پیشینه غیبت رهبران الهی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{پرسش غیرنهایی}}
{{جعبه اطلاعات پرسش
{{جعبه اطلاعات پرسش
| موضوع اصلی       = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]
| موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]
| موضوع فرعی        =پیشینه [[غیبت]] رهبران الهی چیست؟
| تصویر = 7626626268.jpg
| تصویر             = 7626626268.jpg
| مدخل بالاتر = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[کلیات غیبت امام مهدی]]  
| اندازه تصویر      = 200px
| مدخل اصلی =  
| نمایه وابسته      =
| مدخل وابسته =  
| مدخل اصلی        = [[مهدویت]]
| تعداد پاسخ = 3
| موضوعات وابسته    =  
| پاسخ‌دهنده        =  
| پاسخ‌دهندگان      = [[نجم‌الدین طبسی]] ؛ [[قنبر علی صمدی]] ؛ [[نویسندگان کتاب «نگین آفرینش»]]
}}
}}
'''پیشینه [[غیبت]] رهبران الهی چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.
'''پیشینه [[غیبت]] رهبران الهی چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.


==عبارت‌های دیگری از این پرسش==
== پاسخ نخست ==


== پاسخ نخست==
[[پرونده:7474646.jpg|بندانگشتی|راست|100px|[[نجم‌الدین طبسی]]]]
آیت‌الله '''[[نجم‌الدین طبسی]]'''، در کتاب ''«[[تا ظهور ج۱ (کتاب)|تا ظهور ج۱]]»'' در این‌باره گفته است:


[[پرونده:7474646.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[نجم‌الدین طبسی]]]]
«اینگونه غیبت‌ها، برای بسیاری از [[پیامبران]] به وقوع پیوسته است:
::::::آیت‌الله '''[[نجم‌الدین طبسی]]'''، در کتاب ''«[[تا ظهور ج۱ (کتاب)|تا ظهور ج۱]]»'' در این‌باره گفته است:
# [[حضرت ادریس]] {{ع}}: او، پس از جریانی که میان وی و [[ستمگران]] زمانش به وقوع پیوست، مدت بیست سال، [[غایب]] گشت<ref>کمال الدین، از ص ۱۲۷ به بعد؛ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۸۰.</ref> و پس از آن، ظاهر شد و به [[پیروان]] خود نوید [[گشایش]] و [[قیام]] [[قائم]] از [[فرزندان]] خود، یعنی [[حضرت نوح]] را داد و سپس از نظرها [[غایب]] شد. [[خداوند]]، او را به [[آسمان]] برد و [[پیروان]] او، قرن‌ها و نسل‌ها، پیوسته، [[منتظر]] [[قیام]] [[نوح]] بودند، تا اینکه [[حضرت نوح]] ظاهر گشت<ref>کمال الدین، ج ۱، ص ۱۲۷.</ref>.
::::::«اینگونه غیبت‌ها، برای بسیاری از [[پیامبران]] به وقوع پیوسته است:
# [[حضرت نوح]] {{ع}}؛ وی نیز تا سن چهارصد و شصت سالگی، یعنی پیش از [[بعثت]]، [[غیبت]] در او محقق بود<ref>کمال الدین، ج ۱، ص ۱۳۵؛ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۸۵.</ref>.
:::::#[[حضرت ادریس]]{{ع}}: او، پس از جریانی که میان وی و ستمگران زمانش به وقوع پیوست، مدت بیست سال، غایب گشت<ref>کمال الدین، از ص ۱۲۷ به بعد؛ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۸۰.</ref> و پس از آن، ظاهر شد و به پیروان خود نوید گشایش و قیام [[قائم]] از فرزندان خود، یعنی [[حضرت نوح]] را داد و سپس از نظرها غایب شد. خداوند، او را به آسمان برد و پیروان او، قرن‌ها و نسل‌ها، پیوسته، منتظر قیام نوح بودند، تا اینکه [[حضرت نوح]] ظاهر گشت<ref>کمال الدین، ج ۱، ص ۱۲۷.</ref>.
# [[حضرت صالح]] {{ع}}؛ وی نیز برهه‌ای از زمان، از [[قوم]] خود [[غایب]] گردید و هنگامی که بازگشت، او را نشناختند و [[مردم]]، به سه گروه منکر و اهل [[تردید]] و اهل [[یقین]]، تقسیم شدند<ref>کمال الدین، ج ۱، ص ۱۳۶؛ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۸۵.</ref>.
:::::#[[حضرت نوح]]{{ع}}؛ وی نیز تا سن چهارصد و شصت سالگی، یعنی پیش از [[بعثت]]، [[غیبت]] در او محقق بود<ref>کمال الدین، ج ۱، ص ۱۳۵؛ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۸۵.</ref>.
# [[حضرت ابراهیم]] {{ع}}؛ [[شیخ صدوق]] می‌گوید: [[غیبت]] [[حضرت ابراهیم]]، شبیه [[غیبت]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} است؛ بلکه از آن نیز شگفت‌انگیزتر است. وی از هنگام انعقاد نطفه تا زمانی که [[مأمور]] به [[تبلیغ]] شد، در مخفیگاه بسر می‌برد. و پس از آن، دو [[غیبت]] دیگر نیز داشت. بار سوم، او به تنهایی، در [[شهرها]] سیر و سیاحت می‌کرد<ref>کمال الدین، ج ۱، ص ۱۳۹؛ الشیعة و الرجعة، ص ۲۸.</ref>.
:::::#[[حضرت صالح]]{{ع}}؛ وی نیز برهه‌ای از زمان، از قوم خود غایب گردید و هنگامی که بازگشت، او را نشناختند و مردم، به سه گروه منکر و اهل تردید و اهل یقین، تقسیم شدند<ref>کمال الدین، ج ۱، ص ۱۳۶؛ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۸۵.</ref>.
# [[حضرت یوسف]] {{ع}}؛ مدت [[غیبت]] وی، بیست سال بود. سه روز در [[چاه]] و چند سال در زندان و باقی آن را در [[پادشاهی]] گذراند<ref>الکامل فی التاریخ، ج ۱، ص ۵۴؛ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۸۸.</ref>.
:::::#[[حضرت ابراهیم]]{{ع}}؛ [[شیخ صدوق]] می‌گوید: [[غیبت]] [[حضرت ابراهیم]]، شبیه [[غیبت]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} است؛ بلکه از آن نیز شگفت‌انگیزتر است. وی از هنگام انعقاد نطفه تا زمانی که مأمور به تبلیغ شد، در مخفیگاه بسر می‌برد. و پس از آن، دو [[غیبت]] دیگر نیز داشت. بار سوم، او به تنهایی، در شهرها سیر و سیاحت می‌کرد<ref>کمال الدین، ج ۱، ص ۱۳۹؛ الشیعة و الرجعة، ص ۲۸.</ref>.
# [[حضرت موسی]] {{ع}}؛ مدت بیست و هشت سال از [[قوم]] خود ناپدید شد و پس از آنکه او را شناختند، بار دیگر مدتی فراتر از پنجاه سال، [[غایب]] گردید<ref>کمال الدین، ج ۱، ص ۱۴۴؛ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۸۸.</ref>.
:::::#[[حضرت یوسف]]{{ع}}؛ مدت [[غیبت]] وی، بیست سال بود. سه روز در چاه و چند سال در زندان و باقی آن را در پادشاهی گذراند<ref>الکامل فی التاریخ، ج ۱، ص ۵۴؛ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۸۸.</ref>.
# [[حضرت شعیب]] {{ع}}؛ مدتی طولانی از [[قوم]] خود [[غایب]] شد و سپس بازگشت<ref>الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۳۹۰.</ref>.
:::::#[[حضرت موسی]]{{ع}}؛ مدت بیست و هشت سال از قوم خود ناپدید شد و پس از آنکه او را شناختند، بار دیگر مدتی فراتر از پنجاه سال، غایب گردید<ref>کمال الدین، ج ۱، ص ۱۴۴؛ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۸۸.</ref>.
# [[حضرت اسماعیل]] {{ع}}؛ او نیز مدت یک سال از [[قوم]] خود [[غایب]] شد<ref>الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۹۰.</ref>.
:::::#[[حضرت شعیب]]{{ع}}؛ مدتی طولانی از قوم خود غایب شد و سپس بازگشت<ref>الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۳۹۰.</ref>.
# [[حضرت الیاس]] {{ع}}؛ وی مدت هفت و یا ده سال، از [[قوم]] خود [[غایب]] و در بیابان‌ها متواری بود<ref>الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۹۲؛ تاریخ دمشق، ج ۹، ص ۱۵۴، دار احیاء التراث العربی.</ref>.
:::::#[[حضرت اسماعیل]]{{ع}}؛ او نیز مدت یک سال از قوم خود غایب شد<ref>الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۹۰.</ref>.
# [[حضرت سلیمان]] {{ع}}؛ او نیز مدتی طولانی از [[قوم]] خود [[غایب]] بود<ref>الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۹۳.</ref>.
:::::#[[حضرت الیاس]]{{ع}}؛ وی مدت هفت و یا ده سال، از قوم خود غایب و در بیابان‌ها متواری بود<ref>الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۹۲؛ تاریخ دمشق، ج ۹، ص ۱۵۴، دار احیاء التراث العربی.</ref>.
# [[حضرت دانیال]] {{ع}}؛ وی، مدت نود سال، از [[قوم]] خود ناپدید و در دست بخت النصر، [[اسیر]] بود<ref>الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۹۶.</ref>.
:::::#[[حضرت سلیمان]]{{ع}}؛ او نیز مدتی طولانی از قوم خود غایب بود<ref>الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۹۳.</ref>.
# [[حضرت لوط]] و عزیر {{عم}}<ref>الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۹۶- ۲۹۸؛ فیض در کتاب وافی، ج ۲، ص ۴۱۸ روایتی مفصل و مناسب مقام نقل کرده و شیخ طوسی نیز بحث مشروحی را در این زمینه مطرح نموده است. الغیبة، ص ۹۷.</ref>؛
:::::#[[حضرت دانیال]]{{ع}}؛ وی، مدت نود سال، از قوم خود ناپدید و در دست بخت النصر، اسیر بود<ref>الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۹۶.</ref>.
# [[حضرت عیسی]] {{ع}}؛ او، غیبت‌های متعددی داشت که در [[شهرها]] به سیاحت می‌پرداخت. و [[قوم]] او، از وی بی‌خبر بودند. یکبار، [[غیبت]] او، در [[مصر]] و [[شام]]، [[دوازده]] سال به طول انجامید. مجموع غیبات آن [[حضرت]] را تا دویست و پنجاه سال نیز گفته‌اند<ref>الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۹۹.</ref>»<ref>[[نجم‌الدین طبسی|طبسی، نجم‌الدین]]، [[تا ظهور ج۱ (کتاب)|تا ظهور]]، ج۱، ص۳۹-۴۱ .</ref>.
:::::#[[حضرت لوط]] و عزیر {{عم}}<ref>الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۹۶- ۲۹۸؛ فیض در کتاب وافی، ج ۲، ص ۴۱۸ روایتی مفصل و مناسب مقام نقل کرده و شیخ طوسی نیز بحث مشروحی را در این زمینه مطرح نموده است. الغیبة، ص ۹۷.</ref>؛
:::::#[[حضرت عیسی]] {{ع}}؛ او، غیبت‌های متعددی داشت که در شهرها به سیاحت می‌پرداخت. و قوم او، از وی بی‌خبر بودند. یکبار، غیبت او، در مصر و شام، دوازده سال به طول انجامید. مجموع غیبات آن حضرت را تا دویست و پنجاه سال نیز گفته‌اند<ref>الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۹۹.</ref>»<ref>[[نجم‌الدین طبسی|طبسی، نجم‌الدین]]، [[تا ظهور ج۱ (کتاب)|تا ظهور]]، ج۱، ص۳۹-۴۱ .</ref>.


==پاسخ‌های دیگر==
== پاسخ‌های دیگر ==
{{یادآوری پاسخ}}
{{پاسخ پرسش
{{جمع شدن|۱. حجت الاسلام و المسلمین صمدی؛}}
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. حجت الاسلام و المسلمین صمدی؛
[[پرونده:783993038.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[قنبر علی صمدی]]]]
| تصویر = 783993038.jpg
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[قنبر علی صمدی]]'''، در کتاب ''«[[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]»'' در این‌باره گفته است:
| پاسخ‌دهنده = قنبر علی صمدی
:::::*«شناخت پیشینه تاریخی [[غیبت]]، دو اثر مثبت را به همراه دارد: یکی محسوس شدن موضوع برای سهولت پذیرش مردم یعنی تبیین این مسأله که [[غیبت]] یک پدیده جدید و نوظهور نیست تا کسی بگوید این مسأله غیرعادی است و با عقل سازگار نمی‌باشد و دوم، اتصال حوادث مشابه در سلسله تاریخ و استفاده از تجربه و حوادث گذشته در فهم مسائل آینده. بی‌شک موضوع [[غیبت]] و پنهان زیستی، پدیده‌ای بدیع و بی‌سابقه نیست که برای اولین بار و تنها درباره آخرین حجت الاهی روی داده باشد؛ بلکه این پدیده قبلاً نیز در میان اولیای الاهی سابقه داشته است. از روایات فراوان استفاده می‌شود که تعدادی از پیامبران بزرگ الاهی، بخشی از زندگی خود را پنهانی و در [[غیبت]] به سر برده‌اند و این امر به جهت حکمت و مصلحت خدایی بوده است، نه یک خواسته شخصی یا مصلحت خانوادگی. بر اساس آیات و روایات، موضوع [[غیبت]] یکی از سنت‌های دیرینه خداوندی بوده است که گاه گاه در مقاطعی از تاریخ زندگی برخی [[انبیا]] و اولیا دیده شده است. [[قرآن کریم]] در آیات متعددی به جاری شدن این سنت الاهی در زندگی برخی از پیامبران گذشته اشاره کرده است<ref>سوره غافر، آیه ۵۸؛ سوره فتح، آیه ۲۳؛ سوره اسراء، آیه ۷۷.</ref>. روایات نیز از وقوع [[غیبت]] در زندگی برخی از [[انبیا]] خبر داده‌اند؛ پیامبرانی چون: [[حضرت ادریس|ادریس]]، [[حضرت نوح|نوح]]، [[حضرت صالح|صالح]]، [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]]، [[حضرت یوسف|یوسف]]، [[حضرت موسی|موسی]]، [[حضرت شعیب|شعیب]]، [[حضرت الیاس|الیاس]]، [[حضرت سلیمان|سلیمان]]، [[حضرت دانیال|دانیال]]، [[حضرت عیسی|عیسی]]{{عم}} و...<ref>ر.ک: کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۲۵۴ - ۳۰۰.</ref>. برای مثال، [[حضرت یونس]]{{ع}} بعد از آن که امتش را انذار کرد و آنها هدایت نشدند، آنها را نفرین کرد؛ در حالی که اولی این بود که سعه صدر به کار برد و تحمل کند. خداوند هم به جهت این ترک اولی، او را کیفر کرد و در شکم ماهی گرفتار نمود. از این‌رو، [[حضرت یونس]]{{ع}} مدت زیادی از قومش غائب بود. [[حضرت صالح]]{{ع}} نیز مدتی طولانی از میان مردم غائب بود و چون شکل و قیافه آن حضرت پس از بازگشتن به جامعه تغییر کرده بود، مردم در قبال ایشان به سه دسته تقسیم شدند؛ یک عده منکر رسالت و نبوت حضرت شدند، یک عده درباره ایشان شک کردند و یک عده هم ایشان را پذیرفتند»<ref>[[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص:۸۷ - ۸۸.</ref>.
| پاسخ = [[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[قنبر علی صمدی]]'''، در کتاب ''«[[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]»'' در این‌باره گفته است:
{{پایان جمع شدن}}
*«[[شناخت]] پیشینه تاریخی [[غیبت]]، دو اثر مثبت را به همراه دارد: یکی محسوس شدن موضوع برای سهولت [[پذیرش مردم]] یعنی [[تبیین]] این مسأله که [[غیبت]] یک پدیده جدید و نوظهور نیست تا کسی بگوید این مسأله غیرعادی است و با [[عقل]] سازگار نمی‌باشد و دوم، اتصال حوادث مشابه در سلسله [[تاریخ]] و استفاده از تجربه و حوادث گذشته در [[فهم]] مسائل [[آینده]]. بی‌شک موضوع [[غیبت]] و [[پنهان زیستی]]، پدیده‌ای بدیع و بی‌سابقه نیست که برای اولین بار و تنها درباره [[آخرین حجت الهی]] روی داده باشد؛ بلکه این پدیده قبلاً نیز در میان [[اولیای الهی]] سابقه داشته است. از [[روایات]] فراوان استفاده می‌شود که تعدادی از [[پیامبران بزرگ الهی]]، بخشی از [[زندگی]] خود را پنهانی و در [[غیبت]] به سر برده‌اند و این امر به جهت [[حکمت]] و [[مصلحت]] خدایی بوده است، نه یک خواسته شخصی یا [[مصلحت]] [[خانوادگی]]. بر اساس [[آیات]] و [[روایات]]، موضوع [[غیبت]] یکی از سنت‌های دیرینه خداوندی بوده است که گاه گاه در مقاطعی از [[تاریخ]] [[زندگی]] برخی [[انبیا]] و [[اولیا]] دیده شده است. [[قرآن کریم]] در [[آیات]] متعددی به جاری شدن این [[سنت الهی]] در [[زندگی]] برخی از [[پیامبران]] گذشته اشاره کرده است<ref>سوره غافر، آیه ۵۸؛ سوره فتح، آیه ۲۳؛ سوره اسراء، آیه ۷۷.</ref>. [[روایات]] نیز از وقوع [[غیبت]] در [[زندگی]] برخی از [[انبیا]] خبر داده‌اند؛ پیامبرانی چون: [[حضرت ادریس|ادریس]]، [[حضرت نوح|نوح]]، [[حضرت صالح|صالح]]، [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]]، [[حضرت یوسف|یوسف]]، [[حضرت موسی|موسی]]، [[حضرت شعیب|شعیب]]، [[حضرت الیاس|الیاس]]، [[حضرت سلیمان|سلیمان]]، [[حضرت دانیال|دانیال]]، [[حضرت عیسی|عیسی]] {{عم}} و...<ref>ر.ک: کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۲۵۴ - ۳۰۰.</ref>. برای مثال، [[حضرت یونس]] {{ع}} بعد از آن که امتش را [[انذار]] کرد و آنها [[هدایت]] نشدند، آنها را نفرین کرد؛ در حالی که اولی این بود که سعه صدر به کار برد و [[تحمل]] کند. [[خداوند]] هم به جهت این ترک اولی، او را [[کیفر]] کرد و در شکم ماهی گرفتار نمود. از این‌رو، [[حضرت یونس]] {{ع}} مدت زیادی از قومش [[غائب]] بود. [[حضرت صالح]] {{ع}} نیز مدتی طولانی از میان [[مردم]] [[غائب]] بود و چون شکل و قیافه آن [[حضرت]] پس از بازگشتن به [[جامعه]] تغییر کرده بود، [[مردم]] در قبال ایشان به سه دسته تقسیم شدند؛ یک عده منکر [[رسالت]] و [[نبوت]] [[حضرت]] شدند، یک عده درباره ایشان [[شک]] کردند و یک عده هم ایشان را پذیرفتند»<ref>[[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص۸۷ - ۸۸.</ref>.
}}
{{پاسخ پرسش
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲. نویسندگان کتاب «نگین آفرینش»؛
| تصویر = 991395.jpg
| پاسخ‌دهنده = نگین آفرینش ج۱ (کتاب)
| پاسخ = نویسندگان کتاب ''«[[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]»'' در پاسخ به این پرسش آورده‌اند:


{{جمع شدن|۲. نویسندگان کتاب «نگین آفرینش»؛}}
«[[غیبت]] و [[نهان زیستی]]، پدیده‌ای نیست که برای نخستین بار و تنها درباره آخرین [[حجّت]] [[پروردگار]] روی داده باشد؛ بلکه از [[روایات]] فراوان استفاده می‌شود که تعدادی از [[پیامبران بزرگ الهی]]، بخشی از [[زندگی]] خود را در پنهانی و [[غیبت]] بوده‌اند و این امر به سبب تعدادی [[حکمت]] و [[مصلحت]] خدایی بوده است، نه یک خواسته شخصی یا [[مصلحت]] [[خانوادگی]]. بنابراین [[غیبت]]، یکی از سنّت‌های<ref>قرآن کریم در سوره‌های متعددی از جمله غافر، آیه ۵۸؛ فتح، آیه ۲۳ و اسراء، آیه ۷۷ از سنّت الهی سخن گفته است. از مجموع این‌ها استفاده می‌شود که مقصود از سنّت الهی، قوانین ثابت و اساسی و هم بر اقوام امروز و آینده حکومت خواهد کرد (تفسیر نمونه، ج ۱۷، ص ۴۳۵، با تلخیص).</ref> [[الهی]] است که در [[زندگی]] پیامبرانی همچون [[حضرت ادریس]]، [[حضرت نوح]]، [[حضرت صالح]]، [[حضرت ابراهیم]]، [[حضرت یوسف]]، [[حضرت موسی]]، [[حضرت شعیب]]، [[حضرت الیاس]]، [[حضرت سلیمان]]، [[حضرت دانیال]] و [[حضرت عیسی]] {{عم}} جریان یافته است و هر یک از آن [[سفیران الهی]] به تناسب شرایط، سال‌هایی را در [[غیبت]] به سر برده‌اند.<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب اول تا هفتم، ص ۲۵۴ تا ۳۰۰.</ref> به همین [[دلیل]] است که در [[روایات]]، [[غیبت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} یکی از سنت‌های [[پیامبران]] دانسته شده است. [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: "در [[صاحب]] این امر سنت‌هایی از چهار تن از [[پیامبران]] وجود دارد... اما سنتی که از [[حضرت یوسف|یوسف پیامبر]] دارد، [[غیبت]] است.<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب ۳۲، ح ۶، ص ۳۲۶.</ref>»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]، [[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]، [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]؛ [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۱، ص ۹۶ - ۹۸.</ref>.
[[پرونده:991395.jpg|بندانگشتی|100px|right|]]
}}
::::::نویسندگان کتاب ''«[[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]»'' در پاسخ به این پرسش آورده‌اند:
::::::«[[غیبت]] و [[نهان زیستی]]، پدیده‌ای نیست که برای نخستین بار و تنها درباره آخرین حجّت پروردگار روی داده باشد؛ بلکه از روایات فراوان استفاده می‌شود که تعدادی از پیامبران بزرگ الهی، بخشی از زندگی خود را در پنهانی و غیبت بوده‌اند و این امر به سبب تعدادی حکمت و مصلحت خدایی بوده است، نه یک خواسته شخصی یا مصلحت خانوادگی. بنابراین [[غیبت]]، یکی از سنّت‌های<ref>قرآن کریم در سوره‌های متعددی از جمله غافر، آیه ۵۸؛ فتح، آیه ۲۳ و اسراء، آیه ۷۷ از سنّت الهی سخن گفته است. از مجموع این‌ها استفاده می‌شود که مقصود از سنّت الهی، قوانین ثابت و اساسی و هم بر اقوام امروز و آینده حکومت خواهد کرد (تفسیر نمونه، ج ۱۷، ص ۴۳۵، با تلخیص).</ref> الهی است که در زندگی پیامبرانی همچون [[حضرت ادریس]]، [[حضرت نوح]]، [[حضرت صالح]]، [[حضرت ابراهیم]]، [[حضرت یوسف]]، [[حضرت موسی]]، [[حضرت شعیب]]، [[حضرت الیاس]]، [[حضرت سلیمان]]، [[حضرت دانیال]] و [[حضرت عیسی]]{{عم}} جریان یافته است و هر یک از آن سفیران الهی به تناسب شرایط، سال‌هایی را در [[غیبت]] به سر برده‌اند.<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب اول تا هفتم، ص ۲۵۴ تا ۳۰۰.</ref> به همین دلیل است که در روایات، [[غیبت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} یکی از سنت‌های پیامبران دانسته شده است. [[امام باقر]] {{ع}} فرمود:"در صاحب این امر سنت‌هایی از چهار تن از پیامبران وجود دارد... اما سنتی که از [[حضرت یوسف|یوسف پیامبر]] دارد، [[غیبت]] است.<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب ۳۲، ح ۶، ص ۳۲۶.</ref>»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]،[[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]،[[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]؛ [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۱، ص ۹۶ - ۹۸.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
 
==پرسش‌های وابسته==


==[[:رده:آثار مهدویت|منبع‌شناسی جامع مهدویت]]==
== پرسش‌های وابسته ==
{{پرسش‌های وابسته}}
{{پرسمان کلیات غیبت امام مهدی}}
{{ستون-شروع|3}}
== منبع‌شناسی جامع مهدویت ==
{{منبع‌ جامع}}
* [[:رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های مهدویت|کتاب‌شناسی مهدویت]]؛
* [[:رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های مهدویت|کتاب‌شناسی مهدویت]]؛
* [[:رده:مقاله‌شناسی مقاله‌های مهدویت|مقاله‌شناسی مهدویت]]؛
* [[:رده:مقاله‌شناسی مقاله‌های مهدویت|مقاله‌شناسی مهدویت]]؛
* [[:رده:پایان‌نامه‌شناسی پایان‌نامه‌های مهدویت|پایان‌نامه‌شناسی مهدویت]].  
* [[:رده:پایان‌نامه‌شناسی پایان‌نامه‌های مهدویت|پایان‌نامه‌شناسی مهدویت]].
{{پایان}}
{{پایان منبع جامع}}
{{پایان}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس}}
{{پانویس2}}


[[رده:مهدویت]]
[[رده:پرسش]]
[[رده:پرسش‌های جامع امامت و ولایت]]
[[رده:پرسمان مهدویت]]
[[رده:پرسش‌های مهدویت]]
[[رده:پرسش‌های مهدویت]]
[[رده:(ات): پرسش‌هایی با ۳ پاسخ]]
[[رده:(ات): پرسش‌هایی با ۳ پاسخ]]
[[رده:(ات): پرسش‌های مهدویت با ۳ پاسخ]]
[[رده:(ات): پرسش‌های مهدویت با ۳ پاسخ]]
[[رده:پرسش‌های مربوط به غیبت امام مهدی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۴:۵۵

پیشینه غیبت رهبران الهی چیست؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / غیبت امام مهدی / کلیات غیبت امام مهدی
تعداد پاسخ۳ پاسخ

پیشینه غیبت رهبران الهی چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

پاسخ نخست

نجم‌الدین طبسی

آیت‌الله نجم‌الدین طبسی، در کتاب «تا ظهور ج۱» در این‌باره گفته است:

«اینگونه غیبت‌ها، برای بسیاری از پیامبران به وقوع پیوسته است:

  1. حضرت ادریس (ع): او، پس از جریانی که میان وی و ستمگران زمانش به وقوع پیوست، مدت بیست سال، غایب گشت[۱] و پس از آن، ظاهر شد و به پیروان خود نوید گشایش و قیام قائم از فرزندان خود، یعنی حضرت نوح را داد و سپس از نظرها غایب شد. خداوند، او را به آسمان برد و پیروان او، قرن‌ها و نسل‌ها، پیوسته، منتظر قیام نوح بودند، تا اینکه حضرت نوح ظاهر گشت[۲].
  2. حضرت نوح (ع)؛ وی نیز تا سن چهارصد و شصت سالگی، یعنی پیش از بعثت، غیبت در او محقق بود[۳].
  3. حضرت صالح (ع)؛ وی نیز برهه‌ای از زمان، از قوم خود غایب گردید و هنگامی که بازگشت، او را نشناختند و مردم، به سه گروه منکر و اهل تردید و اهل یقین، تقسیم شدند[۴].
  4. حضرت ابراهیم (ع)؛ شیخ صدوق می‌گوید: غیبت حضرت ابراهیم، شبیه غیبت حضرت مهدی (ع) است؛ بلکه از آن نیز شگفت‌انگیزتر است. وی از هنگام انعقاد نطفه تا زمانی که مأمور به تبلیغ شد، در مخفیگاه بسر می‌برد. و پس از آن، دو غیبت دیگر نیز داشت. بار سوم، او به تنهایی، در شهرها سیر و سیاحت می‌کرد[۵].
  5. حضرت یوسف (ع)؛ مدت غیبت وی، بیست سال بود. سه روز در چاه و چند سال در زندان و باقی آن را در پادشاهی گذراند[۶].
  6. حضرت موسی (ع)؛ مدت بیست و هشت سال از قوم خود ناپدید شد و پس از آنکه او را شناختند، بار دیگر مدتی فراتر از پنجاه سال، غایب گردید[۷].
  7. حضرت شعیب (ع)؛ مدتی طولانی از قوم خود غایب شد و سپس بازگشت[۸].
  8. حضرت اسماعیل (ع)؛ او نیز مدت یک سال از قوم خود غایب شد[۹].
  9. حضرت الیاس (ع)؛ وی مدت هفت و یا ده سال، از قوم خود غایب و در بیابان‌ها متواری بود[۱۰].
  10. حضرت سلیمان (ع)؛ او نیز مدتی طولانی از قوم خود غایب بود[۱۱].
  11. حضرت دانیال (ع)؛ وی، مدت نود سال، از قوم خود ناپدید و در دست بخت النصر، اسیر بود[۱۲].
  12. حضرت لوط و عزیر (ع)[۱۳]؛
  13. حضرت عیسی (ع)؛ او، غیبت‌های متعددی داشت که در شهرها به سیاحت می‌پرداخت. و قوم او، از وی بی‌خبر بودند. یکبار، غیبت او، در مصر و شام، دوازده سال به طول انجامید. مجموع غیبات آن حضرت را تا دویست و پنجاه سال نیز گفته‌اند[۱۴]»[۱۵].

پاسخ‌های دیگر

۱. حجت الاسلام و المسلمین صمدی؛
حجت الاسلام و المسلمین قنبر علی صمدی، در کتاب «آخرین منجی» در این‌باره گفته است:
۲. نویسندگان کتاب «نگین آفرینش»؛
نویسندگان کتاب «نگین آفرینش» در پاسخ به این پرسش آورده‌اند: «غیبت و نهان زیستی، پدیده‌ای نیست که برای نخستین بار و تنها درباره آخرین حجّت پروردگار روی داده باشد؛ بلکه از روایات فراوان استفاده می‌شود که تعدادی از پیامبران بزرگ الهی، بخشی از زندگی خود را در پنهانی و غیبت بوده‌اند و این امر به سبب تعدادی حکمت و مصلحت خدایی بوده است، نه یک خواسته شخصی یا مصلحت خانوادگی. بنابراین غیبت، یکی از سنّت‌های[۱۹] الهی است که در زندگی پیامبرانی همچون حضرت ادریس، حضرت نوح، حضرت صالح، حضرت ابراهیم، حضرت یوسف، حضرت موسی، حضرت شعیب، حضرت الیاس، حضرت سلیمان، حضرت دانیال و حضرت عیسی (ع) جریان یافته است و هر یک از آن سفیران الهی به تناسب شرایط، سال‌هایی را در غیبت به سر برده‌اند.[۲۰] به همین دلیل است که در روایات، غیبت حضرت مهدی (ع) یکی از سنت‌های پیامبران دانسته شده است. امام باقر (ع) فرمود: "در صاحب این امر سنت‌هایی از چهار تن از پیامبران وجود دارد... اما سنتی که از یوسف پیامبر دارد، غیبت است.[۲۱]»[۲۲].

پرسش‌های وابسته

  1. مفهوم غیبت چیست؟ (پرسش)
  2. منظور از غیبت صغری و غیبت کبری چیست؟ و از کجا آغاز شدند؟ (پرسش)
  3. فرق غیبت صغری و کبری چیست؟ (پرسش)
  4. غیبت شأنیه امام مهدی به چه معناست؟ (پرسش)
  5. وقایعی که در دوران غیبت امام مهدی رخ می‌دهند چیستند؟ (پرسش)
  6. آیا چنین غیبتی پیش از امام مهدی وجود داشته است؟ (پرسش)
  7. ظهور صغرا و ظهور کبرای امام مهدی چگونه است و چه چیزی پیش‏ درآمد ظهور کبرا شمرده می‌‏شود؟ (پرسش)
  8. مراد از غیبت امام مهدی چیست؟ (پرسش)
  9. امام مهدی چند غیبت داشته‌‏اند؟ (پرسش)
  10. نظرهای متفاوت درباره چگونگی غیبت امام مهدی چیستند؟ (پرسش)
  11. آیا امام مهدی در دوران غیبت فقط به عبادت شخصی مشغولند؟ (پرسش)
  12. از آن‏جایی که کلام معصوم بدون حکمت نیست بگویید مقصود از تشبیه امام مهدی در دوران غیبت به خورشید پشت ابر به چه معناست؟ (پرسش)
  13. چرا خلیفه عباسی تصمیم گرفته بود تا امام مهدی را بعد از تولد بکشد؟ (پرسش)
  14. چه ضرورتی دارد که امام مهدی سال‌‏ها پیش از ظهور و قیامش خلق شود؟ چرا امام مهدی در گذشته دور برای آینده‏‌ای دورتر به دنیا آمده است؟ (پرسش)
  15. آیا امام مهدی در غیبت کبری اصحاب و یارانی خواهد داشت؟ (پرسش)
  16. به چه دلیل می‌‏توان گفت آن امام که زمین به خاطر او باقی است همان امام مهدی و فرزند امام حسن عسکری است؟ (پرسش)
  17. به چه دلیل می‌‏توان گفت آن امام که زمین به خاطر او باقی است همان امام مهدی و فرزند امام حسن عسکری است؟ (پرسش)
  18. چه می‏‌شد اگر امام مهدی غایب نبودند؟ و چرا خداوند که قدرت مطلق دارد ایشان را از هر خطری حفظ نمی‏‌کند تا زمینه حضور امام فراهم شود؟ (پرسش)
  19. چرا خداوند اجرای عدالت موعود در زمان امام مهدی را بر عهده پیامبران یا امامان قبلی نگذاشت؟ (پرسش)
  20. چرا امام مهدی زنده ماند و خداوند ایشان را از دست دشمنان حفظ کرد؟ (پرسش)
  21. غربت امام مهدی به چه معناست؟ (پرسش)
  22. غیبت امام مهدی تا چه زمانی طول خواهد کشید؟ (پرسش)
  23. آیا این سخن صحیح است امام مهدی غایب نیست در اصل ما غایب هستیم و امام مهدی منتظر واقعی است و منتظر آمدن ماست؟ (پرسش)
  24. برخی از مورخان غیبت صغرا و کبرا نواب اربعه و داستان جعفر کذاب را دیدگاه متکلمین شیعه و شاگردانشان می‏‌دانند؟ (پرسش)
  25. محل غیبت امام مهدی کجاست؟ (پرسش)
  26. اگر خداوند امام مهدی را حفظ می‌کند چه نیازی به دعای ما برای سلامتی آن حضرت هست؟ (پرسش)
  27. شرط عالم‌گیر شدن ظلم و فساد به عنوان نشانه‌ای برای ظهور امام مهدی با وظیفه امر به معروف و نهی از منکر چگونه سازگار است؟ (پرسش)
  28. آیا مسئله غیبت امام مهدی و دو مرحله‏‌ای بودن آن توسط امامان قبلی مطرح شده است؟ (پرسش)
  29. غیبت امام مهدی از چه زمانی آغاز شده؟ (پرسش)
  30. آیا امام مهدی در کودکی هم غایب می‏‌شد؟ (پرسش)
  31. امام مهدی چه تدابیری برای اختفای خود از دشمنان داشته است؟ (پرسش)
  32. استخاره امام مهدی چگونه است؟ (پرسش)
  33. فتن چیست؟ (پرسش)
  34. ملاحم چیست؟ (پرسش)
  35. چرا امام مهدی دارای دو غیبت هستند اگر از اول یک غیبت بود چه می‌‏شد؟ (پرسش)
  36. آیا ماجرای غیبت از جانب پیامبر و امامان معصوم پیش‏‌بینی شده بود؟ (پرسش)
  37. چرا امام مهدی دارای دو غیبت هستند اگر از اول یک غیبت بود چه می‌‏شد؟ (پرسش)
  38. آیا اهل سنت به غیبت امام مهدی معتقد هستند؟ (پرسش)
  39. آیا مسأله‏ غیبت مختص به امام مهدی است؟ انبیاء و پیشوایان قبل از او نیز چنین سرنوشتی نداشته‏‌اند؟ (پرسش)
  40. چگونه خداوند به غیبت امام مهدی راضی است در حالی که مردم در حیرت هستند؟ (پرسش)
  41. چگونه امام غائب می‌‏تواند حجت خدا بر مردم باشد؛ در حالی که آنها برای بیان مشکلات به او دسترسی ندارند؟ فایده وجود چنین امامی چیست؟ (پرسش)
  42. با توجه به اینکه شیعه و سنی معتقدند که وجود یک پیشوای عادل برای سرپرستی جامعه لازم است در حال حاضر آن پیشوا کیست؟ آیا امام غایب است؟ (پرسش)
  43. در زمان غیبت امام معصوم خلق خدا چگونه از احکام الهی آگاه می‏‌شوند؟ (پرسش)
  44. امام مهدی در عصر غیبت چه می‌‏کنند؟ (پرسش)
  45. آیا حجت خدا همیشه در روی زمین وجود داشته است یا خیر؟ (پرسش)
  46. امام مهدی در چند سالگی وارد غیبت صغرا و غیبت کبرا شدند؟ (پرسش)
  47. منظور از غیبت شخص و غیبت شخصیت چیست؟ (پرسش)
  48. برای ورود آرام شیعه به دوران غیبت، چه اقدام‌هایی از طرف اهل بیت صورت گرفت؟ (پرسش)
  49. پیشینه غیبت رهبران الهی چیست؟ (پرسش)
  50. آیا غیبت مخصوص امام مهدی است یا در ادوار گذشته نیز رخ داده است؟ (پرسش)
  51. آخرین دیدار عمومی امام مهدی با مردم در چه ماهی بوده است؟ (پرسش)

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

  1. ↑ کمال الدین، از ص ۱۲۷ به بعد؛ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۸۰.
  2. ↑ کمال الدین، ج ۱، ص ۱۲۷.
  3. ↑ کمال الدین، ج ۱، ص ۱۳۵؛ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۸۵.
  4. ↑ کمال الدین، ج ۱، ص ۱۳۶؛ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۸۵.
  5. ↑ کمال الدین، ج ۱، ص ۱۳۹؛ الشیعة و الرجعة، ص ۲۸.
  6. ↑ الکامل فی التاریخ، ج ۱، ص ۵۴؛ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۸۸.
  7. ↑ کمال الدین، ج ۱، ص ۱۴۴؛ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۸۸.
  8. ↑ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۳۹۰.
  9. ↑ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۹۰.
  10. ↑ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۹۲؛ تاریخ دمشق، ج ۹، ص ۱۵۴، دار احیاء التراث العربی.
  11. ↑ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۹۳.
  12. ↑ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۹۶.
  13. ↑ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۹۶- ۲۹۸؛ فیض در کتاب وافی، ج ۲، ص ۴۱۸ روایتی مفصل و مناسب مقام نقل کرده و شیخ طوسی نیز بحث مشروحی را در این زمینه مطرح نموده است. الغیبة، ص ۹۷.
  14. ↑ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۹۹.
  15. ↑ طبسی، نجم‌الدین، تا ظهور، ج۱، ص۳۹-۴۱ .
  16. ↑ سوره غافر، آیه ۵۸؛ سوره فتح، آیه ۲۳؛ سوره اسراء، آیه ۷۷.
  17. ↑ ر.ک: کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۲۵۴ - ۳۰۰.
  18. ↑ صمدی، قنبر علی، آخرین منجی، ص۸۷ - ۸۸.
  19. ↑ قرآن کریم در سوره‌های متعددی از جمله غافر، آیه ۵۸؛ فتح، آیه ۲۳ و اسراء، آیه ۷۷ از سنّت الهی سخن گفته است. از مجموع این‌ها استفاده می‌شود که مقصود از سنّت الهی، قوانین ثابت و اساسی و هم بر اقوام امروز و آینده حکومت خواهد کرد (تفسیر نمونه، ج ۱۷، ص ۴۳۵، با تلخیص).
  20. ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب اول تا هفتم، ص ۲۵۴ تا ۳۰۰.
  21. ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب ۳۲، ح ۶، ص ۳۲۶.
  22. ↑ بالادستان، محمد امین، حائری‌‎پور، محمد مهدی، یوسفیان، مهدی؛ نگین آفرینش، ج۱، ص ۹۶ - ۹۸.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=پیشینه_غیبت_رهبران_الهی_چیست؟_(پرسش)&oldid=1185220»