دین یهودیت: تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداریویکی‌متن
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{خرد}} {{نبوت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font...» ایجاد کرد)
 
خط ۲۸: خط ۲۸:
*پس از ویرانی [[اورشلیم]] به دست [[لشکریان]] تیئوس رومی، گروهی از [[احبار]] [[یهود]] گریختند و در اطراف [[فلسطین]]، محافلی [[دینی]] بنیان نهادند که آنها را به زبان عبری "مدارش" گویند. این کسان، [[اخبار]] و [[روایات]] و [[احادیث]] شفاهی را که از هنگام [[نزول]] [[تورات]] به صورت پراکنده نزد خویش داشتند، گرد آوردند و کتاب‌ میشناه را تألیف کردند که المثنای [[تورات]] بود. گویند که صد و پنجاه عالم [[یهودی]] در این کار شرکت داشتند. اینان، ابواب مختلف [[فقهی]] را در [[نماز]]، [[روزه]]، [[ازدواج]]، [[طلاق]] و ... در شش جلد نگاشتند. گروهی دیگر، حاصل مطالعات خویش را درباره [[تورات]] و میشناه به زبان آرامی گرد آوردند و آن را گمارا نام نهادند که به معنای "تکمله" است. آن گاه از مجموعه میشنا و گمارا، تلمود- به معنای [[تعلیم]]- پدید آمد<ref>آشنایی با تاریخ ادیان‌، ۱۴۲.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 261.</ref>.
*پس از ویرانی [[اورشلیم]] به دست [[لشکریان]] تیئوس رومی، گروهی از [[احبار]] [[یهود]] گریختند و در اطراف [[فلسطین]]، محافلی [[دینی]] بنیان نهادند که آنها را به زبان عبری "مدارش" گویند. این کسان، [[اخبار]] و [[روایات]] و [[احادیث]] شفاهی را که از هنگام [[نزول]] [[تورات]] به صورت پراکنده نزد خویش داشتند، گرد آوردند و کتاب‌ میشناه را تألیف کردند که المثنای [[تورات]] بود. گویند که صد و پنجاه عالم [[یهودی]] در این کار شرکت داشتند. اینان، ابواب مختلف [[فقهی]] را در [[نماز]]، [[روزه]]، [[ازدواج]]، [[طلاق]] و ... در شش جلد نگاشتند. گروهی دیگر، حاصل مطالعات خویش را درباره [[تورات]] و میشناه به زبان آرامی گرد آوردند و آن را گمارا نام نهادند که به معنای "تکمله" است. آن گاه از مجموعه میشنا و گمارا، تلمود- به معنای [[تعلیم]]- پدید آمد<ref>آشنایی با تاریخ ادیان‌، ۱۴۲.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 261.</ref>.
==[[حکومت]] [[بنی اسرائیل]]==
==[[حکومت]] [[بنی اسرائیل]]==
*پس از [[موسی]] {{ع}}، یوشع بن نون [[رهبری]] [[بنی‌اسرائیل]] را به دست گرفت. او از رود [[اردن]] گذشت و بر [[فلسطین]] دست یافت و سرانجام [[داوود]] {{ع}} و پس از او [[سلیمان]] {{ع}} [[حکومتی]] قدرتمند بر پا کردند. [[تورات]] کنونی نسبت‌هایی ناروا به این دو [[پیامبر]] آسمانی می‌دهد؛ ولی [[قرآن کریم]]، آنان را پیامبرانی بزرگ شمرده و به [[نیکی]] ستوده است<ref>ص/ ۲۶- ۱۷؛ ص ۴۰- ۳۰.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 262.</ref>.
*پس از [[موسی]] {{ع}}، یوشع بن نون [[رهبری]] [[بنی‌اسرائیل]] را به دست گرفت. او از رود [[اردن]] گذشت و بر [[فلسطین]] دست یافت و سرانجام [[داوود]] {{ع}} و پس از او [[سلیمان]] {{ع}} [[حکومتی]] قدرتمند بر پا کردند. [[تورات]] کنونی نسبت‌هایی ناروا به این دو [[پیامبر]] آسمانی می‌دهد؛ ولی [[قرآن کریم]]، آنان را پیامبرانی بزرگ شمرده و به [[نیکی]] ستوده است<ref>سوره ص، آیه ۲۶- ۱۷؛ آیه ۴۰- ۳۰.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 262.</ref>.
 
==[[اسارت]]==
==[[اسارت]]==
*در قرن ۶ ق. م. بُختَنصر [[پادشاه]] [[بابل]]، به [[اورشلیم]] پایتخت [[دولت]] یهودا یورش برد و [[شهر]] را به تسخیر خویش درآورد و شماری را کشت و معبد [[سلیمان]] را ویران کرد و دیگران را نیز به [[اسارت]] برد و بدین سان، روزگار [[اسارت]] و آوارگی آغاز گشت. [[یهودیان]] در این روزگار، [[عقاید]] و [[آداب و رسوم]] بسیاری را از دیگر [[ملل]] پذیرفتند تا سرانجام کورش [[پادشاه ایران]] (۵۵۹- ۵۲۹ ق. م) [[بابل]] را [[فتح]] کرد و [[قوم بنی اسرائیل]] را آزاد ساخت. از این زمان بود که [[بنی اسرائیل]] به [[قوم یهود]] مشهور گشتند و با [[فرهنگ]] ایرانی نیز تماس یافتند<ref>آشنایی با ادیان بزرگ‌، ۹۱.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 262.</ref>.
*در قرن ۶ ق. م. بُختَنصر [[پادشاه]] [[بابل]]، به [[اورشلیم]] پایتخت [[دولت]] یهودا یورش برد و [[شهر]] را به تسخیر خویش درآورد و شماری را کشت و معبد [[سلیمان]] را ویران کرد و دیگران را نیز به [[اسارت]] برد و بدین سان، روزگار [[اسارت]] و آوارگی آغاز گشت. [[یهودیان]] در این روزگار، [[عقاید]] و [[آداب و رسوم]] بسیاری را از دیگر [[ملل]] پذیرفتند تا سرانجام کورش [[پادشاه ایران]] (۵۵۹- ۵۲۹ ق. م) [[بابل]] را [[فتح]] کرد و [[قوم بنی اسرائیل]] را آزاد ساخت. از این زمان بود که [[بنی اسرائیل]] به [[قوم یهود]] مشهور گشتند و با [[فرهنگ]] ایرانی نیز تماس یافتند<ref>آشنایی با ادیان بزرگ‌، ۹۱.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 262.</ref>.

نسخهٔ ‏۱۷ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۵:۳۷

آیکون خرد

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل دین یهودیت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

ده فرمان

  1. برای خود، خدایی جز من نگیرید؛
  2. بر بتان سجده مکنید؛
  3. نام مرا به باطل بر زبان میاورید؛
  4. شنبه را گرامی بدارید؛
  5. پدر و مادر خویش را احترام بگزارید؛
  6. کسی را به ناحق مکشید؛
  7. زنا مکنید؛
  8. دزدی مکنید؛
  9. بر همسایه شهادت به دروغ مدهید؛
  10. به مال و ناموس همسایه خویش طمع مکنید[۳].

عهد عتیق

تلمود

  • پس از ویرانی اورشلیم به دست لشکریان تیئوس رومی، گروهی از احبار یهود گریختند و در اطراف فلسطین، محافلی دینی بنیان نهادند که آنها را به زبان عبری "مدارش" گویند. این کسان، اخبار و روایات و احادیث شفاهی را که از هنگام نزول تورات به صورت پراکنده نزد خویش داشتند، گرد آوردند و کتاب‌ میشناه را تألیف کردند که المثنای تورات بود. گویند که صد و پنجاه عالم یهودی در این کار شرکت داشتند. اینان، ابواب مختلف فقهی را در نماز، روزه، ازدواج، طلاق و ... در شش جلد نگاشتند. گروهی دیگر، حاصل مطالعات خویش را درباره تورات و میشناه به زبان آرامی گرد آوردند و آن را گمارا نام نهادند که به معنای "تکمله" است. آن گاه از مجموعه میشنا و گمارا، تلمود- به معنای تعلیم- پدید آمد[۶][۷].

حکومت بنی اسرائیل

اسارت

صهیونیسم و دولت یهود

دیدگاه قرآن درباره یهود

۲۶۴

بخش دیگر را وامی‌نهند[۲۱]. کتاب خدای را تحریف کرده‌اند[۲۲]. تورات را پنهان ساخته و تورات دیگری برنوشته‌اند[۲۳] و در آن به اختلاف افتاده‌اند[۲۴]. سرانجام یهود: قرآن کریم از فرجام یهود پرده برداشته و آینده آنان را بازنموده و فرموده است که آنان تا قیامت به کینه و دشمنی گرفتار خواهند گشت[۲۵]، به خواری ابدی درخواهند لغزید[۲۶] و تا ابد به لعنت خدا و پیامبرانش دچار خواهند بود[۲۷]. عذاب دنیا و آخرت بر آنان فرود می‌آید[۲۸] و سرگذشت این قوم، پیوسته، عبرتی است برای پرهیزگاران[۲۹]. با این همه، میان یهودیان، مؤمنان و صالحانی را نیز می‌توان یافت که قرآن از آنان گاه با عنوان "صالحان قوم یهود" یاد کرده است[۳۰].


[۳۱].

منابع

جستارهای وابسته

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ↑ آشنایی با تاریخ ادیان‌، ۱۳۰ و ۱۳۱.
  2. ↑ فرهنگ شیعه، ص 260.
  3. ↑ خلاصة الادیان‌، ۱۲۳؛ آشنایی با ادیان بزرگ‌، ۸۰.
  4. ↑ خلاصة الادیان‌، ۱۴۰.
  5. ↑ فرهنگ شیعه، ص 261.
  6. ↑ آشنایی با تاریخ ادیان‌، ۱۴۲.
  7. ↑ فرهنگ شیعه، ص 261.
  8. ↑ سوره ص، آیه ۲۶- ۱۷؛ آیه ۴۰- ۳۰.
  9. ↑ فرهنگ شیعه، ص 262.
  10. ↑ آشنایی با ادیان بزرگ‌، ۹۱.
  11. ↑ فرهنگ شیعه، ص 262.
  12. ↑ خلاصة الادیان‌، ۱۴۶ و ۱۴۷.
  13. ↑ فرهنگ شیعه، ص 262-263.
  14. ↑ ﴿إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْرَاهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ وَهَذَا النَّبِيُّ وَالَّذِينَ آمَنُواْ وَاللَّهُ وَلِيُّ الْمُؤْمِنِينَ ﴾؛ سوره آل عمران، آیه ۶۸.
  15. ↑ سوره طه، آیه ۴۰- ۹؛ سوره قصص، آیه ۱۴- ۷؛ ۲۶- ۲۰؛ سوره اعراف، آیه ۱۳۶- ۱۰۳.
  16. ↑ ﴿وَإِذْ نَجَّيْنَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ يُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءكُمْ وَفِي ذَلِكُم بَلاء مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ ﴾؛ سوره بقره، آیه ۴۹، ﴿ثُمَّ بَعَثْنَاكُم مِّن بَعْدِ مَوْتِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴾، آیه ۵۶ و ﴿ وَإِذِ اسْتَسْقَى مُوسَى لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا اضْرِب بِّعَصَاكَ الْحَجَرَ فَانفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًا قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٍ مَّشْرَبَهُمْ كُلُواْ وَاشْرَبُواْ مِن رِّزْقِ اللَّهِ وَلاَ تَعْثَوْا فِي الأَرْضِ مُفْسِدِينَ﴾، آیه ۶۰؛ ﴿ وَقَطَّعْنَاهُمُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ أَسْبَاطًا أُمَمًا وَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى إِذِ اسْتَسْقَاهُ قَوْمُهُ أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْحَجَرَ فَانبَجَسَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًا قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٍ مَّشْرَبَهُمْ وَظَلَّلْنَا عَلَيْهِمُ الْغَمَامَ وَأَنزَلْنَا عَلَيْهِمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَى كُلُواْ مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَكِن كَانُواْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ﴾؛ سوره اعراف، آیه ۱۶۰؛ ﴿يَسْأَلُكَ أَهْلُ الْكِتَابِ أَن تُنَزِّلَ عَلَيْهِمْ كِتَابًا مِّنَ السَّمَاء فَقَدْ سَأَلُواْ مُوسَى أَكْبَرَ مِن ذَلِكَ فَقَالُواْ أَرِنَا اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ بِظُلْمِهِمْ ثُمَّ اتَّخَذُواْ الْعِجْلَ مِن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ فَعَفَوْنَا عَن ذَلِكَ وَآتَيْنَا مُوسَى سُلْطَانًا مُّبِينًا ﴾؛سوره نساء، آیه ۱۵۳.
  17. ↑ نساء/ ۱۵۵ و ۱۶۱؛ مائده/ ۱۳، ۳۲؛ بقره ۵۷ و ۹۶.
  18. ↑ بقره/ ۱۳۵.
  19. ↑ آل عمران/ ۱۸۳.
  20. ↑ مائده/ ۱۶۴.
  21. ↑ بقره/ ۵۸.
  22. ↑ بقره/ ۵۸ و ۵۹.
  23. ↑ بقره/ ۷۹.
  24. ↑ هود/ ۱۱۰.
  25. ↑ مائده/ ۶۴.
  26. ↑ آل عمران/ ۱۱۲.
  27. ↑ بقره/ ۸۸؛ نساء/ ۵۲؛ مائده/ ۷۸.
  28. ↑ آل عمران/ ۵۶.
  29. ↑ بقره/ ۶۶.
  30. ↑ بقره/ ۶۲؛ آل عمران/ ۱۱۲؛ اعراف/ ۱۵۹؛ ۱۶۸ و ۱۷۰؛ صافات/ ۱۱۳.
  31. ↑ فرهنگ شیعه، ص 253.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=دین_یهودیت&oldid=226776»