اعتدال در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = اعتدال | |||
| عنوان مدخل = اعتدال | |||
| مداخل مرتبط = [[اعتدال در لغت]] - [[اعتدال در قرآن]] - [[اعتدال در حدیث]] - [[اعتدال در نهج البلاغه]] - [[اعتدال در اخلاق اسلامی]] - [[اعتدال در معارف دعا و زیارات]] - [[اعتدال در معارف و سیره سجادی]] - [[اعتدال در معارف و سیره نبوی]] - [[اعتدال در سیره معصوم]] - [[اعتدال در جامعه‌شناسی اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
واژه "[[میانه‌روی]]" یا "[[اعتدال]]" به معنای وجود تناسب کمّی و کیفی در [[رفتار]] و [[پرهیز]] از [[افراط و تفریط]] در امور است. در [[فرهنگ اسلامی]] واژه "[[اقتصاد]]" و در [[قرآن کریم]]، واژه‌های "وسط"، "[[سواء]]" و "[[حنیف]]" به این معنا می‌باشند<ref>قاموس قرآن.</ref>. بسیاری از [[تعالیم قرآن]] و نیز رهنمودهای [[پیشوایان دین]]، [[هدایت]] قوای [[انسانی]] به سوی اعتدال است. [[خداوند]] [[امت اسلام]] (به طور خاص [[اهل‌بیت]]{{عم}}) را [[امت وسط]]<ref>{{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا...}} «و بدین گونه شما را امّتی میانه کرده‌ایم تا گواه بر مردم باشید و پیامبر بر شما گواه باشد.».. سوره بقره، آیه ۱۴۳.</ref> و [[بهترین]] [[امت]]<ref>{{متن قرآن|كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ...}} «شما بهترین گروهی بوده‌اید که (به عنوان سرمشق) برای مردم پدیدار شده‌اید؛ به کار پسندیده فرمان می‌دهید و از (کار) ناپسند باز می‌دارید و به خداوند ایمان دارید.».. سوره آل عمران، آیه ۱۱۰.</ref> خوانده است. رعایت اعتدال در [[راه رفتن]]<ref>{{متن قرآن|وَاقْصِدْ فِي مَشْيِكَ...}} «و در راه رفتنت میانه‌رو باش.».. سوره لقمان، آیه ۱۹.</ref> میانه‌روی در [[انفاق]]<ref>{{متن قرآن|وَقَالُوا مَالِ هَذَا الرَّسُولِ يَأْكُلُ الطَّعَامَ وَيَمْشِي فِي الْأَسْوَاقِ لَوْلَا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مَلَكٌ فَيَكُونَ مَعَهُ نَذِيرًا}} «و گفتند: چگونه پیغمبری است این، که خوراک می‌خورد و در بازارها راه می‌رود؟! چرا به سوی او فرشته‌ای فرو نفرستاده‌اند تا بیم‌دهنده‌ای همراه او باشد؟» سوره فرقان، آیه | واژه "[[میانه‌روی]]" یا "[[اعتدال]]" به معنای وجود تناسب کمّی و کیفی در [[رفتار]] و [[پرهیز]] از [[افراط]] و [[تفریط]] در امور است. در [[فرهنگ اسلامی]] واژه "[[اقتصاد]]" و در [[قرآن کریم]]، واژه‌های "وسط"، "[[سواء]]" و "[[حنیف]]" به این معنا می‌باشند<ref>قاموس قرآن.</ref>. بسیاری از [[تعالیم قرآن]] و نیز رهنمودهای [[پیشوایان دین]]، [[هدایت]] قوای [[انسانی]] به سوی اعتدال است. [[خداوند]] [[امت اسلام]] (به طور خاص [[اهل‌بیت]] {{عم}}) را [[امت وسط]]<ref>{{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا...}} «و بدین گونه شما را امّتی میانه کرده‌ایم تا گواه بر مردم باشید و پیامبر بر شما گواه باشد.».. سوره بقره، آیه ۱۴۳.</ref> و [[بهترین]] [[امت]]<ref>{{متن قرآن|كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ...}} «شما بهترین گروهی بوده‌اید که (به عنوان سرمشق) برای مردم پدیدار شده‌اید؛ به کار پسندیده فرمان می‌دهید و از (کار) ناپسند باز می‌دارید و به خداوند ایمان دارید.».. سوره آل عمران، آیه ۱۱۰.</ref> خوانده است. رعایت اعتدال در [[راه رفتن]]<ref>{{متن قرآن|وَاقْصِدْ فِي مَشْيِكَ...}} «و در راه رفتنت میانه‌رو باش.».. سوره لقمان، آیه ۱۹.</ref> میانه‌روی در [[انفاق]]<ref>{{متن قرآن|وَقَالُوا مَالِ هَذَا الرَّسُولِ يَأْكُلُ الطَّعَامَ وَيَمْشِي فِي الْأَسْوَاقِ لَوْلَا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مَلَكٌ فَيَكُونَ مَعَهُ نَذِيرًا}} «و گفتند: چگونه پیغمبری است این، که خوراک می‌خورد و در بازارها راه می‌رود؟! چرا به سوی او فرشته‌ای فرو نفرستاده‌اند تا بیم‌دهنده‌ای همراه او باشد؟» سوره فرقان، آیه ۷؛ {{متن قرآن|وَلَا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَى عُنُقِكَ وَلَا تَبْسُطْهَا كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَحْسُورًا}} «و (هنگام بخشش) نه دست خود را فرو بند و نه یکسره بگشای که نکوهیده دریغ خورده فرو مانی» سوره اسراء، آیه ۲۹.</ref> و پرهیز از [[مصرف]] زیاد و [[بیهوده]]<ref>{{متن قرآن|وَهُوَ الَّذِي أَنْشَأَ جَنَّاتٍ مَعْرُوشَاتٍ وَغَيْرَ مَعْرُوشَاتٍ وَالنَّخْلَ وَالزَّرْعَ مُخْتَلِفًا أُكُلُهُ وَالزَّيْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُتَشَابِهًا وَغَيْرَ مُتَشَابِهٍ كُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَآتُوا حَقَّهُ يَوْمَ حَصَادِهِ وَلَا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ}} «و اوست که باغ‌هایی با داربست و بی‌داربست و خرمابن و کشتزار با خوردنی‌هایی گوناگون و زیتون و انار، همگون و ناهمگون آفریده است؛ از میوه‌اش چون بار آورد بخورید و حقّ (مستمندان) را از آن، روز درو (یا چیدن) آن بپردازید و گزافکاری نکنید که او گزافکاران را دوست نمی‌دارد» سوره انعام، آیه ۱۴۱؛ {{متن قرآن|يَا بَنِي آدَمَ خُذُوا زِينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَكُلُوا وَاشْرَبُوا وَلَا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ}} «ای فرزندان آدم! در هر نمازگاهی زیور خود را بردارید و بخورید و بیاشامید و گزافکاری نکنید که او گزافکاران را دوست نمی‌دارد» سوره اعراف، آیه ۳۱؛ {{متن قرآن|إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُوا إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُورًا}} «که فراخ رفتاران یاران شیطانند و شیطان به پروردگارش ناسپاس است» سوره اسراء، آیه ۲۷.</ref> نیز از توصیه‌های [[قرآن]] است. | ||
[[رسول خدا]]{{صل}} می‌فرماید: {{متن حدیث|خَيْرُ الْأُمُورِ أَوْسَطُهَا}}<ref>بحارالانوار، ج۴۸، ص۱۵۴.</ref>؛ و [[امام علی]]{{ع}} نیز در | [[رسول خدا]] {{صل}} می‌فرماید: {{متن حدیث|خَيْرُ الْأُمُورِ أَوْسَطُهَا}}<ref>بحارالانوار، ج۴۸، ص۱۵۴.</ref>؛ و [[امام علی]] {{ع}} نیز در وصف [[متقین]] چنین فرموده است: [[لباس]] ایشان، بر اساس [[اقتصاد]] و [[اعتدال]] است<ref>نهج‌البلاغه، خطبه ۱۹۳.</ref>. در [[صحیفه]] نیز [[امام سجاد]] {{ع}} [[میانه‌روی]] در بهره‌گیری از مواهب [[الهی]] را امری [[مبارک]] خوانده است: «بار خدایا! بر [[محمد و خاندان او]] [[درود]] فرست و مرا از [[اسراف]] و [[زیاده‌روی]] دور بدار... و روش نیکویی را به من بیاموز که هزینه‌ام بیش از درآمدم نباشد... و به [[لطف]] خویش مرا از [[تبذیر]] نگه‌دار و روزی‌ام را از [[حلال]] [[عطا]] فرما»<ref>نیایش سی‌ام.</ref>. همچنین می‌فرماید: «بار خدایا!... مرا از میانه‌روی بهره‌مند ساز و در جمع [[اهل]] صوب قرار ده»<ref>نیایش بیستم.</ref>. | ||
شاخصه‌های میانه‌روی از منظر امام سجاد{{ع}} بدین شرح است: | شاخصه‌های میانه‌روی از منظر امام سجاد {{ع}} بدین شرح است: | ||
# '''بذل و اقتصاد در مقابل تبذیر و اسراف:''' با نگاهی به [[فرهنگ]] [[معارف]] سجادی {{ع}} در می‌یابیم که آن [[امام]] هُمام همان‌طور که [[بذل و بخشش]] را [[دوست]] می‌دارد از تبذیر و ریخت و پاش گریزان است، و همان‌گونه که اهل اقتصاد و میانه‌روی است از اسراف و زیاده‌روی [[پرهیز]] می‌نماید: {{متن حدیث|وَ قَوِّمْنِي بِالْبَذْلِ وَ الِاقْتِصَادِ... وَ اقْبِضْنِي بِلُطْفِكَ عَنِ التَّبْذِيرِ}}<ref>دعای ۳۰.</ref>؛ «بار خدایا مرا به [[بخشش]] و [[میانه‌روی]] پابرجادار... و به [[لطف]] خود از ولخرجی و ریخت و پاش بازدار». | |||
با نگاهی به [[فرهنگ]] [[معارف]] سجادی{{ع}} در می‌یابیم که آن [[امام]] هُمام همان‌طور که [[بذل و بخشش]] را [[دوست]] می‌دارد از تبذیر و ریخت و پاش گریزان است، و همان‌گونه که اهل اقتصاد و میانه‌روی است از اسراف و زیاده‌روی [[پرهیز]] می‌نماید: {{متن حدیث|وَ قَوِّمْنِي بِالْبَذْلِ وَ الِاقْتِصَادِ... وَ اقْبِضْنِي بِلُطْفِكَ عَنِ التَّبْذِيرِ}}<ref>دعای ۳۰.</ref>؛ «بار خدایا مرا به [[بخشش]] و [[میانه‌روی]] پابرجادار... و به [[لطف]] خود از ولخرجی و ریخت و پاش بازدار». | # '''[[اعتدال]] در بهره‌مندی از [[امیال]] و [[تمتعات]]:''' هریک از استعدادهای وجودی [[انسان]]، حتی [[شهوات]] و امیالی که در او وجود دارد، برخاسته از [[حکمت]] خداوندی است. اما از آنجا که [[هوای نفس]]، انسان را به [[زیاده‌روی]] می‌کشاند، [[برترین]] [[درجه]] اعتدال میانه‌روی در شهوات است. [[امام زین‌العابدین]] {{ع}} در واگویه حال کسانی که در [[امیال نفسانی]] [[افراط]] کرده‌اند عرضه می‌دارد: «بار خدایا! [[دلیل]] آنکه [[پیروی از هوای نفس]] را از حد گذرانیده‌ام، آفریده‌ای ذلیلم. عملم مرا به [[هلاکت]] افکند و [[هوی و هوس]]، مرا به [[تباهی]] کشید و شهواتم مرا از [[کردار نیک]] [[محروم]] کرد»<ref>نیایش پنجاه‌ودوم.</ref>. [[غفلت]] و ناهشیاری موجب زیاده‌روی انسان در شهوات می‌شود. از این رو بیان می‌کند: {{متن حدیث|وَ نَبِّهْنِي مِنْ رَقْدَةِ الْغَافِلِينَ، وَ سِنَةِ الْمُسْرِفِينَ، وَ نَعْسَةِ الْمَخْذُولِينَ}}<ref>دعای ۴۷.</ref>؛ «خداوندا! مرا از [[خواب]] غافلان، ناهشیاری اسراف‌کاران و خماری خوارشدگان بیدار ساز. اگرچه [[خداوند بزرگ]] انسان را به [[پرهیز]] از زیاده‌روی فراخوانده ولی [[وعده]] داده است که برخی افراط‌گری‌های انسان را نادیده بگیرد. از این روست که ایشان، با اتکا به [[آیه]] ۵۳ [[سوره زمر]]، از [[حضرت حق]]، [[طلب]] بخشش همه [[گناهان]] را دارد»<ref>نیایش پنجاهم.</ref>. | ||
بنابراین به اصل وجود شهوات و امیال در انسان ایرادی وارد نیست اما باید آنها را در حد اعتدال و در مسیر [[دستورهای الهی]] به کار برد و از آنها بهره‌مند و متمتع شد؛ مثل خوردن غذای [[حلال]] و بهره‌مندی از [[ازدواج]] که با [[فطرت انسان]] هماهنگ و زمینه‌ساز [[رشد]] و کمال اوست.<ref>بحارالانوار، محمدباقر مجلسی، بیروت، ۱۴۱۴، مؤسسة الوفاء؛ الصحیفة السجادیة، امام زین‌العابدین {{ع}}، قم، ۱۴۱۸، نشر الهادی؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قاموس قرآن، سید علی اکبر قرشی، تهران، ۱۳۷۱، دارالکتب الاسلامیه؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، قم، ۱۳۷۳، دارالقرآن الکریم؛ نهج‌البلاغه، سید رضی، قم، ۱۴۱۴، هجرت</ref>.<ref>[[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «میانه‌روی»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۴۲۱.</ref> | |||
بنابراین به اصل وجود شهوات و امیال در انسان ایرادی وارد نیست اما باید آنها را در حد اعتدال و در مسیر [[دستورهای الهی]] به کار برد و از آنها بهره‌مند و متمتع شد؛ مثل خوردن غذای [[حلال]] و بهره‌مندی از [[ازدواج]] که با [[فطرت انسان]] هماهنگ و زمینه‌ساز [[رشد]] و کمال اوست.<ref>بحارالانوار، محمدباقر مجلسی، بیروت، ۱۴۱۴، مؤسسة الوفاء؛ الصحیفة السجادیة، امام زین‌العابدین{{ع}}، قم، ۱۴۱۸، نشر الهادی؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قاموس قرآن، سید علی اکبر قرشی، تهران، ۱۳۷۱، دارالکتب الاسلامیه؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، قم، ۱۳۷۳، دارالقرآن الکریم؛ نهج‌البلاغه، سید رضی، قم، ۱۴۱۴، هجرت | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۲: | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعتدال | [[رده:اعتدال]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۰
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اعتدال است. اعتدال از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اعتدال در لغت - اعتدال در قرآن - اعتدال در حدیث - اعتدال در نهج البلاغه - اعتدال در اخلاق اسلامی - اعتدال در معارف دعا و زیارات - اعتدال در معارف و سیره سجادی - اعتدال در معارف و سیره نبوی - اعتدال در سیره معصوم - اعتدال در جامعه‌شناسی اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
واژه "میانه‌روی" یا "اعتدال" به معنای وجود تناسب کمّی و کیفی در رفتار و پرهیز از افراط و تفریط در امور است. در فرهنگ اسلامی واژه "اقتصاد" و در قرآن کریم، واژه‌های "وسط"، "سواء" و "حنیف" به این معنا می‌باشند[۱]. بسیاری از تعالیم قرآن و نیز رهنمودهای پیشوایان دین، هدایت قوای انسانی به سوی اعتدال است. خداوند امت اسلام (به طور خاص اهل‌بیت (ع)) را امت وسط[۲] و بهترین امت[۳] خوانده است. رعایت اعتدال در راه رفتن[۴] میانه‌روی در انفاق[۵] و پرهیز از مصرف زیاد و بیهوده[۶] نیز از توصیه‌های قرآن است.
رسول خدا (ص) می‌فرماید: «خَيْرُ الْأُمُورِ أَوْسَطُهَا»[۷]؛ و امام علی (ع) نیز در وصف متقین چنین فرموده است: لباس ایشان، بر اساس اقتصاد و اعتدال است[۸]. در صحیفه نیز امام سجاد (ع) میانه‌روی در بهره‌گیری از مواهب الهی را امری مبارک خوانده است: «بار خدایا! بر محمد و خاندان او درود فرست و مرا از اسراف و زیاده‌روی دور بدار... و روش نیکویی را به من بیاموز که هزینه‌ام بیش از درآمدم نباشد... و به لطف خویش مرا از تبذیر نگه‌دار و روزی‌ام را از حلال عطا فرما»[۹]. همچنین می‌فرماید: «بار خدایا!... مرا از میانه‌روی بهره‌مند ساز و در جمع اهل صوب قرار ده»[۱۰].
شاخصه‌های میانه‌روی از منظر امام سجاد (ع) بدین شرح است:
- بذل و اقتصاد در مقابل تبذیر و اسراف: با نگاهی به فرهنگ معارف سجادی (ع) در می‌یابیم که آن امام هُمام همان‌طور که بذل و بخشش را دوست می‌دارد از تبذیر و ریخت و پاش گریزان است، و همان‌گونه که اهل اقتصاد و میانه‌روی است از اسراف و زیاده‌روی پرهیز می‌نماید: «وَ قَوِّمْنِي بِالْبَذْلِ وَ الِاقْتِصَادِ... وَ اقْبِضْنِي بِلُطْفِكَ عَنِ التَّبْذِيرِ»[۱۱]؛ «بار خدایا مرا به بخشش و میانه‌روی پابرجادار... و به لطف خود از ولخرجی و ریخت و پاش بازدار».
- اعتدال در بهره‌مندی از امیال و تمتعات: هریک از استعدادهای وجودی انسان، حتی شهوات و امیالی که در او وجود دارد، برخاسته از حکمت خداوندی است. اما از آنجا که هوای نفس، انسان را به زیاده‌روی می‌کشاند، برترین درجه اعتدال میانه‌روی در شهوات است. امام زین‌العابدین (ع) در واگویه حال کسانی که در امیال نفسانی افراط کرده‌اند عرضه می‌دارد: «بار خدایا! دلیل آنکه پیروی از هوای نفس را از حد گذرانیده‌ام، آفریده‌ای ذلیلم. عملم مرا به هلاکت افکند و هوی و هوس، مرا به تباهی کشید و شهواتم مرا از کردار نیک محروم کرد»[۱۲]. غفلت و ناهشیاری موجب زیاده‌روی انسان در شهوات می‌شود. از این رو بیان می‌کند: «وَ نَبِّهْنِي مِنْ رَقْدَةِ الْغَافِلِينَ، وَ سِنَةِ الْمُسْرِفِينَ، وَ نَعْسَةِ الْمَخْذُولِينَ»[۱۳]؛ «خداوندا! مرا از خواب غافلان، ناهشیاری اسراف‌کاران و خماری خوارشدگان بیدار ساز. اگرچه خداوند بزرگ انسان را به پرهیز از زیاده‌روی فراخوانده ولی وعده داده است که برخی افراط‌گری‌های انسان را نادیده بگیرد. از این روست که ایشان، با اتکا به آیه ۵۳ سوره زمر، از حضرت حق، طلب بخشش همه گناهان را دارد»[۱۴].
بنابراین به اصل وجود شهوات و امیال در انسان ایرادی وارد نیست اما باید آنها را در حد اعتدال و در مسیر دستورهای الهی به کار برد و از آنها بهره‌مند و متمتع شد؛ مثل خوردن غذای حلال و بهره‌مندی از ازدواج که با فطرت انسان هماهنگ و زمینه‌ساز رشد و کمال اوست.[۱۵].[۱۶]
منابع
پانویس
- ↑ قاموس قرآن.
- ↑ ﴿وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا...﴾ «و بدین گونه شما را امّتی میانه کرده‌ایم تا گواه بر مردم باشید و پیامبر بر شما گواه باشد.».. سوره بقره، آیه ۱۴۳.
- ↑ ﴿كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ...﴾ «شما بهترین گروهی بوده‌اید که (به عنوان سرمشق) برای مردم پدیدار شده‌اید؛ به کار پسندیده فرمان می‌دهید و از (کار) ناپسند باز می‌دارید و به خداوند ایمان دارید.».. سوره آل عمران، آیه ۱۱۰.
- ↑ ﴿وَاقْصِدْ فِي مَشْيِكَ...﴾ «و در راه رفتنت میانه‌رو باش.».. سوره لقمان، آیه ۱۹.
- ↑ ﴿وَقَالُوا مَالِ هَذَا الرَّسُولِ يَأْكُلُ الطَّعَامَ وَيَمْشِي فِي الْأَسْوَاقِ لَوْلَا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مَلَكٌ فَيَكُونَ مَعَهُ نَذِيرًا﴾ «و گفتند: چگونه پیغمبری است این، که خوراک می‌خورد و در بازارها راه می‌رود؟! چرا به سوی او فرشته‌ای فرو نفرستاده‌اند تا بیم‌دهنده‌ای همراه او باشد؟» سوره فرقان، آیه ۷؛ ﴿وَلَا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَى عُنُقِكَ وَلَا تَبْسُطْهَا كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَحْسُورًا﴾ «و (هنگام بخشش) نه دست خود را فرو بند و نه یکسره بگشای که نکوهیده دریغ خورده فرو مانی» سوره اسراء، آیه ۲۹.
- ↑ ﴿وَهُوَ الَّذِي أَنْشَأَ جَنَّاتٍ مَعْرُوشَاتٍ وَغَيْرَ مَعْرُوشَاتٍ وَالنَّخْلَ وَالزَّرْعَ مُخْتَلِفًا أُكُلُهُ وَالزَّيْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُتَشَابِهًا وَغَيْرَ مُتَشَابِهٍ كُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَآتُوا حَقَّهُ يَوْمَ حَصَادِهِ وَلَا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ﴾ «و اوست که باغ‌هایی با داربست و بی‌داربست و خرمابن و کشتزار با خوردنی‌هایی گوناگون و زیتون و انار، همگون و ناهمگون آفریده است؛ از میوه‌اش چون بار آورد بخورید و حقّ (مستمندان) را از آن، روز درو (یا چیدن) آن بپردازید و گزافکاری نکنید که او گزافکاران را دوست نمی‌دارد» سوره انعام، آیه ۱۴۱؛ ﴿يَا بَنِي آدَمَ خُذُوا زِينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَكُلُوا وَاشْرَبُوا وَلَا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ﴾ «ای فرزندان آدم! در هر نمازگاهی زیور خود را بردارید و بخورید و بیاشامید و گزافکاری نکنید که او گزافکاران را دوست نمی‌دارد» سوره اعراف، آیه ۳۱؛ ﴿إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُوا إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُورًا﴾ «که فراخ رفتاران یاران شیطانند و شیطان به پروردگارش ناسپاس است» سوره اسراء، آیه ۲۷.
- ↑ بحارالانوار، ج۴۸، ص۱۵۴.
- ↑ نهج‌البلاغه، خطبه ۱۹۳.
- ↑ نیایش سی‌ام.
- ↑ نیایش بیستم.
- ↑ دعای ۳۰.
- ↑ نیایش پنجاه‌ودوم.
- ↑ دعای ۴۷.
- ↑ نیایش پنجاهم.
- ↑ بحارالانوار، محمدباقر مجلسی، بیروت، ۱۴۱۴، مؤسسة الوفاء؛ الصحیفة السجادیة، امام زین‌العابدین (ع)، قم، ۱۴۱۸، نشر الهادی؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قاموس قرآن، سید علی اکبر قرشی، تهران، ۱۳۷۱، دارالکتب الاسلامیه؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، قم، ۱۳۷۳، دارالقرآن الکریم؛ نهج‌البلاغه، سید رضی، قم، ۱۴۱۴، هجرت
- ↑ شایسته‌نژاد، علی اکبر، مقاله «میانه‌روی»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۴۲۱.