تبلیغ: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۶۶: خط ۶۶:
# [[پرونده:000055.jpg|22px]] [[غلام رضا قدمی|قدمی، غلام رضا]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۷ (کتاب)|'''دائرةالمعارف قرآن کریم ج۷''']]
# [[پرونده:000055.jpg|22px]] [[غلام رضا قدمی|قدمی، غلام رضا]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۷ (کتاب)|'''دائرةالمعارف قرآن کریم ج۷''']]
# [[پرونده:1100662.jpg|22px]] [[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|'''فرهنگ مطهر''']]
# [[پرونده:1100662.jpg|22px]] [[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|'''فرهنگ مطهر''']]
# [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]


==جستارهای وابسته==
==جستارهای وابسته==

نسخهٔ ‏۲۴ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۴۵

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
این مدخل از زیرشاخه‌های بحث وظایف معصوم و مرتبط با مباحث دعوت پیامبر و فلسفه بعثت است. "تبلیغ" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل تبلیغ (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

تبلیغ به معنای رساندن پیام‌ها و آموزه‌های دینی به دیگران است[۱]. ابلاغ نیز در مورد رساندن یک فکر و یا یک پیام است. یعنی در مورد رساندن چیزی به فکر، روح، ضمیر و قلب کسی به کار می‌رود. و لهذا محتوای ابلاغ نمی‌تواند یک امر مادی و جسمانی باشد، حتماً یک امر معنوی و روحی است، یک فکر و یک احساس است، و به عبارت دیگر معمولاً ابلاغ را در مورد پیام‌ها و سلام‌ها و امثال اینها به کار می‌برند. می‌گویند: ابلاغ پیام کرد، ابلاغ سلام کرد. وقتی که ابلاغ پیام می‌کند یعنی فکری را، پیغامی را به دیگران می‌رساند. و هنگامی که ابلاغ سلام می‌کند، ابلاغ احساسات می‌کند، ابلاغ عشق می‌کند. در مورد چنین چیزهایی، کلمه تبلیغ و ابلاغ به‌کار می‌رود و قرآن کریم این کلمه را در مورد رسالات که عبارت است از پیام‌ها به‌کار برده است[۲][۳]


واژه‌شناسی لغوی

  • تبلیغ از ریشه "ب ـ ل ـ غ" است. این ریشه را به معنای رسیدن به چیزی دانسته‌اند[۴]. بعضی آن را رسیدن به نهایت، یا نزدیک به نهایت یک چیز معنا کرده‌اند[۵] و این‌گونه به تمایز این ریشه از واژه وصول اشاره کرده‌اند[۶]. تبلیغ مصدر باب تفعیل، متعدی و به معنای رساندن است. این واژه در زبان فارسی کاربردی اصطلاحی یافته و به رساندن پیام یا خبر دینی اطلاق می‌شود[۷]. تبلیغ امروزه در مناسبات سیاسی، اجتماعی و سوگیریهای فرهنگی جایگاهی ویژه دارد و از این رهگذر شیوه‌ها و ابزارهای متنوعی برای رساندن پیام، پدید آمده است که برای آگاهی از آن، ساز و کارهای آموزشی گوناگونی تعریف شده است. اصطلاح تبلیغ، در ادبیات دینی کاربردی خاص یافته و به رساندن پیامها و آموزه‌های دینی اطلاق می‌شود[۸]

جایگاه تبلیغ و مبلّغ

  1. وجوب تبلیغ؛
  2. اهمیت تبلیغ؛
  3. زنده کردن مردم؛
  4. یاری کردن خداوند.

اهداف تبلیغ (رسالت مبلغ)

ابلاغ تشریع الهی

ابلاغ آیات برائت

اصول و روش‌های تبلیغ

ویژگی‌های مبلغ

  1. ویژگی‌های علمی:
  2. ویژگی‌های اخلاقی:
  3. ویژگی‌های عملی:

منابع

  1. قدمی، غلام رضا، دائرةالمعارف قرآن کریم ج۷
  2. زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر
  3. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم

جستارهای وابسته

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. قدمی، غلام رضا، تبلیغ، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۷، ص ۱۴۱ - ۱۵۱.
  2. حماسه حسینی، جلد اول، ص۱۹۰.
  3. زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۵۳.
  4. مقاییس اللغه، ج‌۱، ص‌۳۰۱ ـ ۳۰۲، «بلغ».
  5. مفردات، ص‌۱۴۴، «بلغ».
  6. التحقیق، ج‌۱، ص‌۳۳۳، «بلغ».
  7. لغتنامه، ج‌۴، ص‌۵۵۹۸، «تبلیغ».
  8. قدمی، غلام رضا، تبلیغ، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۷، ص ۱۴۱ - ۱۵۱.