عقل: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '''']].' به '''']]')
خط ۱۰: خط ۱۰:


==مقدمه==
==مقدمه==
==مقدمه==
*[[عقل]] در وجود [[انسان]] به ودیعت نهاده شده است و [[انسان]] در صورت به‌کارگیری آن در مسیر کمال قرار می‌گیرد. [[امام]] {{ع}} می‌فرماید: [[خداوند]] [[عقل]] را به [[انسان]] ودیعت نداد، مگر این‌که [[روزی]] سبب [[نجات]] او شود<ref>نهج البلاغه، حکمت  ۳۹۹</ref>. [[آدمی]] در مرحله به‌کارگیری، [[حکم عقل]] واقع‌بین را بر دیگر قوا (از جمله [[نفس]]، وهم، [[غضب]]، [[شهوت]] و...) [[برتری]] می‌دهد و به [[حکم]] آن عمل می‌کند. بدین‌ترتیب [[عقل]] خویش را فعال می‌سازد. [[امام]] {{ع}} [[حضور]] [[عقل]] فعال را بزرگ‌ترین [[بی‌نیازی]] برای [[انسان]] می‌داند، همان‌طور که از [[نادانی]] با عنوان بزرگ‌ترین تهی‌دستی یا می‌کند<ref>نک: حکمت ۵۱</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 568.</ref>.


==عقل در مباحث مهدویت==
==عقل در مباحث مهدویت==

نسخهٔ ‏۱۶ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۲۳:۰۶

مدخل‌های وابسته به این بحث:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل عقل (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

مقدمه

عقل در مباحث مهدویت

  • "عقل" قوه‌ای است در نفس انسان که به وسیله آن، حُسن و قُبح و کمال و نقصان و خیر و شر را تمیز می‌دهد. در روایات است که به برکت ظهور حضرت مهدی (ع) عقل‌ها کامل می‌شود. امام باقر (ع) فرمود: "وقتی قائم ظهور کند بر سر بندگان دست می‌کشد و به سبب آن، عقل آن‌ها کامل می‌گردد."[۴][۵].

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. نهج البلاغه، حکمت ۳۹۹
  2. نک: حکمت ۵۱
  3. دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 568.
  4. نجم الثاقب، باب سوم
  5. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۹۸.