پیامهای احیاگری عاشورا: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85...» ایجاد کرد) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخههای مدخل '''[[عاشورا]]''' و '''[[پیامهای عاشورا]]''' است. "'''پیامهای احیاگری عاشورا'''" از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div> | |||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[پیامهای احیاگری عاشورا در حدیث]] - [[پیامهای احیاگری عاشورا در تاریخ اسلامی]] - [[پیامهای احیاگری عاشورا در معارف و سیره حسینی]]</div> | |||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۱۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۱:۰۹
احیای کتاب و سنت
در سخنان سید الشهدا(ع) نمونههایی از مرگ سنتها و حیات بدعتها و جهالتها و نیز جملاتی از احیاگری به اصول و ارزشهای فراموش شده و از دست رفته وجود دارد: حضرت در نامهای خطاب به مردم بصره مینویسد: «من شما را به کتاب خدا و سنت پیامبر فرا میخوانم، سنت مرده و بدعت زنده شده است، اگر سخنم را بشنوید و فرمانم را پیروی کنید، شما را به راه رشد هدایت میکنم»[۱].
در جایی دیگر این گونه میفرماید: «کوفیان به من نامه نوشته و از من خواستهاند که نزد آنان بروم،؛ چراکه امیدوارم معالم و نشانههای حق زنده گردد و بدعتها بمیرد»[۲].
این که در زیارت حضرت میخوانیم: «تَلَوْتَ الْكِتَابَ حَقَّ تِلاوَتِهِ» تلاوت واقعی قرآن تلاش برای احیای تعالیم آن در متن جامعه است که امام حسین(ع) به آن پرداخت و دستاورد نهضت عاشورا بود.[۳]
احیای دین
سیدالشهدا(ع) مرگ در راه حق و احیای آن را زندگی میشمرد و در این راه باکی از شهادت نداشت، این سخن از اوست: «چه آسان است مرگ در راه رسیدن به عزت و زنده کردن حق»[۴]. حمایت از دین و فداکاری در راه آن جلوه بارزی از احیاگری است و اگر آن جهادها و شهادتها نبود، اساس دین باقی نمیماند، اگر صدای اذان و آوای تکبیری پابرجاست، نتیجه همان فداکاریها و جانفشانیها است.
در شعری که زبان حال حضرت را بیان میکند به این مطلب به صراحت اشاره شده است: لَو كانَ دين مُحَمّدٍ لَمْ يَستَقِمْ إلّا بِقَتْلي فَيا سيُوفُ خُذيني[۵] حضرت ابوالفضل(ع) نیز در رجزی که در روز عاشورا، پس از قطع شدن دست راست خویش خواند بر مسئله حمایت از دین تأکید داشت: «وَ اللَّهِ إِنْ قَطَعْتُمُ يَمِينِي إِنِّي أُحَامِي أَبَداً عَنْ دِينِي»[۶].[۷]
احیای نماز
امام حسین(ع) و یاران باوفایش در نهضت عاشورا به نماز و اقامه آن اهمیت بسیاری میدادند، مهلت شب عاشورا به خاطر همین بود، عشق به نماز و دعا و استغفار در دل امام(ع) آن چنان بود که به برادرش عباس(ع) فرمود: «از این گروه بخواه تا نبرد را به فردا بیندازند و امشب به تأخیر افتد، باشد که به نماز و دعا و استغفار بپردازیم، خدا میداند که من پیوسته علاقه به نماز و تلاوت آیات الهی داشتهام»[۸].
ظهر عاشورا وقتی «ابوثمامه صیداوی» وقت نماز را به یاد آورد، حضرت فرمود: «نماز را به یاد آوردی! خداوند تو را از نمازگزاران و ذاکران قرار دهد»[۹].
سعید بن عبدالله حنفی نیز هنگام نماز جلوی امام(ع) ایستاد و همه تیرهای دشمن را که به سوی حضرت میآمد، به جان خرید تا آنجا که نماز امام پایان یافت و او در خون غرق گشت و اولین شهید نماز در جبهه کربلا شد. پیام عاشورا پیام اقامه نماز و تربیت نسل نمازخوان و خدادوست و اهل تهجد و عرفان است.[۱۰]
نتیجهگیری
عاشورا مکتب انسانسازی است و حسین آموزگار بزرگ بشریت؛ عاشورا یک حادثه نیست، بلکه یک مکتب است، مکتبی که درس ایمان و عقیده، شهامت و شهادت، عدالت و آزادیخواهی، همت و غیرت، جهاد و قیام، صبر و استقامت، امامت و ولایت، ایثار و رشادت و در یک کلام درس انسانیت به تمامی بشر و تمام آنها که میخواهند انسان باشند و انسان زندگی کنند، میدهد. عاشورا در ظاهر یک روز، ولی در واقع به بلندای تمام اعصار و قرون است و عاشوراییان در ظاهر تعدادی محدود، اما در واقع به تعداد تمام عدالتجویان و آزادیخواهان جهان و تمام آنهایی که قلبشان برای انسانیت میتپد. آری، در آن زمان اگر چه به ظاهر یزید بر خاندان پیامبر(ص) تسلط پیدا کرد و توانست بدنهای آنها را زیر سم اسبان لگدکوب کند، اما مکتب و مرام آنها هرگز از بین نرفت و تا حق و حقیقت وجود دارد حسین و حسینیان زنده و جاویدند و همین رمز بقای نهضت او است. آنچه شیرین دشت کربلا، عقیله بنیهاشم، زینب کبری(س) در کاخ شام فرمود: «ای یزید: هر چه حیله و مکر میتوانی به کار ببر و آنچه در توان داری تلاش کن. به خدا سوگند! هرگز نمیتوانی ذکر ما را از [سینهها] محو کنی»[۱۱]. آری، كُلُّ يَوْمٍ عَاشُورَا و كُلُّ أَرْضٍ كَرْبَلاء.[۱۲]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ حیاة الامام الحسین(ع)، ج۲، ص۳۲۲.
- ↑ کلمات الامام الحسین(ع)، ص۳۴۱.
- ↑ غیوری نجفآبادی، سید مجتبی، مقاله «امام حسین و تربیت دینی»، فرهنگ عاشورایی ج۷ ص ۹۰.
- ↑ کلمات الامام الحسین(ع)، ص۳۶۰.
- ↑ معالم المدرستین، ج۳، ص۳۰۳.
- ↑ مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۲۵۶.
- ↑ غیوری نجفآبادی، سید مجتبی، مقاله «امام حسین و تربیت دینی»، فرهنگ عاشورایی ج۷ ص ۹۱.
- ↑ الارشاد، ج۲، ص۹۰-۹۱.
- ↑ بحارالانوار، ج۴۵، ص۲۱.
- ↑ غیوری نجفآبادی، سید مجتبی، مقاله «امام حسین و تربیت دینی»، فرهنگ عاشورایی ج۷ ص ۹۲.
- ↑ الاحتجاج، ج۲، ص۳۷؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۱۶۰.
- ↑ غیوری نجفآبادی، سید مجتبی، مقاله «امام حسین و تربیت دینی»، فرهنگ عاشورایی ج۷ ص ۹۳.