عسکریه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
جز (جایگزینی متن - 'ه. ق.' به 'ﻫ.ق') |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مهدویت}} | {{مهدویت}} | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = امام مهدی | |||
| عنوان مدخل = امام مهدی | |||
==مقدمه== | | مداخل مرتبط = [[امام مهدی در قرآن]] - [[امام مهدی در حدیث]] - [[امام مهدی در کلام اسلامی]] | ||
*[[فرقه]] [[عسکریه]] [[معتقد]] به [[مهدویت]] [[امام حسن عسکری]]{{ع}} شدند. به این معنی که او [[قائم]] ([[مهدی]]) است و نمرده و اکنون در حالت [[غیبت]] به سر می‌برد و بعدا ظاهر خواهد شد تا [[جهان]] را از [[عدل و داد]] پر کند. البته از این گروه‌های مدعی، جز در کتاب‌های پیشینیان اثری نیست. [[أبوغانم]] می‌گوید: از [[امام حسن عسکری]]{{ع}} شنیدم که فرمودند: "در سال ٢۶٠ [ | | پرسش مرتبط = امام مهدی (پرسش) | ||
#اینها پنداشته بودند که [[امام عسکری]]{{ع}} از [[دنیا]] نرفته، بلکه [[غایب]] شده است، با [[تمسک]] به [[روایت]] زیر ادعای خود را به ظاهر اثبات می‌کردند: هیچ امامی تا آشکارا پسر خود را به [[جانشینی]] معرفی نکند، از [[دنیا]] نمی‌رود؛ زیرا [[زمین]] نمی‌تواند بدون [[حجت]] باشد. اینها مدعی بودند که [[امام]] نمرده، بلکه [[غایب]] شده است. این نخستین [[غیبت]] اوست و پس از آن دوباره [[قیام]] خواهد کرد و [[غیبت]] دوم بعد از آن آغاز می‌شود. این گروه به نوعی در مورد [[امام عسکری]]{{ع}} متوقف شدند. | }} | ||
#این گروه [[معتقد]] بودند که [[حضرت عسکری]]{{ع}} [[رحلت]] کرده، ولی دوباره به [[زندگی]] بازمی‌گردد و او [[مهدی]] [[قائم]] است. اینها براساس روایتی از [[امام صادق]]{{ع}} که فرمود: "[[مهدی]] [[قائم]] بدین خاطر [[قائم]] نامیده می‌شود که پس از رحلتش [[قیام]] خواهد کرد"، گفتند: پس تردیدی نیست که او [[قائم]] است و پس از [[مرگ]] دوباره زنده می‌شود. اینان نظریات خود را با [[اندرز]] [[امام علی]]{{ع}} به [[کمیل]] [[تأیید]] می‌کنند که [[حضرت]] فرمودند: "خداوندا! حتما تو [[زمین]] را بدون [[قائم]] یا حجتی آشکار یا پنهان، که از سوی تو می‌آید، رها نخواهی ساخت؛ زیرا [[حجت‌ها]] و علاماتت هرگز بی‌اعتنا نمی‌شود. از این‌رو بر این مبنا نتیجه‌گیری می‌کردند که [[امام عسکری]]{{ع}} [[غایب]] و پنهان است، ولی وی [[قیام]] خواهد کرد. | == مقدمه == | ||
#انشعاب سوم واقفه، لا ادریه بودند. آنها [[فکر]] می‌کردند [[حضرت]] [[رحلت]] کرده، ولی مطمئن نبودند [[جانشین]] [[امام]] چه کسی است؛ پسرش یا برادرش. بنابراین، در [[عسکری]]{{ع}} متوقف شدند؛ تا موضوع برای اینها روشن شود. به نظر می‌رسد که هواداران [[امام عسکری]]{{ع}} در اماکنی دور از [[شهر]] [[سامرا]] [[زندگی]] می‌کردند، که چنین ادعایی داشتند و لحظه [[رحلت]] [[حضرت]] حضور نداشتند. در مجموع این [[فرقه]] و انشعابات آن منقرض شده‌اند و اکنون وجود خارجی ندارند<ref>مجله انتظار، ش ۱۰، ص ۱۸۰.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۹۲-۴۹۳.</ref>. | * [[فرقه]] [[عسکریه]] [[معتقد]] به [[مهدویت]] [[امام حسن عسکری]] {{ع}} شدند. به این معنی که او [[قائم]] ([[مهدی]]) است و نمرده و اکنون در حالت [[غیبت]] به سر می‌برد و بعدا ظاهر خواهد شد تا [[جهان]] را از [[عدل و داد]] پر کند. البته از این گروه‌های مدعی، جز در کتاب‌های پیشینیان اثری نیست. [[أبوغانم]] می‌گوید: از [[امام حسن عسکری]] {{ع}} شنیدم که فرمودند: "در سال ٢۶٠ [ﻫ.ق] [[شیعیان]] من دچار جدایی و افتراق خواهند شد". [[موسی بن جعفر بن وهب بغدادی]] می‌گوید: شنیدم [[امام عسکری]] {{ع}} می‌فرمود: "گویا می‌بینم که پس از من درباره جانشینم دچار [[اختلاف]] شده‌اید. بدانید که برای فرزندم غیبتی است که در آن [[مردم]] دچار تردید می‌شوند؛ مگر آن‌کسی که [[خدا]] او را حفظ نماید". این [[فرقه]] در کیفیت [[قائم]] بودن [[امام عسکری]] {{ع}} به سه گروه منشعب شدند: | ||
*فرقهای از [[شیعیان]] [[امامیه]] بودند که [[حضرت]] [[امام حسن عسکری]]{{ع}} را [[امام مهدی|مهدی موعود]] پنداشته، به [[غیبت]] او قائل شدند. [[شیخ صدوق]]، آنان را با عنوان واقفیه یاد کرده، مینویسد: "[[واقفیه]] ادعا کردند [[امام حسن عسکری]]{{ع}} [[غیبت]] [[اختیار]] کرده است. ایشان نیز امر [[غیبت]] را صحیح می‌دانستند؛ اما در وقوع آن در [[امام عسکری|حضرت عسکری]]{{ع}} اشتباه نموده، [[گمان]] کردند [[قائم]] [[مهدی]]، [[امام عسکری|امام یازدهم]] است؛ اما چون [[وفات]] آن [[حضرت]] ثابت شده، گفتار ایشان در این باب [[باطل]] است"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۱، مقدمه.</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۳۰۷-۳۰۸.</ref>. | # اینها پنداشته بودند که [[امام عسکری]] {{ع}} از [[دنیا]] نرفته، بلکه [[غایب]] شده است، با [[تمسک]] به [[روایت]] زیر ادعای خود را به ظاهر اثبات می‌کردند: هیچ امامی تا آشکارا پسر خود را به [[جانشینی]] معرفی نکند، از [[دنیا]] نمی‌رود؛ زیرا [[زمین]] نمی‌تواند بدون [[حجت]] باشد. اینها مدعی بودند که [[امام]] نمرده، بلکه [[غایب]] شده است. این نخستین [[غیبت]] اوست و پس از آن دوباره [[قیام]] خواهد کرد و [[غیبت]] دوم بعد از آن آغاز می‌شود. این گروه به نوعی در مورد [[امام عسکری]] {{ع}} متوقف شدند. | ||
# این گروه [[معتقد]] بودند که [[حضرت عسکری]] {{ع}} [[رحلت]] کرده، ولی دوباره به [[زندگی]] بازمی‌گردد و او [[مهدی]] [[قائم]] است. اینها براساس روایتی از [[امام صادق]] {{ع}} که فرمود: "[[مهدی]] [[قائم]] بدین خاطر [[قائم]] نامیده می‌شود که پس از رحلتش [[قیام]] خواهد کرد"، گفتند: پس تردیدی نیست که او [[قائم]] است و پس از [[مرگ]] دوباره زنده می‌شود. اینان نظریات خود را با [[اندرز]] [[امام علی]] {{ع}} به [[کمیل]] [[تأیید]] می‌کنند که [[حضرت]] فرمودند: "خداوندا! حتما تو [[زمین]] را بدون [[قائم]] یا حجتی آشکار یا پنهان، که از سوی تو می‌آید، رها نخواهی ساخت؛ زیرا [[حجت‌ها]] و علاماتت هرگز بی‌اعتنا نمی‌شود. از این‌رو بر این مبنا نتیجه‌گیری می‌کردند که [[امام عسکری]] {{ع}} [[غایب]] و پنهان است، ولی وی [[قیام]] خواهد کرد. | |||
# انشعاب سوم واقفه، لا ادریه بودند. آنها [[فکر]] می‌کردند [[حضرت]] [[رحلت]] کرده، ولی مطمئن نبودند [[جانشین]] [[امام]] چه کسی است؛ پسرش یا برادرش. بنابراین، در [[عسکری]] {{ع}} متوقف شدند؛ تا موضوع برای اینها روشن شود. به نظر می‌رسد که هواداران [[امام عسکری]] {{ع}} در اماکنی دور از [[شهر]] [[سامرا]] [[زندگی]] می‌کردند، که چنین ادعایی داشتند و لحظه [[رحلت]] [[حضرت]] حضور نداشتند. در مجموع این [[فرقه]] و انشعابات آن منقرض شده‌اند و اکنون وجود خارجی ندارند<ref>مجله انتظار، ش ۱۰، ص ۱۸۰.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۹۲-۴۹۳.</ref>. | |||
* فرقهای از [[شیعیان]] [[امامیه]] بودند که [[حضرت]] [[امام حسن عسکری]] {{ع}} را [[امام مهدی|مهدی موعود]] پنداشته، به [[غیبت]] او قائل شدند. [[شیخ صدوق]]، آنان را با عنوان واقفیه یاد کرده، مینویسد: "[[واقفیه]] ادعا کردند [[امام حسن عسکری]] {{ع}} [[غیبت]] [[اختیار]] کرده است. ایشان نیز امر [[غیبت]] را صحیح می‌دانستند؛ اما در وقوع آن در [[امام عسکری|حضرت عسکری]] {{ع}} اشتباه نموده، [[گمان]] کردند [[قائم]] [[مهدی]]، [[امام عسکری|امام یازدهم]] است؛ اما چون [[وفات]] آن [[حضرت]] ثابت شده، گفتار ایشان در این باب [[باطل]] است"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۱، مقدمه.</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۳۰۷-۳۰۸.</ref>. | |||
==پرسش مستقیم== | == پرسش مستقیم == | ||
* [[فرقه‌های انحرافی مهدویت کدامند؟ (پرسش)]] | * [[فرقه‌های انحرافی مهدویت کدامند؟ (پرسش)]] | ||
== پرسش‌های وابسته == | |||
{{پرسمان فرقه‌های انحرافی}} | {{پرسمان فرقه‌های انحرافی}} | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۷: | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:امام مهدی]] | [[رده:امام مهدی]] | ||
[[رده:عسکریه]] | [[رده:عسکریه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۶
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام مهدی است. امام مهدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امام مهدی در قرآن - امام مهدی در حدیث - امام مهدی در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- فرقه عسکریه معتقد به مهدویت امام حسن عسکری (ع) شدند. به این معنی که او قائم (مهدی) است و نمرده و اکنون در حالت غیبت به سر می‌برد و بعدا ظاهر خواهد شد تا جهان را از عدل و داد پر کند. البته از این گروه‌های مدعی، جز در کتاب‌های پیشینیان اثری نیست. أبوغانم می‌گوید: از امام حسن عسکری (ع) شنیدم که فرمودند: "در سال ٢۶٠ [ﻫ.ق] شیعیان من دچار جدایی و افتراق خواهند شد". موسی بن جعفر بن وهب بغدادی می‌گوید: شنیدم امام عسکری (ع) می‌فرمود: "گویا می‌بینم که پس از من درباره جانشینم دچار اختلاف شده‌اید. بدانید که برای فرزندم غیبتی است که در آن مردم دچار تردید می‌شوند؛ مگر آن‌کسی که خدا او را حفظ نماید". این فرقه در کیفیت قائم بودن امام عسکری (ع) به سه گروه منشعب شدند:
- اینها پنداشته بودند که امام عسکری (ع) از دنیا نرفته، بلکه غایب شده است، با تمسک به روایت زیر ادعای خود را به ظاهر اثبات می‌کردند: هیچ امامی تا آشکارا پسر خود را به جانشینی معرفی نکند، از دنیا نمی‌رود؛ زیرا زمین نمی‌تواند بدون حجت باشد. اینها مدعی بودند که امام نمرده، بلکه غایب شده است. این نخستین غیبت اوست و پس از آن دوباره قیام خواهد کرد و غیبت دوم بعد از آن آغاز می‌شود. این گروه به نوعی در مورد امام عسکری (ع) متوقف شدند.
- این گروه معتقد بودند که حضرت عسکری (ع) رحلت کرده، ولی دوباره به زندگی بازمی‌گردد و او مهدی قائم است. اینها براساس روایتی از امام صادق (ع) که فرمود: "مهدی قائم بدین خاطر قائم نامیده می‌شود که پس از رحلتش قیام خواهد کرد"، گفتند: پس تردیدی نیست که او قائم است و پس از مرگ دوباره زنده می‌شود. اینان نظریات خود را با اندرز امام علی (ع) به کمیل تأیید می‌کنند که حضرت فرمودند: "خداوندا! حتما تو زمین را بدون قائم یا حجتی آشکار یا پنهان، که از سوی تو می‌آید، رها نخواهی ساخت؛ زیرا حجت‌ها و علاماتت هرگز بی‌اعتنا نمی‌شود. از این‌رو بر این مبنا نتیجه‌گیری می‌کردند که امام عسکری (ع) غایب و پنهان است، ولی وی قیام خواهد کرد.
- انشعاب سوم واقفه، لا ادریه بودند. آنها فکر می‌کردند حضرت رحلت کرده، ولی مطمئن نبودند جانشین امام چه کسی است؛ پسرش یا برادرش. بنابراین، در عسکری (ع) متوقف شدند؛ تا موضوع برای اینها روشن شود. به نظر می‌رسد که هواداران امام عسکری (ع) در اماکنی دور از شهر سامرا زندگی می‌کردند، که چنین ادعایی داشتند و لحظه رحلت حضرت حضور نداشتند. در مجموع این فرقه و انشعابات آن منقرض شده‌اند و اکنون وجود خارجی ندارند[۱][۲].
- فرقهای از شیعیان امامیه بودند که حضرت امام حسن عسکری (ع) را مهدی موعود پنداشته، به غیبت او قائل شدند. شیخ صدوق، آنان را با عنوان واقفیه یاد کرده، مینویسد: "واقفیه ادعا کردند امام حسن عسکری (ع) غیبت اختیار کرده است. ایشان نیز امر غیبت را صحیح می‌دانستند؛ اما در وقوع آن در حضرت عسکری (ع) اشتباه نموده، گمان کردند قائم مهدی، امام یازدهم است؛ اما چون وفات آن حضرت ثابت شده، گفتار ایشان در این باب باطل است"[۳][۴].
پرسش مستقیم
پرسش‌های وابسته
- فرق انحرافی به چه معناست؟ (پرسش)
- فرقه‌های انحرافی مهدویت کدامند؟ (پرسش)
- نقش استعمار در ایجاد فرقه‌های انحرافی چیست؟ (پرسش)
- راه‌های مقابله با فرق انحرافی کدامند؟ (پرسش)
- علل پیدایش و رشد فرقه‌های انحرافی چیست؟ (پرسش)
- چه ضرورتی برای شناخت فرق انحرافی وجود دارد؟ (پرسش)
- چرا امام خمینی با انجمن حجتیه مخالف بود؟ (پرسش)
- گرایش انجمن حجتیه و نوع برنامه‌های آنها چه بوده است؟ (پرسش)
منابع
پانویس
- ↑ مجله انتظار، ش ۱۰، ص ۱۸۰.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۹۲-۴۹۳.
- ↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، مقدمه.
- ↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۳۰۷-۳۰۸.