج می‌نماید، بین اهل تورات با توراة و بین اهل انجیل با انجیل و بین اهل زبور با زبور و بین اهل قرآن با قرآن قضاوت خواهد کرد[۵].
در مقابل این آیات و روایات، احادیث مخالفی هم وجود دارد که دلالت می‌کنند در عصر دولت مهدی (ع) غیر از مسلمان احدی روی زمین باقی نمی‌ماند، آن حضرت دین اسلام را بر یهود و نصاری عرضه می‌دارد هرکس پذیرفت از کشته شدن نجات می‌یابد و هرکس امتناع ورزید به قتل می‌رسد. از باب نمونه:
ابن بکیر می‌گوید: تفسیر آیه -{{عربی| ﴿وَلَهُ أَسْلَمَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ طَوْعًا وَكَرْهًا وَإِلَيْهِ يُرْجَعُونَ- را از حضرت ابو الحسن (ع) پرسیدم. فرمود: آیه مذکور در شأن قائم نازل شده است. وقتی آن‌جناب ظاهر شد دین اسلام را بر یهود و نصاری و صابئین و کفار شرق و غرب، عرضه می‌دارد، پس هرکس با میل و اختیار اسلام بیاورد بنماز و زکوة و سائر واجبات امرش می‌کند و هرکس از قبول اسلام امتناع ورزید گردنش را می‌زند، تا اینکه در شرق و غرب زمین، جز موحد و خداپرست کسی باقی نماند. ابن بکیر می‌گوید: به آنحضرت عرض کردم فدایت شوم، مردم جهان زیادتر از آنند که کشته شوند؟ فرمود: هرگاه خدا کاری را اراده کرد زیاد را کم، و کم را زیاد می‌گرداند[۶].
حضرت ابو جعفر (ع) فرمود: خدا شرق و غرب جهان را برای صاحب الامر مفتوح می‌کند آن‌قدر جنگ می‌کند تا اینکه جز دین محمد دینی باقی نماند[۷].
حضرت ابو جعفر (ع) در تفسیر آیه ذیل فرمود: به‌طوری می‌شود که احدی باقی نمی‌ماند مگر اینکه به محمد ایمان بیاورد[۸].
چنانکه ملاحظه فرمودید احادیث دو دسته‌اند: یک دسته موافق قرآن، دسته دیگر مخالف آن، لکن بر دانشمندان پوشیده نیست که احادیث موافق قرآن بر احادیث مخالف مقدمند و آنها را از اعتبار ساقط می‌سازند. بنابراین، یهود و نصاری در عصر دولت مهدی باقی خواهند ماند لکن از عقیده تثلیث و شرک دست برمی‌دارند و خداپرست می‌شوند و تحت الحمایه حکومت اسلامی به زندگی خویش ادامه می‌دهند. درعین‌حال، دولت‌های باطل سقوط می‌کنند و قدرت جهان در دست مسلمانان صلاحیتدار واقع می‌شود و دین اسلام دین جهانی و بر تمام ادیان غالب می‌گردد و بانگ توحید از همه‌جا بلند می‌شود. امام صادق (ع) فرمود: هنگامیکه قائم ما قیام کرد هیچ نقطه‌ای از زمین نیست جز اینکه آوای: اشهد ان لا اله الا الله و ان محمدا رسول الله در آنجا بلند می‌شود[۹].
حضرت ابو جعفر (ع) فرمود: وقتی قائم قیام کرد دولت باطل برای همیشه سقوط می‌کند[۱۰].
حضرت ابو جعفر (ع) در تفسیر آیه ذیل فرمود: این آیه درباره ائمه و مهدی و یارانش نازل شده است، خدا آنان را بر شرق و غرب زمین فرمانده و حاکم می‌گرداند بواسطه آنان دین را تقویت می‌کند و بدعت‌ها و باطل را از بین‌ می‌برد- چنانکه نادانان حق را پایمال کرده‌اند- به‌طوری که دیگر از ظلم اثری باقی نمی‌ماند. وظیفه امر به معروف و نهی از منکر را انجام می‌دهند[۱۱].
ابو بصیر می‌گوید: خدمت امام جعفر صادق (ع) عرض کردم یابن رسول الله! قائم شما اهل بیت کیست؟ فرمود: ابا بصیر! او پنجمین فرزند پسر من موسی است، پسر بهترین کنیزان خواهد بود. به قدری غیبتش طولانی می‌شود که گروهی به شک میافتند. بعدا خدا ظاهرش می‌نماید و شرق و غرب زمین را به دستش فتح می‌کند. عیسی بن مریم نازل می‌شود و پشت سرش نماز می‌خواند. در آن عصر، زمین به نور خدا روشن می‌گردد و تمام نقاطیکه غیرخدا در آن عبادت شده به عبادتگاه خدا تبدیل می‌شود. دین مخصوص خدا می‌گردد، گرچه مشرکین از آن کراهت داشته باشند[۱۲]پیغمبر (ص) به علی (ع) فرمود: امامان بعد از من دوازده نفرند، اولشان تو و آخرشان قائمی است که خدا به دست وی شرق و غرب جهان را مفتوح می‌گرداند[۱۳]»[۱۴].

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. {{عربی| ﴿وَمِنَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّا نَصَارَى أَخَذْنَا مِيثَاقَهُمْ فَنَسُواْ حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِ فَأَغْرَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاء إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ؛ سوره مائده، آیه ۱۴.
  2. {{عربی| ﴿إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَرَافِعُكَ إِلَيَّ وَمُطَهِّرُكَ مِنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَجَاعِلُ الَّذِينَ اتَّبَعُوكَ فَوْقَ الَّذِينَ كَفَرُواْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ؛ سوره آل عمران، آیه ۵۵.
  3. {{عربی| ﴿وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَلُعِنُواْ بِمَا قَالُواْ بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ يُنفِقُ كَيْفَ يَشَاء وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم مَّا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا وَأَلْقَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاء إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ؛ سوره مائده، آیه ۶۴.
  4. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۱ و ۳۷۶.
  5. غیبت نعمانی، ص ۱۲۵.
  6. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۰.
  7. "قال ابو جعفر (ع) فی حدیث الی ان قال؛ فیفتح الله له شرق الارض و غربها و یقتل الناس حتی لا یبقی الا دین محمد"؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۹۰.
  8. "قال ابو جعفر (ع) فی قول الله «لیظهره علی الدین کله و لو کره المشرکون» یکون ان لا یبقی احد الا اقر بمحمد"؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۶.
  9. "قال ابو عبد الله (ع): اذا قام القائم لا یبقی ارض الانودی فیها شهادة ان لا اله الا الله و ان محمدا رسول الله". بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۰.
  10. "قال ابو جعفر (ع)؛ فی حدیث؛ اذا قام القائم ذهبت دولة الباطل"؛ بحار، ج ۵۱، ص ۶۲.
  11. "ابو الجارود عن ابی جعفر (ع) فی قوله «الذین ان مکناهم فی الارض اقاموا الصلوة و آتوا الزکوة»: فهذه لآل محمد (ص) الی آخر الائمة و المهدی و اصحابه، یملکهم الله مشارق الارض و مغاربها و یظهر به الدین و یمیت الله به و باصحابه البدع و الباطل کما امات السفهاء الحق، حتی لا یری این الظلم و یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر"؛ بحار، ج ۵۱، ص ۴۷.
  12. بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۴۶.
  13. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۸.
  14. امینی، ابراهیم، دادگستر جهان، ص ۳۰۶-۳۰۹.