امام رضا در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداریویکی‌متن
جز (جایگزینی متن - '{{یادآوری پانویس}}' به '')
جز (جایگزینی متن - 'آشکار' به 'آشکار')
خط ۱۵: خط ۱۵:
#'''[[زهد]] و [[بندگی]]:''' [[حضرت]] [[علی بن موسی]]{{ع}} در بی رغبتی به [[دنیا]] و [[بندگی خدا]]، جهد فراوان داشت. در پیش چشم [[مردم]]، آراسته بود و در خلوت، ساده زیست و [[زاهد]]. زبان مبارکش همواره به [[تلاوت قرآن]] بود و [[روزه]] بسیار می‌گرفت و عبادتی فراوان داشت<ref>عیون اخبار الرضا، ۲/ ۱۷۶، ۱۷۸ و ۱۸۳.</ref>.
#'''[[زهد]] و [[بندگی]]:''' [[حضرت]] [[علی بن موسی]]{{ع}} در بی رغبتی به [[دنیا]] و [[بندگی خدا]]، جهد فراوان داشت. در پیش چشم [[مردم]]، آراسته بود و در خلوت، ساده زیست و [[زاهد]]. زبان مبارکش همواره به [[تلاوت قرآن]] بود و [[روزه]] بسیار می‌گرفت و عبادتی فراوان داشت<ref>عیون اخبار الرضا، ۲/ ۱۷۶، ۱۷۸ و ۱۸۳.</ref>.
#'''[[فروتنی]]:''' در برابر [[مردم]] بسیار [[فروتن]] بود. هیچ گاه با کسی [[تندی]] نکرد و [[کلام]] کسی را نبُرید و پایش را هنگام نشستن پیش کسی دراز نکرد یا به دیوار تکیه نداد<ref>همان، ۲/ ۱۸۲ و ۱۸۳.</ref>.
#'''[[فروتنی]]:''' در برابر [[مردم]] بسیار [[فروتن]] بود. هیچ گاه با کسی [[تندی]] نکرد و [[کلام]] کسی را نبُرید و پایش را هنگام نشستن پیش کسی دراز نکرد یا به دیوار تکیه نداد<ref>همان، ۲/ ۱۸۲ و ۱۸۳.</ref>.
#'''[[علم]] و [[آگاهی]]:''' [[دانش]] [[امام رضا]]{{ع}} را نمی‌توان با کسی از [[مردمان]] زمانه‌اش به [[قیاس]] نهاد. [[فضل]] و [[برتری]] علمی‌اش همواره در مناظراتی که با [[علما]] و بزرگان دیگر [[ادیان]] و فِرَق برگزار می‌شد، [[آشکار]] بود و هیچ کس نتوانست‌ نکته‌ای بدو آموزد یا خرده‌ای [[علمی]] از او گیرد.
#'''[[علم]] و [[آگاهی]]:''' [[دانش]] [[امام رضا]]{{ع}} را نمی‌توان با کسی از [[مردمان]] زمانه‌اش به [[قیاس]] نهاد. [[فضل]] و [[برتری]] علمی‌اش همواره در مناظراتی که با [[علما]] و بزرگان دیگر [[ادیان]] و فِرَق برگزار می‌شد، آشکار بود و هیچ کس نتوانست‌ نکته‌ای بدو آموزد یا خرده‌ای [[علمی]] از او گیرد.
#'''[[سخاوت]] و [[بخشش]]:''' [[امام رضا]]{{ع}} همچون [[پدران]] [[پاک]] خویش در این صفت شهره [[دوست]] و [[دشمن]] بود. یک بار در روز [[عرفه]] همه [[دارایی]] خویش را بخشید. [[اصحاب]] با شگفتی تمام پرسیدند، آیا چنین بخششی روا است؟ فرمود: "نه تنها روا است که [[غنیمت]] است؛ غنیمتی برای کسب اجر و [[ثواب]] و [[کرامت]]"<ref>مناقب آل ابی طالب‌، ۴/ ۳۹۰.</ref>.
#'''[[سخاوت]] و [[بخشش]]:''' [[امام رضا]]{{ع}} همچون [[پدران]] [[پاک]] خویش در این صفت شهره [[دوست]] و [[دشمن]] بود. یک بار در روز [[عرفه]] همه [[دارایی]] خویش را بخشید. [[اصحاب]] با شگفتی تمام پرسیدند، آیا چنین بخششی روا است؟ فرمود: "نه تنها روا است که [[غنیمت]] است؛ غنیمتی برای کسب اجر و [[ثواب]] و [[کرامت]]"<ref>مناقب آل ابی طالب‌، ۴/ ۳۹۰.</ref>.
#'''[[فصاحت]] و [[بلاغت]]:''' چون [[امام رضا]]{{ع}} در تشریح و بیان موضوعی لب به سخن می‌گشود، هر شنونده‌ای را به [[سکوت]] وا می‌داشت و بر هر کسی اثر می‌نهاد. او نیز همچون [[پدران]] پاکش بسیار [[فصیح]] و [[بلیغ]] بود<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 115-116.</ref>.
#'''[[فصاحت]] و [[بلاغت]]:''' چون [[امام رضا]]{{ع}} در تشریح و بیان موضوعی لب به سخن می‌گشود، هر شنونده‌ای را به [[سکوت]] وا می‌داشت و بر هر کسی اثر می‌نهاد. او نیز همچون [[پدران]] پاکش بسیار [[فصیح]] و [[بلیغ]] بود<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 115-116.</ref>.

نسخهٔ ‏۲۱ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۱۶

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
این مدخل از زیرشاخه‌های بحث اهل بیت پیامبر خاتم است. "امام رضا" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام رضا (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

فضائل و مناقب

  1. زهد و بندگی: حضرت علی بن موسی(ع) در بی رغبتی به دنیا و بندگی خدا، جهد فراوان داشت. در پیش چشم مردم، آراسته بود و در خلوت، ساده زیست و زاهد. زبان مبارکش همواره به تلاوت قرآن بود و روزه بسیار می‌گرفت و عبادتی فراوان داشت[۳].
  2. فروتنی: در برابر مردم بسیار فروتن بود. هیچ گاه با کسی تندی نکرد و کلام کسی را نبُرید و پایش را هنگام نشستن پیش کسی دراز نکرد یا به دیوار تکیه نداد[۴].
  3. علم و آگاهی: دانش امام رضا(ع) را نمی‌توان با کسی از مردمان زمانه‌اش به قیاس نهاد. فضل و برتری علمی‌اش همواره در مناظراتی که با علما و بزرگان دیگر ادیان و فِرَق برگزار می‌شد، آشکار بود و هیچ کس نتوانست‌ نکته‌ای بدو آموزد یا خرده‌ای علمی از او گیرد.
  4. سخاوت و بخشش: امام رضا(ع) همچون پدران پاک خویش در این صفت شهره دوست و دشمن بود. یک بار در روز عرفه همه دارایی خویش را بخشید. اصحاب با شگفتی تمام پرسیدند، آیا چنین بخششی روا است؟ فرمود: "نه تنها روا است که غنیمت است؛ غنیمتی برای کسب اجر و ثواب و کرامت"[۵].
  5. فصاحت و بلاغت: چون امام رضا(ع) در تشریح و بیان موضوعی لب به سخن می‌گشود، هر شنونده‌ای را به سکوت وا می‌داشت و بر هر کسی اثر می‌نهاد. او نیز همچون پدران پاکش بسیار فصیح و بلیغ بود[۶].

امامت

  1. راضی ساختن شیعیان؛
  2. فروکش ساختن قیام‌های علویان؛
  3. استوار کردن پایه‌های حکومت خویش از گذر ربط آن به امام رضا(ع)؛
  4. ترساندن و تنبیه عباسیان متمرد؛
  5. لکه‌دار ساختن شخصیت معنوی امام(ع) به آلودگی‌های حکومت[۱۵][۱۶].
  • هر چند امام رضا(ع) چاره‌ای جز پذیرفتن ولایت‌عهدی در پیش نداشت، اما شرط‌هایی برای آن نهاد که مأمون را در رسیدن به اهداف خویش ناکام ساختند. شرط‌های امام(ع) این بود که:
  1. در امر و نهی حکومت دخالت نکند؛
  2. فتوا ندهد؛
  3. قضاوت نکند؛
  4. در عزل و نصب شرکت نجوید؛ امور و سنن دینی را جابه جا نکند[۱۷][۱۸].

شهادت

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ↑ مصنفات شیخ مفید، ۱۱/ ۲۴۷.
  2. ↑ فرهنگ شیعه، ص 115.
  3. ↑ عیون اخبار الرضا، ۲/ ۱۷۶، ۱۷۸ و ۱۸۳.
  4. ↑ همان، ۲/ ۱۸۲ و ۱۸۳.
  5. ↑ مناقب آل ابی طالب‌، ۴/ ۳۹۰.
  6. ↑ فرهنگ شیعه، ص 115-116.
  7. ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ۱/ ۴۸۶.
  8. ↑ اعلام الوری‌، ۳۰۹- ۳۰۳؛ حضرت رضا، ۵۰- ۴۷.
  9. ↑ الاتحاف بحب الاشراف‌، ۱۵۵ و ۱۵۶.
  10. ↑ فرهنگ شیعه، ص 116.
  11. ↑ فرهنگ شیعه، ص 117.
  12. ↑ پیشوایان‌، ۲۲۸.
  13. ↑ فرهنگ شیعه، ص 117.
  14. ↑ مقاتل الطالبیین‌، ۵۶۳.
  15. ↑ شیعه در اسلام‌، ۲۱۲؛ تحلیلی از زندگانی امام رضا، ۱۰۰- ۹۸.
  16. ↑ فرهنگ شیعه، ص 117.
  17. ↑ کشف الغمه‌، ۳/ ۱۰۲.
  18. ↑ فرهنگ شیعه، ص 117-118.
  19. ↑ فرهنگ شیعه، ص 117-118.
  20. ↑ فرهنگ شیعه، ص 118.
  21. ↑ تاریخ التمدن الاسلامی‌، ۴/ ۱۶۹؛ امام رضا، ۴۰۲.
  22. ↑ فرهنگ شیعه، ص 118.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=امام_رضا_در_کلام_اسلامی&oldid=408664»