قنوت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
*'''قُنوت:''' [[عبادت]] و [[بندگی]]، [[اقرار]] به [[عبودیت]]، [[خداپرستی]]. جمع آن قانتین است، یعنی پرستش‌گران [[خدا]]، نمازگزاران. در [[آیات قرآن]]، هرجا قنوت به کار رفته، به معنای [[پرستش]] [[خدا]] و [[بندگی]] است. در [[نماز]]، قنوت به معنای بلند کردن دست‌ها تا برابر صورت و [[دعا خواندن]] و [[حاجت]] طلبیدن از [[خداوند]] است. پس قنوت [[نماز]] هم جلوه‌ای از اظهار [[بندگی]] و [[نیازمندی]] در پیشگاه [[خداوند]] است. قنوت طولانی در [[نماز]]، [[مستحب]] است و نشانه [[نیازخواهی]] [[بنده]] از [[پروردگار]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>. | *'''قُنوت:''' [[عبادت]] و [[بندگی]]، [[اقرار]] به [[عبودیت]]، [[خداپرستی]]. جمع آن قانتین است، یعنی پرستش‌گران [[خدا]]، نمازگزاران. در [[آیات قرآن]]، هرجا قنوت به کار رفته، به معنای [[پرستش]] [[خدا]] و [[بندگی]] است. در [[نماز]]، قنوت به معنای بلند کردن دست‌ها تا برابر صورت و [[دعا خواندن]] و [[حاجت]] طلبیدن از [[خداوند]] است. پس قنوت [[نماز]] هم جلوه‌ای از اظهار [[بندگی]] و [[نیازمندی]] در پیشگاه [[خداوند]] است. قنوت طولانی در [[نماز]]، [[مستحب]] است و نشانه [[نیازخواهی]] [[بنده]] از [[پروردگار]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']] | * [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']] | ||
نسخهٔ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۲:۵۴
مقدمه
- قُنوت: عبادت و بندگی، اقرار به عبودیت، خداپرستی. جمع آن قانتین است، یعنی پرستش‌گران خدا، نمازگزاران. در آیات قرآن، هرجا قنوت به کار رفته، به معنای پرستش خدا و بندگی است. در نماز، قنوت به معنای بلند کردن دست‌ها تا برابر صورت و دعا خواندن و حاجت طلبیدن از خداوند است. پس قنوت نماز هم جلوه‌ای از اظهار بندگی و نیازمندی در پیشگاه خداوند است. قنوت طولانی در نماز، مستحب است و نشانه نیازخواهی بنده از پروردگار است[۱].
