ناووسیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== * +==منابع== {{منابع}} * )) |
جز (جایگزینی متن - 'آشکار' به 'آشکار') |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مهدویت}} | {{مهدویت}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*[[ناووسیه]] برگرفته از اسم شخصی با نام ناووس از اهالی [[بصره]] است<ref> | * [[ناووسیه]] برگرفته از اسم شخصی با نام ناووس از اهالی [[بصره]] است<ref> شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۱۸۴</ref>. | ||
*برخی گفتند: او [[عبد اللّه بن ناووس]] یا [[عجلان بن ناووس]] نام داشت. وی می‌گفت: "[[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} [[برترین]] فرد [[امت اسلام]] بود و هرکس او را تفضیل ندهد، [[کافر]] است". | * برخی گفتند: او [[عبد اللّه بن ناووس]] یا [[عجلان بن ناووس]] نام داشت. وی می‌گفت: "[[امام علی|حضرت علی]] {{ع}} [[برترین]] فرد [[امت اسلام]] بود و هرکس او را تفضیل ندهد، [[کافر]] است". | ||
*[[ناووسیه]] [[عقیده]] داشتند [[جعفر بن محمّد]]{{ع}} زنده است و نمی‌میرد. او [[مهدی]] [[آخر الزمان]] است. | * [[ناووسیه]] [[عقیده]] داشتند [[جعفر بن محمّد]] {{ع}} زنده است و نمی‌میرد. او [[مهدی]] [[آخر الزمان]] است. آشکار می‌شود و بر مردمان [[فرمانروایی]] می‌کند. آنان می‌پنداشتند از وی [[روایت]] شده است: "اگر کسی بر شما فراز آید و بگوید مرا [[بیمار]] یافته و مرده مرا شسته است، باور نکنید و بدانید من سرور شما و دارنده [[شمشیر]] هستم" به سبب کلمه [[شمشیر]]، این [[طایفه]] را صارمیه نیز خوانده‌اند"<ref> ر. ک: محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص ۴۳۶</ref>. | ||
*روشن است این ادعا درباره [[امام صادق]]{{ع}} درست نیست و طبق [[شهادت]] مسلّم [[تاریخ]] آن حضرت به [[شهادت]] رسیده است<ref>ر. ک: [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۱، مقدمه</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} خود فرمود: "هنگامی که سه اسم محمّد، [[علی]] و [[حسن]]، به طور متوالی در [[امامان]]{{عم}} جمع شد، چهارمین آنان [[قائم]] است". | * روشن است این ادعا درباره [[امام صادق]] {{ع}} درست نیست و طبق [[شهادت]] مسلّم [[تاریخ]] آن حضرت به [[شهادت]] رسیده است<ref>ر. ک: [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۱، مقدمه</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} خود فرمود: "هنگامی که سه اسم محمّد، [[علی]] و [[حسن]]، به طور متوالی در [[امامان]] {{عم}} جمع شد، چهارمین آنان [[قائم]] است". | ||
*[[مفضل بن عمر]] گوید: بر [[امام صادق]]{{ع}} وارد شدم و عرض کردم: "ای آقای من! کاش [[جانشین]] خودت را به ما معرفی می‌کردی. فرمود: ای مفضّل! [[امام]] بعد از من فرزندم [[موسی]] است و [[امام]] [[خلف]] و [[موعود منتظر]] "[[محمد]]"، [[فرزند]] [[حسن بن علی بن محمّد بن علی بن موسی]]{{عم}} است<ref> | * [[مفضل بن عمر]] گوید: بر [[امام صادق]] {{ع}} وارد شدم و عرض کردم: "ای آقای من! کاش [[جانشین]] خودت را به ما معرفی می‌کردی. فرمود: ای مفضّل! [[امام]] بعد از من فرزندم [[موسی]] است و [[امام]] [[خلف]] و [[موعود منتظر]] "[[محمد]]"، [[فرزند]] [[حسن بن علی بن محمّد بن علی بن موسی]] {{عم}} است<ref> [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۱، ص ۳۳۴، ح ۴</ref>. | ||
*این گروه، پس از چندی از بین رفتند<ref>ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، فصل ۱، الدلیل علی فساد قول الناووسیه</ref> <ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص ۴۴۰ - ۴۴۱.</ref>. | * این گروه، پس از چندی از بین رفتند<ref>ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، فصل ۱، الدلیل علی فساد قول الناووسیه</ref> <ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص ۴۴۰ - ۴۴۱.</ref>. | ||
==ناووسیه در موعودنامه== | == ناووسیه در موعودنامه == | ||
*فرقه‌ای از [[غلاة]]، اتباع، "عجلان" یا "[[عبدالله بن ناووس بصری]]" هستند که [[امام جعفر صادق]] {{ع}} را [[امام]] زنده [[غایب]] و [[مهدی منتظر]] و [[قائم]] [[آل محمد]] {{صل}} می‌دانند<ref>معارف و معاریف، ج ۱۰، ص ۶۳.</ref>. یکی از [[ناووسیه]] به نام [[عنبسه]] بن مصعب، حدیثی از [[امام صادق]] {{ع}} [[جعل]] نمود که ایشان فرمود: اگر کسی به شما خبر داد که وی مرا [[غسل]] داده و [[کفن]] کرده و [[دفن]] نموده، سخنش را باور مکنید<ref>بحار الانوار، ج ۳۷، ص ۹.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۲۸.</ref>. | * فرقه‌ای از [[غلاة]]، اتباع، "عجلان" یا "[[عبدالله بن ناووس بصری]]" هستند که [[امام جعفر صادق]] {{ع}} را [[امام]] زنده [[غایب]] و [[مهدی منتظر]] و [[قائم]] [[آل محمد]] {{صل}} می‌دانند<ref>معارف و معاریف، ج ۱۰، ص ۶۳.</ref>. یکی از [[ناووسیه]] به نام [[عنبسه]] بن مصعب، حدیثی از [[امام صادق]] {{ع}} [[جعل]] نمود که ایشان فرمود: اگر کسی به شما خبر داد که وی مرا [[غسل]] داده و [[کفن]] کرده و [[دفن]] نموده، سخنش را باور مکنید<ref>بحار الانوار، ج ۳۷، ص ۹.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۲۸.</ref>. | ||
==ناووسیه در درسنامه== | == ناووسیه در درسنامه == | ||
*"[[ناووسیه]]" برگرفته از اسم شخصی با نام "ناووس" از اهالی [[بصره]] است<ref>شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۱۸۴.</ref>. برخی گفتند: او [[عبد الله]] ابن ناووس یا عجلان بن ناووس نام داشت. وی می‌گفت: [[حضرت علی]] {{ع}} [[برترین]] فرد [[امت اسلام]] بود و هرکه او را تفضیل ندهد، [[کافر]] است. آنان [[امامت]] را در [[حضرت]] [[جعفر بن محمد]] {{عم}} متوقف می‌دانند و معروف به "صارمیه" هستند. [[ناووسیه]] می‌گفتند: [[جعفر بن محمد]] {{عم}} زنده است و نمی‌میرد. او [[مهدی]] [[آخر الزمان]] است. | *"[[ناووسیه]]" برگرفته از اسم شخصی با نام "ناووس" از اهالی [[بصره]] است<ref>شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۱۸۴.</ref>. برخی گفتند: او [[عبد الله]] ابن ناووس یا عجلان بن ناووس نام داشت. وی می‌گفت: [[حضرت علی]] {{ع}} [[برترین]] فرد [[امت اسلام]] بود و هرکه او را تفضیل ندهد، [[کافر]] است. آنان [[امامت]] را در [[حضرت]] [[جعفر بن محمد]] {{عم}} متوقف می‌دانند و معروف به "صارمیه" هستند. [[ناووسیه]] می‌گفتند: [[جعفر بن محمد]] {{عم}} زنده است و نمی‌میرد. او [[مهدی]] [[آخر الزمان]] است. آشکار می‌شود و بر [[مردمان]] [[فرمانروایی]] می‌کند. آنان می‌پنداشتند: از وی [[روایت]] شده است: "اگر کسی بر شما فراز آید و بگوید که مرا [[بیمار]] یافته و مرده مرا شسته است؛ [[باور]] نکنید و بدانید که من سرور شما و دارنده [[شمشیر]] هستم". به جهت کلمه "[[شمشیر]]" این [[طایفه]] را "صارمیه" نیز خوانده‌اند<ref>ر. ک: الفرق بین الفرق، ص ۳۳؛ فرهنگ فرق اسلامی، ص ۴۳۶.</ref>. این ادعا نسبت به [[امام صادق]] {{ع}} درست نیست؛ چرا که آن [[حضرت]] به [[شهادت]] رسیده و این امر در [[تاریخ]] ثبت شده است<ref>ر. ک: شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، مقدمه.</ref>. اگر [[شک]] در [[شهادت]] [[حضرت]] بکنیم؛ باید [[شک]] در [[شهادت]] [[پدران]] و اجداد بزرگوارش هم بکنیم؛ و آن وقت است که باید مانند [[غالیان]] و [[مفوضه]]، منکر [[شهادت امام علی]] {{ع}} و [[امام حسین]] {{ع}} شویم! [[امام صادق]] {{ع}} خود می‌فرماید: "هنگامی که سه اسم [[محمد]]، [[علی]] و [[حسن]] {{عم}}، به‌طور متوالی در [[امامان]] {{عم}} جمع شد، چهارمین آنان [[قائم]] است". [[مفضل بن عمر]] گوید: بر [[امام صادق]] {{ع}} وارد شدم و عرض کردم: ای آقای من! کاش [[جانشین]] خودت را به ما معرفی می‌کردی. فرمود: "ای [[مفضل]]! [[امام]] بعد از من فرزندم [[موسی]] است و [[امام]] [[خلف]] و [[موعود منتظر]] ([[محمد]])، [[فرزند]] [[حسن]] بن [[علی بن محمد]] بن [[علی بن موسی]] است"<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۳۴، ح ۴.</ref>. این گروه پس از چندی از بین رفتند و الآن وجود خارجی ندارند<ref>ر. ک: محمد بن حسن طوسی، کتاب الغیبة، فصل ۱، الدلیل علی فساد قول الناووسیه.</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۱، ص۱۰۸.</ref>. | ||
==پرسش مستقیم== | == پرسش مستقیم == | ||
*[[فرقه‌های انحرافی مهدویت کدامند؟ (پرسش)]] | * [[فرقه‌های انحرافی مهدویت کدامند؟ (پرسش)]] | ||
== پرسشهای وابسته == | == پرسشهای وابسته == | ||
== پرسشهای وابسته == | |||
{{پرسمان فرقه‌های انحرافی}} | {{پرسمان فرقه‌های انحرافی}} | ||
==منابع== | |||
== منابع == | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:134491.jpg|22px]] [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|'''فرهنگنامه مهدویت''']]. | * [[پرونده:134491.jpg|22px]] [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|'''فرهنگنامه مهدویت''']]. | ||
* [[پرونده:136861.jpg|22px]] [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|'''درسنامه مهدویت''']]. | * [[پرونده:136861.jpg|22px]] [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|'''درسنامه مهدویت''']]. | ||
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]. | * [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]. | ||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:امام مهدی]] | [[رده:امام مهدی]] | ||
[[رده:ناووسیه]] | [[رده:ناووسیه]] | ||
[[رده:مدخل موعودنامه]] | [[رده:مدخل موعودنامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۲۹
مقدمه
- ناووسیه برگرفته از اسم شخصی با نام ناووس از اهالی بصره است[۱].
- برخی گفتند: او عبد اللّه بن ناووس یا عجلان بن ناووس نام داشت. وی می‌گفت: "حضرت علی (ع) برترین فرد امت اسلام بود و هرکس او را تفضیل ندهد، کافر است".
- ناووسیه عقیده داشتند جعفر بن محمّد (ع) زنده است و نمی‌میرد. او مهدی آخر الزمان است. آشکار می‌شود و بر مردمان فرمانروایی می‌کند. آنان می‌پنداشتند از وی روایت شده است: "اگر کسی بر شما فراز آید و بگوید مرا بیمار یافته و مرده مرا شسته است، باور نکنید و بدانید من سرور شما و دارنده شمشیر هستم" به سبب کلمه شمشیر، این طایفه را صارمیه نیز خوانده‌اند"[۲].
- روشن است این ادعا درباره امام صادق (ع) درست نیست و طبق شهادت مسلّم تاریخ آن حضرت به شهادت رسیده است[۳]. امام صادق (ع) خود فرمود: "هنگامی که سه اسم محمّد، علی و حسن، به طور متوالی در امامان (ع) جمع شد، چهارمین آنان قائم است".
- مفضل بن عمر گوید: بر امام صادق (ع) وارد شدم و عرض کردم: "ای آقای من! کاش جانشین خودت را به ما معرفی می‌کردی. فرمود: ای مفضّل! امام بعد از من فرزندم موسی است و امام خلف و موعود منتظر "محمد"، فرزند حسن بن علی بن محمّد بن علی بن موسی (ع) است[۴].
- این گروه، پس از چندی از بین رفتند[۵] [۶].
ناووسیه در موعودنامه
- فرقه‌ای از غلاة، اتباع، "عجلان" یا "عبدالله بن ناووس بصری" هستند که امام جعفر صادق (ع) را امام زنده غایب و مهدی منتظر و قائم آل محمد (ص) می‌دانند[۷]. یکی از ناووسیه به نام عنبسه بن مصعب، حدیثی از امام صادق (ع) جعل نمود که ایشان فرمود: اگر کسی به شما خبر داد که وی مرا غسل داده و کفن کرده و دفن نموده، سخنش را باور مکنید[۸][۹].
ناووسیه در درسنامه
- "ناووسیه" برگرفته از اسم شخصی با نام "ناووس" از اهالی بصره است[۱۰]. برخی گفتند: او عبد الله ابن ناووس یا عجلان بن ناووس نام داشت. وی می‌گفت: حضرت علی (ع) برترین فرد امت اسلام بود و هرکه او را تفضیل ندهد، کافر است. آنان امامت را در حضرت جعفر بن محمد (ع) متوقف می‌دانند و معروف به "صارمیه" هستند. ناووسیه می‌گفتند: جعفر بن محمد (ع) زنده است و نمی‌میرد. او مهدی آخر الزمان است. آشکار می‌شود و بر مردمان فرمانروایی می‌کند. آنان می‌پنداشتند: از وی روایت شده است: "اگر کسی بر شما فراز آید و بگوید که مرا بیمار یافته و مرده مرا شسته است؛ باور نکنید و بدانید که من سرور شما و دارنده شمشیر هستم". به جهت کلمه "شمشیر" این طایفه را "صارمیه" نیز خوانده‌اند[۱۱]. این ادعا نسبت به امام صادق (ع) درست نیست؛ چرا که آن حضرت به شهادت رسیده و این امر در تاریخ ثبت شده است[۱۲]. اگر شک در شهادت حضرت بکنیم؛ باید شک در شهادت پدران و اجداد بزرگوارش هم بکنیم؛ و آن وقت است که باید مانند غالیان و مفوضه، منکر شهادت امام علی (ع) و امام حسین (ع) شویم! امام صادق (ع) خود می‌فرماید: "هنگامی که سه اسم محمد، علی و حسن (ع)، به‌طور متوالی در امامان (ع) جمع شد، چهارمین آنان قائم است". مفضل بن عمر گوید: بر امام صادق (ع) وارد شدم و عرض کردم: ای آقای من! کاش جانشین خودت را به ما معرفی می‌کردی. فرمود: "ای مفضل! امام بعد از من فرزندم موسی است و امام خلف و موعود منتظر (محمد)، فرزند حسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی است"[۱۳]. این گروه پس از چندی از بین رفتند و الآن وجود خارجی ندارند[۱۴][۱۵].
پرسش مستقیم
پرسشهای وابسته
پرسشهای وابسته
- فرق انحرافی به چه معناست؟ (پرسش)
- فرقه‌های انحرافی مهدویت کدامند؟ (پرسش)
- نقش استعمار در ایجاد فرقه‌های انحرافی چیست؟ (پرسش)
- راه‌های مقابله با فرق انحرافی کدامند؟ (پرسش)
- علل پیدایش و رشد فرقه‌های انحرافی چیست؟ (پرسش)
- چه ضرورتی برای شناخت فرق انحرافی وجود دارد؟ (پرسش)
- چرا امام خمینی با انجمن حجتیه مخالف بود؟ (پرسش)
- گرایش انجمن حجتیه و نوع برنامه‌های آنها چه بوده است؟ (پرسش)
منابع
پانویس
- ↑ شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۱۸۴
- ↑ ر. ک: محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص ۴۳۶
- ↑ ر. ک: شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، مقدمه
- ↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص ۳۳۴، ح ۴
- ↑ ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، فصل ۱، الدلیل علی فساد قول الناووسیه
- ↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص ۴۴۰ - ۴۴۱.
- ↑ معارف و معاریف، ج ۱۰، ص ۶۳.
- ↑ بحار الانوار، ج ۳۷، ص ۹.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۲۸.
- ↑ شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۱۸۴.
- ↑ ر. ک: الفرق بین الفرق، ص ۳۳؛ فرهنگ فرق اسلامی، ص ۴۳۶.
- ↑ ر. ک: شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، مقدمه.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۳۴، ح ۴.
- ↑ ر. ک: محمد بن حسن طوسی، کتاب الغیبة، فصل ۱، الدلیل علی فساد قول الناووسیه.
- ↑ سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۱، ص۱۰۸.