کارکرد علم غیب معصوم در افضلیت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
==پاسخهای دیگر== | ==پاسخهای دیگر== | ||
{{یادآوری پاسخ}} | |||
{{جمع شدن|۱. آیتالله شریعتمدار جزایری؛}} | {{جمع شدن|۱. آیتالله شریعتمدار جزایری؛}} | ||
[[پرونده:11905.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[سید محمود جزائری|جزائری]]]] | [[پرونده:11905.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[سید محمود جزائری|جزائری]]]] | ||
خط ۲۹: | خط ۳۰: | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
{{جمع شدن|۲. خانم دکتر تورانی و خانم | {{جمع شدن|۲. خانم دکتر تورانی و خانم خطیبی.}} | ||
[[پرونده:11939.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[اعلا تورانی|تورانی]]]] | [[پرونده:11939.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[اعلا تورانی|تورانی]]]] | ||
خانم دکتر '''[[اعلا تورانی]]''' و خانم '''[[زهرا خطیبی]]''' در مقاله ''«[[علم امام در آینه حکمت متعالیه (مقاله)|علم امام در آینه حکمت متعالیه]]»'' در اینباره گفتهاند: | خانم دکتر '''[[اعلا تورانی]]''' و خانم '''[[زهرا خطیبی]]''' در مقاله ''«[[علم امام در آینه حکمت متعالیه (مقاله)|علم امام در آینه حکمت متعالیه]]»'' در اینباره گفتهاند: | ||
خط ۶۵: | خط ۶۶: | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{یادآوری پانویس}} | |||
{{پانویس2}} | {{پانویس2}} | ||
نسخهٔ ۲۹ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۱۷:۰۷
کارکرد علم غیب معصوم در افضلیت چیست؟ | |
---|---|
موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ علم غیب |
مدخل اصلی | علم غیب |
کارکرد علم غیب معصوم در افضلیت چیست؟ یکی از سؤالهای مصداقی پرسشی تحت عنوان «کارکردهای علم غیب در صفات معصومان چیست؟» است. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی علم غیب مراجعه شود.
عبارتهای دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
آیتالله سید نورالدین شریعتمدار جزایری در مقاله «امام حسین و علم به شهادت» در این باره گفته است:
- «از دیدگاه عقل این موضوع بررسی شود که آیا مانعی در علم گسترده امام وجود دارد؟(...) عقل این گونه علم و خبررسانی را محال نمیداند و مانعی را در دارا بودن آن تصوّر نمیکند. بلکه بالعکس اگر این علم گسترده و فراگیر نبود، ادعای رهبری امّت اثر نداشت و چگونه کسی که آگاهی به حال مردم ندارد، میتواند سعادت دنیا و آخرت آنان را تأمین و تضمین نماید. نبوت و امامت، منصب الهی است و مردم هیچگونه مداخلهای در آن نمیکنند. امام باید از دیگران در کمالات افضل باشد. در حقیقت ملاک گزینش امام، برتر بودن او از دیگران در تمام صفات است. و اگر در افراد جامعهای که امام در آن زندگی میکند، کسی یافت شود که از امام فضیلت بیشتری دارد، او سزاوار امامت است. افضل بودن امام در یک چیز و در یک مورد نیست، بلکه در تمام صفات و جهاتاست؛ یکی از فضیلتها که امام باید رتبه بالای آن را داشته باشد، دانش و آگاهی است. امام باید از تمام افراد بشر داناتر و دانشمندتر باشد، چنانکه همانند او در افراد جامعهیافت نشود. اگر کسی در میان مردم همسان در دانش با امام پیدا شود، رسیدن منصب امامت به هر کدام از آنان مساوی است و محروم شدن یکی از آنان از این منصب ستم درحق اوست. در هیچ زمانی برای امام همتایی نخواهد بود که دانش گسترده و فراگیری چون او داشته باشد. آن دانش نه با وسایل عادی، بلکه از راه غیرعادی و الهی یافت میشود، و چون از دانش بیانتهای خدا سرچشمه میگیرد و فیضی از دریای ژرف فیض بخشاوست، گسترده است و به هر چیزی تعلق میگیرد، زیرا خداوند فیاض مطلق است و بخشش او پایان ندارد. پس دانش را که خداوند به پیامبر و امام میبخشد، به زمان و یا حالتی اختصاص ندارد»[۱].
پاسخهای دیگر
۱. آیتالله شریعتمدار جزایری؛ |
---|
|
۲. خانم دکتر تورانی و خانم خطیبی. |
---|
خانم دکتر اعلا تورانی و خانم زهرا خطیبی در مقاله «علم امام در آینه حکمت متعالیه» در اینباره گفتهاند:
|
پرسشهای مصداقی همطراز
پرسشهای وابسته
منبعشناسی جامع علم غیب معصوم
پانویس
- ↑ مقاله امام حسین و علم شهادت
- ↑ علی رضا نجف زاده، مقاله «افضلیت امام از دیدگاه فرق کلامی»
- ↑ برای نمونه نگاه کنید به خطبههای: ۲، ۳۷، ۱۰۹، ۱۴۴، ۱۵۴، ۱۶۲، ۱۷۲، ۱۷۳، ۱۹۷، ۲۱۷، ۲۳۹ و ۱۹۲ (خطبه قاصعه) از نهج البلاغه صبحی صالح.
- ↑ محمد طوسی، الأمالی، ص۲۵۱، المجلس التاسع.
- ↑ «بیگمان آنانکه ایمان آوردهاند و کردارهایی شایسته کردهاند، بهترین آفریدگانند»؛ سوره بینة، آیه۷.
- ↑ (منسوب به امام جعفر بن محمد، مصباح الشریعة، ص۲۰ و ۸۲؛ کلینی، محمد، الکافی، ج۱، ص۴۸ و ج۲، ص۴۲؛ محمد صدرالدین شیرازى، شرح أصول الکافی، ج۲، ص۱۲۷.
- ↑ کارکردهای علم غیب امامان معصوم در شئون ایشان، ص۵۵ و ۵۶.
- ↑ مظفر، پژوهشی در باب علم امام، ص:۱۲۹.
- ↑ اوجاقی، علم امام از ديدگاه کلام امامیه، ص:۸۳.
- ↑ علم امام در آینه حکمت متعالیه، ص ۵۲.