کارکرد علم غیب معصوم در اعجاز و ولایت تکوینی چیست؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
کارکرد علم غیب معصوم در اعجاز و ولایت تکوینی چیست؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ علم غیب
مدخل اصلیعلم غیب
تعداد پاسخ۱ پاسخ

کارکرد علم غیب معصوم در اعجاز و ولایت تکوینی چیست؟ یکی از سؤال‌های مصداقی پرسشی تحت عنوان «کارکردهای علم غیب در وظایف معصومان چیست؟» است. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی علم غیب مراجعه شود.

پاسخ نخست

جزائری

حجت الاسلام و المسلمین سید محمود جزائری در پایان‌نامه کارشناسی ارشد خود با عنوان «کارکردهای علم غیب امامان معصوم در شئون ایشان» در این‌باره گفته‌ است:

«"معجزه" از ریشه "عجز" گرفته شده، و در لغت از میان معانی مختلفی که برای آن بیان شده، آنچه متناسب با مقام است معنای "ضعیف کننده دیگری" می‌باشد[۱] این واژه در اصطلاح کلامی و حدیثی شیعه به معنای "امر خارق العاده‌‏ای است که از شخص مدعی نبوت یا امامت ظاهر شود و نشانه صدق ادعای وی باشد".[۲] در قرآن کریم به جای لفظ "معجزه"، از عناوین "آیه"، "بینه"، "برهان" و "سلطان" یاد شده است. در میراث روایی امامیه، برای کارهای خارق‌العاده همه حجج الهی از لفظ اعجاز استفاده شده است. به‌طور مثال ابوبصیر از امام صادق (ع) نقل نموده که: " معجزه علامتی است برای خدا که آن را تنها به أنبیاء و رسولان و حجت‌های خویش اعطا می‌کند تا صدق آنان از کذب مدعیان دروغین شناخته شود"‌[۳] و در روایت دیگری، آوردن معجزه را یکی از صفات ده‌گانه امام بر شمرده‌اند[۴] البته معجزه غیر از اثبات صدق ادعای نبوت یا امامت کاربردهای دیگری نظیر تقویت ایمان مومنی نیز دارد؛ چنانچه در زنده نمودن چهار پرنده پس از احضار معجزه‌آسای آنها و کشتن و مخلوط کردن گوشتشان، توسط امام صادق (ع) برای چهار نفر از اصحاب و شیعیان شاهدیم.‌[۵] واژه " ولایت تکوینی" هر چند با این ترکیب، پیشینه چندان طولانی نداشته و در قرن‌های اخیر مطرح گردیده است، اما مفهوم و مصادیق آن ریشه در قرآن و متون روایی[۶] دارد؛ و در واقع منشأ اعجاز است و معجزه از آثار آن می‌باشد. در تعریف ولایت تکوینی برخی تسلط و احاطه تام بر پدیده‌های آفرینش و موجودات امکانی و بعضی اطلاع خلیفة اللّه از استعداد ذاتی و ماهیت‌ جمیع موجودات‌ و اعطای‌ حق و مطلوب هر صاحب استعدادی به اندازه استعدادش، را برگزیده‌اند؛ ‌[۷] برخی دیگر قدرت‌ بر تصرف در‌ شئون‌ کون و تکوین را ‌[۸] و بعضی سرپرستی موجودات جهان و عالم خارج و تصرف عینی داشتن در آنها را انتخاب کرده‌اند[۹] اما هر تعریفی که برای آن ارائه دهیم، اولا ولایت تکوینی حقیقی و ذاتی، تنها از آنِ پروردگار‌ متعال‌ بوده‌ و هیچ کس با او در آن‌ شریک‌ نیست: فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِيُّ[۱۰]؛ و ولایت‌ تکوینی‌ اولیای الهی و حضرات ائمه (ع)، اعتباری و مظهر ولایت خداوند است و بر حسب مراتب آنها متفاوت می‌گردد[۱۱] و ثانیا منشأ این ولایت، علم حقیقی به حقیقت اسماء الله و "الکتاب" و بعبارت دیگر راه یافتن به مقام اسم اعظم است که از علوم غیبی می‌باشد. و قرآن در این زمینه منشأ قدرت عاصف بن برخیا در انتقال لحظه‌ای تخت بالقیس از یمن به فلسطین را چنین علمی می‌داند.‌[۱۲] و در روایتی امام علی (ع) بدین مضمون فرمودند: اگر عاصف چنین قدرت‌نمایی کرد بدلیل آن بود که یک حرف از اسم اعظم الله را داشت، در حالی که ما اهل بیت هفتاد و دو حرف از آن اسم را داریم.‌[۱۳] از اینجا ارتباط معجزات و کرامات ائمه (ع) با علم غیب روشن می‌گردد. زیرا علم غیب به اسم اعظم منشأ ولایت تکوینی می‌باشد و ولایت تکوینی منشأ معجزه و کرامت. از این رو بر این باوریم که امامت و بسیاری از شئون آن وابسته به علم غیب است»[۱۴].

پرسش‌های مصداقی همطراز

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع علم غیب معصوم

پانویس

  1. این معنا، از عبارت: " و هو (عجز)، ضدّ القدرة و أَعْجَزْتُ فلاناً: جعلته عَاجِزاً." اخذ شده است: همو، مفردات ألفاظ القرآن، ص۵۴۷.
  2. ر.ک: محمد مفید، أوائل المقالات فی المذاهب و المختارات، ص۴۰، باب۳؛ الخصال، ج‏۲، ص۴۲۸؛ محمد علی رضایی، پژوهشی در اعجاز علمی قرآن، ص۵۹ تا ۶۳.
  3. محمد ابن بابویه، علل الشرایع، ج‏۱، ص۱۲۲، ۱۰۰ باب علة المعجزة.
  4. الخصال، ج‏۲، ص۴۲۸، عشر خصال من صفات الإمام (ع).
  5. محمد بن علی ابن حمزه طوسی، الثاقب فی المناقب، ص ۱۳۹.
  6. سید علی عاشور، الولایة التکوینیة لآل محمد (ص)؛ سید کمال حیدری، الولایة التکوینیة حقیقتها و مظاهرها.
  7. الکربلائی، جواد بن عباس، الأنوار الساطعة فی شرح زیارة الجامعة، ج۱؛ ص۳۰۴.
  8. علی عباس خان، مقاله ولایت تکوینی ائمه (ع)، مجله کوثر معارف، ص ۱۲۱.
  9. عبدالله جوادی آملی، ولایت فقیه، ص۱۲۳.
  10. شوری، آیه۹.
  11. عبدالله جوادی آملی، ولایت فقیه، ص۱۳۱ و ۱۳۲.
  12. نمل، آیه ۴۰؛ عبدالله جوادی آملی، تسنیم، ج۲، ص۷۹.
  13. محمد بن حسین شریف الرضی، خصائص الأئمة (ع) خصائص أمیر المؤمنین (ع) ص۴۷.
  14. کارکردهای علم غیب امامان معصوم در شئون ایشان، ص۱۴۰-۱۴۲.