ابوفضاله انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده:صحابه' به 'رده:صحابه پیامبر') |
جز (جایگزینی متن - 'رده:صحابه پیامبر' به 'رده:اصحاب پیامبر') |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده: | [[رده:اصحاب پیامبر]] | ||
نسخهٔ ۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۰۵
مقدمه
نام او دانسته نیست. وی از شرکت کنندگان در بدر است[۱]. فضاله فرزند ابوفضاله می‌گوید: با پدرم در یَنبع[۲] به عیادت علی بن ابی طالب(ع) رفتیم که بیمار بود. پدرم فضاله به او گفت: چه چیزی سبب شده است در اینجا بمانی؟ اگر اجلت برسد، در اینجا کسی جز اعراب جهینه نیست. به مدینه برو که در آنجا یارانت متولی امور تو می‌شوند و بر تو نماز می‌خوانند. حضرت فرمود: "من از این بیماری نمی‌میرم، رسول خدا(ص) وعده داد که امارت می‌یابم، سپس ریشم از خون سرم خضاب می‌گردد"[۳]. در برخی منابع آمده، بیماری امام علی(ع) در کوفه بود و ابوفضاله در کوفه برای عیادت خدمت او رسید[۴]، اما از روایت پیشین که فرمود: رسول خدا(ص) وعده امارت داد، برمی‌آید که این دیدار در کوفه و زمان فرمانروایی آن حضرت نبوده است؛ چنانکه برخی تصریح کرده‌اند امام علی(ع) در ینبع مریض شده است[۵]. برخی او را از شهود امام علی(ع) در مناشده‌ای دانسته‌اند که برای اثبات جانشینی خود در غدیر خم، در رحبه کوفه انجام داد[۶]. ابوفضاله در جنگ صفین در رکاب امام علی(ع) به شهادت رسید[۷]. وی از امام علی(ع) روایت دارد[۸].[۹]
منابع
پانویس
- ↑ احمد بن حنبل، ج۱، ص۱۰۲؛ ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۶، ص۲۹۸۵؛ ابن ابی حاتم، ج۷، ص۷۷؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۶۷.
- ↑ دهی در طرف راست رضوی برای مسافری که از مدینه به دریا می‌رود، که به بن حسن بن علی بن ابی طالب(ع) متعلق بوده و چشمه‌های آب شیرین دارد؛ ر.ک: یاقوت حموی، ج۵، ص۴۵۰.
- ↑ ابن ابی عاصم، ج۱، ص۱۴۵؛ احمد بن حنبل، ج۱، ص۱۰۲؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۹۲؛ ابن حبان، ج۵، ص۲۹۶.
- ↑ علی بن یوسف حلی، ص۲۳۷؛ مجلسی، ج۴۲، ص۱۹۵.
- ↑ ابن عساکر، ج۴۲، ص۵۴۸؛ ابن اثیر، ج۵، ص۲۷۳؛ ابونعیم، ذکر اخبار، ج۲، ص۲۱۲؛ حسکانی، ج۲، ص۴۳۷.
- ↑ ابن اثیر، ج۳، ص۳۰۷ و ج۵، ص۲۰۵.
- ↑ بخاری، التاریخ الصغیر، ج۱، ص۱۰۴؛ احمد بن حنبل، ج۱، ص۱۰۲؛ ابن ابی عاصم، ج۱، ص۱۴۵؛ ابن ابی حاتم، ج۹، ص۴۲۵؛ ذهبی، ج۲، ص۱۹۳.
- ↑ بخاری، التاریخ الکبیر، ج۷، ص۱۲۵.
- ↑ محمدی، رمضان، مقاله «ابوفضاله انصاری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۴۷۰.