شهادت کنیزان به رؤیت امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}}))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
خط ۱۰: خط ۱۰:
* [[چه کسانی امام مهدی را زیارت کرده‌اند؟ (پرسش)]]
* [[چه کسانی امام مهدی را زیارت کرده‌اند؟ (پرسش)]]


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]

نسخهٔ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۲۸

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • افرادی که در خانه امام حسن عسکری (ع) مشغول خدمت بودند، به همراه برخی کنیزکان، از جمله کسانی بودند که امام مهدی (ع) را ملاقات کردند؛ مانند خدمتکار منزل "طریف خادم"[۱] و "خادمه ابراهیم بن عبدة نیشابوری" که همراه آقای خود به زیارت چهره مبارک امام (ع) نایل گشت[۲] و "ابو الادیان خادم"[۳] و "ابو غانم خادم" نیز فردی به نام "عقید خادم"[۴] و پیرزنی خادمه[۵] و "کنیز ابو علی خیزرانی" که به امام عسکری‌اش اهدا کرد[۶]، شهادت داده‌اند و از جمله کنیزانی که حضرت را ملاقات کردند "نسیم"[۷] و "ماریه"[۸] می‌باشند. همچنین مسرور طبّاخ، غلام امام عسکری (ع) نیز به دیدار امام زمان (ع) اعتراف کرده است و همه آنان مانند "ابو غانم خادم" شهادت داده‌اند. "ابو غانم خادم" می‌گوید: خداوند به ابو محمد عسکری (ع) پسری عطا فرمود که نامش را محمد گذارد و سه روز پس از ولادتش، طفل را به اصحاب و یاران خود نشان داد و فرمود: "این ولی امر شما پس از من است، او خلیفه من بر شماست" او همان کسی است که گردن‌ها در انتظار او کشیده خواهد شد و هنگامی که زمین از ظلم و ستم پر گردد، او قیام کرده و آن را از عدل و داد پر خواهد ساخت"[۹][۱۰].

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

  1. کافی، ج ۱، ص ۳۳۲.
  2. همان، ص ۳۳۱.
  3. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۷۵.
  4. همان، ص ۴۷۴.
  5. غیبة طوسی، ص ۲۷۳.
  6. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۳۱.
  7. همان، ص ۴۳۰.
  8. همان.
  9. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۳۱.
  10. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۴۱.