امت وسط در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ه. ق.' به 'ﻫ.ق') |
|||
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = امت وسط | |||
| عنوان مدخل = امت وسط | |||
| مداخل مرتبط = [[امت وسط در قرآن]] - [[امت وسط در حدیث]] - [[امت وسط در کلام اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== مدارک [[عامه]] == | |||
هرچند در میان [[اهل عامه]]، برای مصداق {{متن قرآن|شُهَدَاءَ}} که در [[آیه شریفه]] [[تفاسیر]] گوناگونی ارائه شده، ولی عده فراوانی از آنان هستند که مراد از آن در [[آیه]] را [[ائمه معصومین]] {{عم}} بیان کرده‌اند. | |||
در میان [[اهل سنت]]، [[حاکم نیشابوری حسکانی]] در [[تفسیر]] خود، به این معنا تصریح می‌نماید و [[روایت]] ذیل را با اسناد کامل از [[علی]] {{ع}} ذکر می‌کند: | |||
{{متن حدیث|أخبرنا محمد بن عبد الله بن أحمد الصوفی... عن سلیم بن قیس عن علی {{ع}} قال: إن الله إیّانا عنّی بقول تعالی: {{متن قرآن|لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ}} فرسول الله شاهد علینا، و نحن شهداء الله علی الناس [علی خلقه] وحجته فی أرضه و نحن الذین قال الله جل اسمه [فیهم] {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا}}}}<ref>تفسیر شواهد التنزیل لقواعد التفضیل (ط. وزارة الثقافة و الارشاد الإسلامی، ۱۴۱۱ ﻫ.ق)، ج۱، ص۱۲۰.</ref><ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴]] ص ۶۴۷.</ref> | |||
==مدارک [[ | == مدارک [[شیعه]] == | ||
در [[نصوص]] شیعه، از زوایای مختلفی به تبیین معنای «[[امّت]] وسط» در آیه شریفه پرداخته شده است. : | |||
== | === [[اهل بیت]] {{عم}}؛ تنها مصداق امّت وسط === | ||
در [[ | {{متن حدیث|عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنِ ابْنِ أُذَيْنَةَ عَنْ بُرَيْدٍ الْعِجْلِيِّ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ {{ع}} قَوْلَ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى- {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا}} قَالَ نَحْنُ الْأُمَّةُ الْوَسَطُ وَ نَحْنُ شُهَدَاءُ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى عَلَى خَلْقِهِ وَ حُجَجُهُ فِي أَرْضِهِ}}<ref>الکافی، ج۱، ص۱۴۷، ح۴.</ref>. | ||
در [[روایات اهل بیت]] {{عم}}، مؤدای [[شهادت]]، گاه [[عمل به احکام]] ذکر شده و در برخی دیگر، مثل روایت بالا، به طور مطلق، اعم از [[اعمال]] و [[اعتقادات]] بیان شده است؛ ولی در هر صورت، حضرات ائمه معصومین {{عم}} [[شاهدان]] بر امّتند. | |||
{{متن حدیث|عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} فِي قَوْلِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ}} قَالَ نَحْنُ الشُّهَدَاءُ عَلَى النَّاسِ بِمَا عِنْدَهُمْ مِنَ الْحَلَالِ وَ الْحَرَامِ وَ مَا ضَيَّعُوا مِنْهُ}}<ref>بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد {{صل}} (ط. مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، ۱۴۰۴ ﻫ.ق)، ج۱، ص۱۰۲.</ref><ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴]] ص ۶۴۸.</ref> | |||
===[[اهل بیت]]{{عم}} | === مراتب شهدای بر [[اعمال]] === | ||
{{متن حدیث| | مراتب [[شهادت]]، بستگی به مراتب [[اولیاء الهی]] {{عم}} در [[نظام تکوین]] و [[تشریع]] دارد؛ یعنی اول [[شهید]] بعد از [[خداوند]]، [[رسول اکرم]] {{صل}} است و سپس [[اهل بیت]] {{عم}} و در مراتب بعد، سایر [[شهداء]] هستند؛ از قبیل [[ملائکه]] و [[انبیاء]] [[سلف]] {{عم}} و یا سایر [[خواص]] از [[مؤمنین]]، بنا بر رتبه‌ای که در [[ایمان]] دارند. | ||
{{متن حدیث|عَنْ بُرَيْدٍ الْعِجْلِيِّ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ {{ع}} قَوْلَ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى- {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا}} قَالَ نَحْنُ الْأُمَّةُ الْوَسَطُ وَ نَحْنُ شُهَدَاءُ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى عَلَى خَلْقِهِ وَ حُجَجُهُ فِي أَرْضِهِ... {{متن قرآن|لِيَكُونَ الرَّسُولُ شَهِيدًا عَلَيْكُمْ وَتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ}}<ref>«تا پیامبر بر شما گواه باشد و شما بر مردم گواه باشید» سوره حج، آیه ۷۸.</ref> فَرَسُولُ اللَّهِ {{صل}} الشَّهِيدُ عَلَيْنَا بِمَا بَلَّغَنَا عَنِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ نَحْنُ الشُّهَدَاءُ عَلَى النَّاسِ فَمَنْ صَدَّقَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ صَدَّقْنَاهُ وَ مَنْ كَذَّبَ كَذَّبْنَاهُ}}<ref>الکافی، ج۱، ص۱۹۱.</ref>. | |||
{{متن حدیث|سُلَيْمُ بْنُ قَيْسٍ الْهِلَالِيُّ عَنْ عَلِيٍّ {{ع}} أَنَّ اللَّهَ تَعَالَى إِيَّانَا عَنَى بِقَوْلِهِ {{متن قرآن|شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ}} فَرَسُولُ اللَّهِ شَاهِدٌ عَلَيْنَا وَ نَحْنُ شُهَدَاءُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ حُجَّتُهُ فِي أَرْضِهِ وَ نَحْنُ الَّذِينَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى وَ {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا}} وَ يُقَالُ إِنَّهُ الْمَعْنِيُ بِقَوْلِهِ {{متن قرآن|وَجِيءَ بِالنَّبِيِّينَ وَالشُّهَدَاءِ}}<ref>«و پیامبران و گواهان را می‌آورند» سوره زمر، آیه ۶۹.</ref>}}<ref>مناقب آل أبی طالب {{ع}}، ج۳، ص۸۷.</ref><ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴]] ص ۶۴۸.</ref> | |||
{{متن | |||
=== دوام [[حضور امام]] در میان [[امّت]] تا [[قیامت]] === | |||
===دوام [[حضور امام]] در میان [[امّت]] تا [[قیامت]]=== | |||
شهید بر هر امّت، باید حاضر و ناظر بر آن امّت باشد؛ لذا در همه زمان‌ها [[وجود امام]] معصومی که [[شاهد]] بر امّت و واسطه در ایصال [[فیض]] [[هدایت]] باشد ضروری است. | شهید بر هر امّت، باید حاضر و ناظر بر آن امّت باشد؛ لذا در همه زمان‌ها [[وجود امام]] معصومی که [[شاهد]] بر امّت و واسطه در ایصال [[فیض]] [[هدایت]] باشد ضروری است. | ||
{{متن حدیث|عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ{{ع}} فِي قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ}} قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ مِنَّا شَهِيدٌ عَلَى كُلِّ زَمَانٍ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ فِي زَمَانِهِ وَ الْحَسَنُ فِي زَمَانِهِ وَ الْحُسَيْنُ فِي زَمَانِهِ وَ كُلُّ مَنْ يَدْعُو مِنَّا إِلَى أَمْرِ اللَّهِ تَعَالَى}}<ref>تفسیر فرات الکوفی، (ط. وزارة الثقافیة و | {{متن حدیث|عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ {{ع}} فِي قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ}} قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ مِنَّا شَهِيدٌ عَلَى كُلِّ زَمَانٍ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ فِي زَمَانِهِ وَ الْحَسَنُ فِي زَمَانِهِ وَ الْحُسَيْنُ فِي زَمَانِهِ وَ كُلُّ مَنْ يَدْعُو مِنَّا إِلَى أَمْرِ اللَّهِ تَعَالَى}}<ref>تفسیر فرات الکوفی، (ط. وزارة الثقافیة و الارشاد الإسلامی. ۱۴۱۰ ﻫ.ق)، ص۶۲.</ref><ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴]] ص ۶۴۸.</ref> | ||
===[[امام]] ([[امّت]] وسط)؛ [[میزان]] [[اعمال]] و [[اعتقادات]] امّت در [[دنیا]] و [[آخرت]]=== | === [[امام]] ([[امّت]] وسط)؛ [[میزان]] [[اعمال]] و [[اعتقادات]] امّت در [[دنیا]] و [[آخرت]] === | ||
در برخی [[روایات]]، امّت وسط به عنوان ملاک و میزان برای سایرین بیان شده که هر کس باید اعمال و اعتقادات خود را با آن تنظیم نماید. این‌گونه روایات، اشاره به [[شأن]] دیگر امام دارد و با معنای بهینه و اعدل و [[افضل]] از هر چیز که برای واژه «وسط» ذکر کردیم سازگار است و در عین حال، با [[مقام]] شهادتی که اشاره شد منافات ندارد. | در برخی [[روایات]]، امّت وسط به عنوان ملاک و میزان برای سایرین بیان شده که هر کس باید اعمال و اعتقادات خود را با آن تنظیم نماید. این‌گونه روایات، اشاره به [[شأن]] دیگر امام دارد و با معنای بهینه و اعدل و [[افضل]] از هر چیز که برای واژه «وسط» ذکر کردیم سازگار است و در عین حال، با [[مقام]] شهادتی که اشاره شد منافات ندارد. | ||
{{متن حدیث|عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ{{ع}} يَقُولُ نَحْنُ نَمَطُ الْحِجَازِ فَقُلْتُ وَ مَا نَمَطُ الْحِجَازِ قَالَ أَوْسَطُ الْأَنْمَاطِ إِنَّ اللَّهَ يَقُولُ {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا}} ثُمَّ قَالَ إِلَيْنَا يَرْجِعُ الْغَالِي وَ بِنَا يَلْحَقُ الْمُقَصِّرُ}}<ref>تفسیر العیاشی (ط مکتبة العلمیة الإسلامیة، ۱۳۸۰ | {{متن حدیث|عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ {{ع}} يَقُولُ نَحْنُ نَمَطُ الْحِجَازِ فَقُلْتُ وَ مَا نَمَطُ الْحِجَازِ قَالَ أَوْسَطُ الْأَنْمَاطِ إِنَّ اللَّهَ يَقُولُ {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا}} ثُمَّ قَالَ إِلَيْنَا يَرْجِعُ الْغَالِي وَ بِنَا يَلْحَقُ الْمُقَصِّرُ}}<ref>تفسیر العیاشی (ط مکتبة العلمیة الإسلامیة، ۱۳۸۰ ﻫ.ق). ج۱، ص۶۳.</ref>. | ||
در [[زیارات]] حضرات [[ائمه هدی]]{{عم}}، دلیل این مقام را استقرار امام در مقام [[حق‌الیقین]] و انطباق همه امور نظری و عملی آنان با [[حق]] بیان می‌دارد تا به آنجا که حق با آنان شناخته می‌شود؛ چنان‌که در [[زیارت جامعه]] می‌خوانیم: | در [[زیارات]] حضرات [[ائمه هدی]] {{عم}}، دلیل این مقام را استقرار امام در مقام [[حق‌الیقین]] و انطباق همه امور نظری و عملی آنان با [[حق]] بیان می‌دارد تا به آنجا که حق با آنان شناخته می‌شود؛ چنان‌که در [[زیارت جامعه]] می‌خوانیم: | ||
{{متن حدیث|... فَالرَّاغِبُ عَنْكُمْ مَارِقٌ وَ اللَّازِمُ لَكُمْ لَاحِقٌ وَ الْمُقَصِّرُ فِي حَقِّكُمْ زَاهِقٌ وَ الْحَقُّ مَعَكُمْ وَ فِيكُمْ وَ مِنْكُمْ وَ إِلَيْكُمْ وَ أَنْتُمْ أَهْلُهُ وَ مَعْدِنُهُ}}<ref>من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۱۲؛ زیارة جامعة لجمیع الأئمة{{عم}}.</ref> | {{متن حدیث|... فَالرَّاغِبُ عَنْكُمْ مَارِقٌ وَ اللَّازِمُ لَكُمْ لَاحِقٌ وَ الْمُقَصِّرُ فِي حَقِّكُمْ زَاهِقٌ وَ الْحَقُّ مَعَكُمْ وَ فِيكُمْ وَ مِنْكُمْ وَ إِلَيْكُمْ وَ أَنْتُمْ أَهْلُهُ وَ مَعْدِنُهُ}}<ref>من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۱۲؛ زیارة جامعة لجمیع الأئمة {{عم}}.</ref><ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴]] ص ۶۴۹.</ref> | ||
===امام؛ [[حافظ دین]] در [[مقام شهادت]] بر امّت=== | === امام؛ [[حافظ دین]] در [[مقام شهادت]] بر امّت === | ||
یکی دیگر از آثار مقام شهادت بر امّت، [[نگهبانی]] و [[حراست]] امام از [[دین الهی]] است. | یکی دیگر از آثار مقام شهادت بر امّت، [[نگهبانی]] و [[حراست]] امام از [[دین الهی]] است. | ||
{{متن حدیث|قال أبو بصیر عن أبی عبد الله{{ع}}: {{متن قرآن|لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ}} قال: بما عندنا من الحلال و الحرام و بما ضیعوا منه}}. | {{متن حدیث|قال أبو بصیر عن أبی عبد الله {{ع}}: {{متن قرآن|لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ}} قال: بما عندنا من الحلال و الحرام و بما ضیعوا منه}}. | ||
[[شاهد]] در لغت، علاوه بر معنای [[گواه]]، به معنای حاضر و ناظر بر امری است و امام [[معصوم]] در هر [[زمان]] حاضر در میان امّت است و در صورت [[مشاهده]] [[انحراف در دین]] و [[حلال و حرام]] [[الهی]]، بیان او [[فصل‌الخطاب]] [[اختلافات]] است.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴]] ص ۶۴۹.</ref> | [[شاهد]] در لغت، علاوه بر معنای [[گواه]]، به معنای حاضر و ناظر بر امری است و امام [[معصوم]] در هر [[زمان]] حاضر در میان امّت است و در صورت [[مشاهده]] [[انحراف در دین]] و [[حلال و حرام]] [[الهی]]، بیان او [[فصل‌الخطاب]] [[اختلافات]] است.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴]] ص ۶۴۹.</ref> | ||
===[[استدلال عقلی]] [[امام صادق]]{{ع}} بر معنای [[شهادت]] در [[آیه شریفه]]=== | === [[استدلال عقلی]] [[امام صادق]] {{ع}} بر معنای [[شهادت]] در [[آیه شریفه]] === | ||
با اشاره به [[مقام عصمت]] و ذکر [[دلایل روایی]]، [[استدلال]] شد که [[امّت]] وسط در [[آیه]] شامل همه [[امّت اسلام]] نمی‌گردد. گرچه این [[استدلال عقلی]] در آیه شریفه [[ضرورت]] دائمی [[وجود امام]] را ثابت می‌کند، ولی در بیانات [[ائمه هدی]]{{عم}}، [[برهان عقلی]] با استفاده از آیه مذکور بیان شده که ذیلاً به آن اشاره می‌کنیم: | با اشاره به [[مقام عصمت]] و ذکر [[دلایل روایی]]، [[استدلال]] شد که [[امّت]] وسط در [[آیه]] شامل همه [[امّت اسلام]] نمی‌گردد. گرچه این [[استدلال عقلی]] در آیه شریفه [[ضرورت]] دائمی [[وجود امام]] را ثابت می‌کند، ولی در بیانات [[ائمه هدی]] {{عم}}، [[برهان عقلی]] با استفاده از آیه مذکور بیان شده که ذیلاً به آن اشاره می‌کنیم: | ||
[[امام صادق]]{{ع}} خطاب به ابوعمرو [[زبیری]] در [[تفسیر]] این آیه می‌فرمایند: «چگونه [[عقل]] می‌پذیرد که مراد از امّت وسط در آیه همه امّت اسلام باشند و ایشان در [[قیامت]] بر سایر [[امّت‌ها]] در [[درستی]] یا نادرستی اعمالشان [[شهادت]] دهند، در حالی‌که در میان افراد امّت اسلام کسانی یافت می‌شوند که به واسطه [[فسق]] و [[گناهان]] کبیره‌ای که از آنان سر زده، حتی در محاکم [[قضایی]] [[دنیوی]] نیز شهادت آنان بر امر کم‌ارزشی مثل اندکی خرما یا دسته‌ای سبزی و از این قبیل پذیرفته نیست! پس چگونه ممکن است که در [[بارگاه الهی]] شهادت آنان مقبول افتد و مراد از آیه همه امّت اسلام باشند؟!» | [[امام صادق]] {{ع}} خطاب به ابوعمرو [[زبیری]] در [[تفسیر]] این آیه می‌فرمایند: «چگونه [[عقل]] می‌پذیرد که مراد از امّت وسط در آیه همه امّت اسلام باشند و ایشان در [[قیامت]] بر سایر [[امّت‌ها]] در [[درستی]] یا نادرستی اعمالشان [[شهادت]] دهند، در حالی‌که در میان افراد امّت اسلام کسانی یافت می‌شوند که به واسطه [[فسق]] و [[گناهان]] کبیره‌ای که از آنان سر زده، حتی در محاکم [[قضایی]] [[دنیوی]] نیز شهادت آنان بر امر کم‌ارزشی مثل اندکی خرما یا دسته‌ای سبزی و از این قبیل پذیرفته نیست! پس چگونه ممکن است که در [[بارگاه الهی]] شهادت آنان مقبول افتد و مراد از آیه همه امّت اسلام باشند؟!» | ||
{{متن حدیث|عَنْ أَبِي عَمْرٍو الزُّبَيْرِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} قَالَ قَالَ اللَّهُ {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا}} فَإِنْ ظَنَنْتَ أَنَّ اللَّهَ عَنَى بِهَذِهِ الْآيَةِ جَمِيعَ أَهْلِ الْقِبْلَةِ مِنَ الْمُوَحِّدِينَ أَ فَتَرَى أَنَّ مَنْ لَا يَجُوزُ شَهَادَتُهُ فِي الدُّنْيَا عَلَى صَاعٍ مِنْ تَمْرٍ يَطْلُبُ اللَّهُ شَهَادَتَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ يَقْبَلُهَا مِنْهُ بِحَضْرَةِ جَمِيعِ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ كَلَّا لَمْ يَعْنِ اللَّهُ مِثْلَ هَذَا مِنْ خَلْقِهِ يَعْنِي الْأُمَّةَ الَّتِي وَجَبَتْ لَهَا دَعْوَةُ إِبْرَاهِيمَ {{متن قرآن|كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ}}<ref>«شما بهترین گروهی بوده‌اید که (به عنوان سرمشق) برای مردم پدیدار شده‌اید» سوره آل عمران، آیه ۱۱۰.</ref> وَ هُمُ الْأُمَّةُ الْوُسْطَى وَ هُمْ خَيْرُ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ}}<ref>تفسیر العیاشی، ج۱، ص۶۳.</ref>. | {{متن حدیث|عَنْ أَبِي عَمْرٍو الزُّبَيْرِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} قَالَ قَالَ اللَّهُ {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا}} فَإِنْ ظَنَنْتَ أَنَّ اللَّهَ عَنَى بِهَذِهِ الْآيَةِ جَمِيعَ أَهْلِ الْقِبْلَةِ مِنَ الْمُوَحِّدِينَ أَ فَتَرَى أَنَّ مَنْ لَا يَجُوزُ شَهَادَتُهُ فِي الدُّنْيَا عَلَى صَاعٍ مِنْ تَمْرٍ يَطْلُبُ اللَّهُ شَهَادَتَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ يَقْبَلُهَا مِنْهُ بِحَضْرَةِ جَمِيعِ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ كَلَّا لَمْ يَعْنِ اللَّهُ مِثْلَ هَذَا مِنْ خَلْقِهِ يَعْنِي الْأُمَّةَ الَّتِي وَجَبَتْ لَهَا دَعْوَةُ إِبْرَاهِيمَ {{متن قرآن|كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ}}<ref>«شما بهترین گروهی بوده‌اید که (به عنوان سرمشق) برای مردم پدیدار شده‌اید» سوره آل عمران، آیه ۱۱۰.</ref> وَ هُمُ الْأُمَّةُ الْوُسْطَى وَ هُمْ خَيْرُ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ}}<ref>تفسیر العیاشی، ج۱، ص۶۳.</ref>. | ||
همین بیان با کمی تفاوت در استدلال امام صادق {{ع}} با ابوحُمران ذکر شده است. | |||
{{متن حدیث|وَ فِي رِوَايَةِ حُمْرَانَ عَنْ أَبِيهِ أَعْيَنَ عَنْهُ {{ع}} إِنَّمَا أَنْزَلَ اللَّهُ {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا}} يَعْنِي عَدْلًا {{متن قرآن|لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا}} قَالَ وَ لَا يَكُونُ شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ إِلَّا الْأَئِمَّةُ وَ الرُّسُلُ فَأَمَّا الْأُمَّةُ فَإِنَّهُ غَيْرُ جَائِزٍ أَنْ يَسْتَشْهِدَهَا اللَّهُ تَعَالَى عَلَى النَّاسِ وَ فِيهِمْ مَنْ لَا تَجُوزُ شَهَادَتُهُ فِي الدُّنْيَا عَلَى حُزْمَةِ بَقْلٍ}}<ref>مناقب آل أبی طالب {{ع}}، ج۴، ص۱۷۹.</ref><ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴]] ص ۶۵۰.</ref> | |||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1379153.jpg|22px]] [[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|'''ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴''']] | # [[پرونده:1379153.jpg|22px]] [[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|'''ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:امت وسط]] | [[رده:امت وسط]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۵۸
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امت وسط است. امت وسط از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امت وسط در قرآن - امت وسط در حدیث - امت وسط در کلام اسلامی - پرسش مرتبط نداردمدارک عامه
هرچند در میان اهل عامه، برای مصداق ﴿شُهَدَاءَ﴾ که در آیه شریفه تفاسیر گوناگونی ارائه شده، ولی عده فراوانی از آنان هستند که مراد از آن در آیه را ائمه معصومین (ع) بیان کرده‌اند. در میان اهل سنت، حاکم نیشابوری حسکانی در تفسیر خود، به این معنا تصریح می‌نماید و روایت ذیل را با اسناد کامل از علی (ع) ذکر می‌کند: «أخبرنا محمد بن عبد الله بن أحمد الصوفی... عن سلیم بن قیس عن علی (ع) قال: إن الله إیّانا عنّی بقول تعالی: ﴿لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ﴾ فرسول الله شاهد علینا، و نحن شهداء الله علی الناس [علی خلقه] وحجته فی أرضه و نحن الذین قال الله جل اسمه [فیهم] ﴿وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا﴾»[۱][۲]
مدارک شیعه
در نصوص شیعه، از زوایای مختلفی به تبیین معنای «امّت وسط» در آیه شریفه پرداخته شده است. :
اهل بیت (ع)؛ تنها مصداق امّت وسط
«عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنِ ابْنِ أُذَيْنَةَ عَنْ بُرَيْدٍ الْعِجْلِيِّ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ (ع) قَوْلَ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى- ﴿وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا﴾ قَالَ نَحْنُ الْأُمَّةُ الْوَسَطُ وَ نَحْنُ شُهَدَاءُ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى عَلَى خَلْقِهِ وَ حُجَجُهُ فِي أَرْضِهِ»[۳]. در روایات اهل بیت (ع)، مؤدای شهادت، گاه عمل به احکام ذکر شده و در برخی دیگر، مثل روایت بالا، به طور مطلق، اعم از اعمال و اعتقادات بیان شده است؛ ولی در هر صورت، حضرات ائمه معصومین (ع) شاهدان بر امّتند. «عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) فِي قَوْلِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى ﴿وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ﴾ قَالَ نَحْنُ الشُّهَدَاءُ عَلَى النَّاسِ بِمَا عِنْدَهُمْ مِنَ الْحَلَالِ وَ الْحَرَامِ وَ مَا ضَيَّعُوا مِنْهُ»[۴][۵]
مراتب شهدای بر اعمال
مراتب شهادت، بستگی به مراتب اولیاء الهی (ع) در نظام تکوین و تشریع دارد؛ یعنی اول شهید بعد از خداوند، رسول اکرم (ص) است و سپس اهل بیت (ع) و در مراتب بعد، سایر شهداء هستند؛ از قبیل ملائکه و انبیاء سلف (ع) و یا سایر خواص از مؤمنین، بنا بر رتبه‌ای که در ایمان دارند. «عَنْ بُرَيْدٍ الْعِجْلِيِّ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ (ع) قَوْلَ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى- ﴿وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا﴾ قَالَ نَحْنُ الْأُمَّةُ الْوَسَطُ وَ نَحْنُ شُهَدَاءُ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى عَلَى خَلْقِهِ وَ حُجَجُهُ فِي أَرْضِهِ... ﴿لِيَكُونَ الرَّسُولُ شَهِيدًا عَلَيْكُمْ وَتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ﴾[۶] فَرَسُولُ اللَّهِ (ص) الشَّهِيدُ عَلَيْنَا بِمَا بَلَّغَنَا عَنِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ نَحْنُ الشُّهَدَاءُ عَلَى النَّاسِ فَمَنْ صَدَّقَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ صَدَّقْنَاهُ وَ مَنْ كَذَّبَ كَذَّبْنَاهُ»[۷].
«سُلَيْمُ بْنُ قَيْسٍ الْهِلَالِيُّ عَنْ عَلِيٍّ (ع) أَنَّ اللَّهَ تَعَالَى إِيَّانَا عَنَى بِقَوْلِهِ ﴿شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ﴾ فَرَسُولُ اللَّهِ شَاهِدٌ عَلَيْنَا وَ نَحْنُ شُهَدَاءُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ حُجَّتُهُ فِي أَرْضِهِ وَ نَحْنُ الَّذِينَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى وَ ﴿وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا﴾ وَ يُقَالُ إِنَّهُ الْمَعْنِيُ بِقَوْلِهِ ﴿وَجِيءَ بِالنَّبِيِّينَ وَالشُّهَدَاءِ﴾[۸]»[۹][۱۰]
دوام حضور امام در میان امّت تا قیامت
شهید بر هر امّت، باید حاضر و ناظر بر آن امّت باشد؛ لذا در همه زمان‌ها وجود امام معصومی که شاهد بر امّت و واسطه در ایصال فیض هدایت باشد ضروری است. «عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) فِي قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى ﴿وَكَذَلِكَ﴾ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ مِنَّا شَهِيدٌ عَلَى كُلِّ زَمَانٍ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ فِي زَمَانِهِ وَ الْحَسَنُ فِي زَمَانِهِ وَ الْحُسَيْنُ فِي زَمَانِهِ وَ كُلُّ مَنْ يَدْعُو مِنَّا إِلَى أَمْرِ اللَّهِ تَعَالَى»[۱۱][۱۲]
امام (امّت وسط)؛ میزان اعمال و اعتقادات امّت در دنیا و آخرت
در برخی روایات، امّت وسط به عنوان ملاک و میزان برای سایرین بیان شده که هر کس باید اعمال و اعتقادات خود را با آن تنظیم نماید. این‌گونه روایات، اشاره به شأن دیگر امام دارد و با معنای بهینه و اعدل و افضل از هر چیز که برای واژه «وسط» ذکر کردیم سازگار است و در عین حال، با مقام شهادتی که اشاره شد منافات ندارد. «عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (ع) يَقُولُ نَحْنُ نَمَطُ الْحِجَازِ فَقُلْتُ وَ مَا نَمَطُ الْحِجَازِ قَالَ أَوْسَطُ الْأَنْمَاطِ إِنَّ اللَّهَ يَقُولُ ﴿وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا﴾ ثُمَّ قَالَ إِلَيْنَا يَرْجِعُ الْغَالِي وَ بِنَا يَلْحَقُ الْمُقَصِّرُ»[۱۳]. در زیارات حضرات ائمه هدی (ع)، دلیل این مقام را استقرار امام در مقام حق‌الیقین و انطباق همه امور نظری و عملی آنان با حق بیان می‌دارد تا به آنجا که حق با آنان شناخته می‌شود؛ چنان‌که در زیارت جامعه می‌خوانیم: «... فَالرَّاغِبُ عَنْكُمْ مَارِقٌ وَ اللَّازِمُ لَكُمْ لَاحِقٌ وَ الْمُقَصِّرُ فِي حَقِّكُمْ زَاهِقٌ وَ الْحَقُّ مَعَكُمْ وَ فِيكُمْ وَ مِنْكُمْ وَ إِلَيْكُمْ وَ أَنْتُمْ أَهْلُهُ وَ مَعْدِنُهُ»[۱۴][۱۵]
امام؛ حافظ دین در مقام شهادت بر امّت
یکی دیگر از آثار مقام شهادت بر امّت، نگهبانی و حراست امام از دین الهی است. «قال أبو بصیر عن أبی عبد الله (ع): ﴿لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ﴾ قال: بما عندنا من الحلال و الحرام و بما ضیعوا منه». شاهد در لغت، علاوه بر معنای گواه، به معنای حاضر و ناظر بر امری است و امام معصوم در هر زمان حاضر در میان امّت است و در صورت مشاهده انحراف در دین و حلال و حرام الهی، بیان او فصل‌الخطاب اختلافات است.[۱۶]
استدلال عقلی امام صادق (ع) بر معنای شهادت در آیه شریفه
با اشاره به مقام عصمت و ذکر دلایل روایی، استدلال شد که امّت وسط در آیه شامل همه امّت اسلام نمی‌گردد. گرچه این استدلال عقلی در آیه شریفه ضرورت دائمی وجود امام را ثابت می‌کند، ولی در بیانات ائمه هدی (ع)، برهان عقلی با استفاده از آیه مذکور بیان شده که ذیلاً به آن اشاره می‌کنیم: امام صادق (ع) خطاب به ابوعمرو زبیری در تفسیر این آیه می‌فرمایند: «چگونه عقل می‌پذیرد که مراد از امّت وسط در آیه همه امّت اسلام باشند و ایشان در قیامت بر سایر امّت‌ها در درستی یا نادرستی اعمالشان شهادت دهند، در حالی‌که در میان افراد امّت اسلام کسانی یافت می‌شوند که به واسطه فسق و گناهان کبیره‌ای که از آنان سر زده، حتی در محاکم قضایی دنیوی نیز شهادت آنان بر امر کم‌ارزشی مثل اندکی خرما یا دسته‌ای سبزی و از این قبیل پذیرفته نیست! پس چگونه ممکن است که در بارگاه الهی شهادت آنان مقبول افتد و مراد از آیه همه امّت اسلام باشند؟!» «عَنْ أَبِي عَمْرٍو الزُّبَيْرِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ قَالَ اللَّهُ ﴿وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا﴾ فَإِنْ ظَنَنْتَ أَنَّ اللَّهَ عَنَى بِهَذِهِ الْآيَةِ جَمِيعَ أَهْلِ الْقِبْلَةِ مِنَ الْمُوَحِّدِينَ أَ فَتَرَى أَنَّ مَنْ لَا يَجُوزُ شَهَادَتُهُ فِي الدُّنْيَا عَلَى صَاعٍ مِنْ تَمْرٍ يَطْلُبُ اللَّهُ شَهَادَتَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ يَقْبَلُهَا مِنْهُ بِحَضْرَةِ جَمِيعِ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ كَلَّا لَمْ يَعْنِ اللَّهُ مِثْلَ هَذَا مِنْ خَلْقِهِ يَعْنِي الْأُمَّةَ الَّتِي وَجَبَتْ لَهَا دَعْوَةُ إِبْرَاهِيمَ ﴿كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ﴾[۱۷] وَ هُمُ الْأُمَّةُ الْوُسْطَى وَ هُمْ خَيْرُ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ»[۱۸].
همین بیان با کمی تفاوت در استدلال امام صادق (ع) با ابوحُمران ذکر شده است. «وَ فِي رِوَايَةِ حُمْرَانَ عَنْ أَبِيهِ أَعْيَنَ عَنْهُ (ع) إِنَّمَا أَنْزَلَ اللَّهُ ﴿وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا﴾ يَعْنِي عَدْلًا ﴿لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا﴾ قَالَ وَ لَا يَكُونُ شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ إِلَّا الْأَئِمَّةُ وَ الرُّسُلُ فَأَمَّا الْأُمَّةُ فَإِنَّهُ غَيْرُ جَائِزٍ أَنْ يَسْتَشْهِدَهَا اللَّهُ تَعَالَى عَلَى النَّاسِ وَ فِيهِمْ مَنْ لَا تَجُوزُ شَهَادَتُهُ فِي الدُّنْيَا عَلَى حُزْمَةِ بَقْلٍ»[۱۹][۲۰]
منابع
پانویس
- ↑ تفسیر شواهد التنزیل لقواعد التفضیل (ط. وزارة الثقافة و الارشاد الإسلامی، ۱۴۱۱ ﻫ.ق)، ج۱، ص۱۲۰.
- ↑ فیاض‌بخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ ص ۶۴۷.
- ↑ الکافی، ج۱، ص۱۴۷، ح۴.
- ↑ بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد (ص) (ط. مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، ۱۴۰۴ ﻫ.ق)، ج۱، ص۱۰۲.
- ↑ فیاض‌بخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ ص ۶۴۸.
- ↑ «تا پیامبر بر شما گواه باشد و شما بر مردم گواه باشید» سوره حج، آیه ۷۸.
- ↑ الکافی، ج۱، ص۱۹۱.
- ↑ «و پیامبران و گواهان را می‌آورند» سوره زمر، آیه ۶۹.
- ↑ مناقب آل أبی طالب (ع)، ج۳، ص۸۷.
- ↑ فیاض‌بخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ ص ۶۴۸.
- ↑ تفسیر فرات الکوفی، (ط. وزارة الثقافیة و الارشاد الإسلامی. ۱۴۱۰ ﻫ.ق)، ص۶۲.
- ↑ فیاض‌بخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ ص ۶۴۸.
- ↑ تفسیر العیاشی (ط مکتبة العلمیة الإسلامیة، ۱۳۸۰ ﻫ.ق). ج۱، ص۶۳.
- ↑ من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۱۲؛ زیارة جامعة لجمیع الأئمة (ع).
- ↑ فیاض‌بخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ ص ۶۴۹.
- ↑ فیاض‌بخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ ص ۶۴۹.
- ↑ «شما بهترین گروهی بوده‌اید که (به عنوان سرمشق) برای مردم پدیدار شده‌اید» سوره آل عمران، آیه ۱۱۰.
- ↑ تفسیر العیاشی، ج۱، ص۶۳.
- ↑ مناقب آل أبی طالب (ع)، ج۴، ص۱۷۹.
- ↑ فیاض‌بخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ ص ۶۵۰.